Arhimandrit Nikanor (Savić)
| Nikanor Savić | |
|---|---|
 Starac Nikanor Hilandarac | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 3. april 1902. |
| Mesto rođenja | Rabrovica (Divci), kod Valjeva, Kraljevina Srbija |
| Datum smrti | 4. mart 1990. (87 god.) |
| Mesto smrti | Manastir Svetog Save u Ilajnu, Australija |
| iguman Manastira Hilandara | |
| Godine | 1967—1990 |
| Prethodnik | Mihailo (Matić) |
| Naslednik | Pajsije (Tanasijević) |
Nikanor (svetovno Nikola Savić; Rabrovica, 3. april 1902 — Manastir Svetog Save u Ilajnu, 4. mart 1990), poznat i kao Starac Nikanor Hilandarac, bio je arhimandrit, proiguman, epitrop i duhovnik manastira Hilandar.[1]
Rođen je 1902. godine kao Nikola Savić u Rabrovici u Divcima kod Valjeva. Iz Divaca je u Hilandar otišao 1927. godine. Proveo je više od šezdeset godina u Hilandaru sa velikim ugledom u celoj Svetoj Gori Atonskoj kojoj je ne jednom bio i Protos.
Bio je veliki ktitor, u Divcima je sagradio crkvu posvećenu Svetom Georgiju, a u Kakovu na hilandarskom imanju prelepi hram. Obnavljao je metohe Hilandara u Slancima i Rakovici kod Beograda, Hajdučici u Banatu, Nišu, na Romaniji... Pripisuju mu ogromne zasluge za pokretanje izdavaštva na Hilandaru i SPC, ali i stipendiranju školovanja teologa.[2]
Sveti starac Nikanor je u Hilandaru primao i mirio zavađenu braću, a tim poslom često je odlazio i na misionarska putovanja. Tako je i januara 1990. godine krenuo na svoje poslednje veliko putovanje, u Australiju.
Umro je 4. marta 1990. godine u Sidneju, a prema svojoj želji sahranjen je u hramu Svetog Alimpija Stolpnika u manastiru Svetog Save u Ilajnu.[3]
Vidi još
[uredi | uredi izvor]Izvori
[uredi | uredi izvor]- ^ „Starac Nikanor Hilandarac”. Borba za veru. Pristupljeno 5. 11. 2017.
- ^ „Divci: Traje sećanje na starca Nikanora”. Novosti. Pristupljeno 5. 11. 2017.
- ^ „Toržestvena Liturgija u manastiru Svetoga Save u Ilajnu”. SPC. Arhivirano iz originala 10. 11. 2017. g. Pristupljeno 5. 11. 2017.
Spoljašnje veze
[uredi | uredi izvor]- „Pomen Hilandarskom Starcu Nikanoru”. Manastir Hilandar. Pristupljeno 5. 11. 2017.
