Velimir Veljković
| Velimir Veljković | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 15. novembar 1881. |
| Mesto rođenja | Lužnice, Kneževina Srbija |
| Datum smrti | 1. jun 1936. (54 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Kraljevina Jugoslavija |
| Obrazovanje | Vojna akademija u Beogradu |
| Vojna karijera | |
| Služba | 1903 — 1936. |
| Vojska | Kraljevina Srbija Kraljevina Jugoslavija |
| Čin |   Artiljerijski brigadni general |
| Učešće u ratovima | Balkanski ratovi Prvi svetski rat |
| Odlikovanja | Orden Karađorđeve Zvezde sa mačevima Orden belog orla sa mačevima |
Velimir Veljković (Lužnice, 1881 — Beograd, 1. jun 1936) bio je artiljerijski brigadni general i ađutant kralja.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je uglednoj porodici Veljković[1] u Lužnicama kod Kragujevca. Osnovnu školu je završio u rodnom mestu, a šest razreda gimnazije u Kragujevcu. Potom je završio nižu školu Vojne akademije, kao pitomac 33. klase (1900—1903) i 129. u rangu.[2]
Proizveden je za pešadijskog potporučnika 1903. godine i postavljen je za vodnog oficira XIX i XI šumadijskog artiljerijskom puka u Kragujevcu.[2] Na sopstvenu molbu je 1907. prešao iz pešadije u artiljeriju, u IV artijljerijski puk „Tanasko Rajić”.[2] Godine 1909. je proizveden za artiljerijskog poručnika.[2] Godine je 1911. je postavljen za komandira voda i nastavnika Đačke baterije, koja je rasformirana 1912, pa se vratio u IV artiljerijski puk.[3]
Učestvovao je u Balkanskim ratovima 1912. kao vodnik, a 1913. kao komandir 6. poljske baterije u IV artiljerijskom puku.[4] Godine 1913. porozveden je u kapetana II klase i nagrađen je Medaljom za hrabrost,[1] a godine 1914. je proizveden u kapetana I klase.[2]
Na mestu komandira poljske baterije se nalazio i na početku Prvom svetskom ratu.[2] Tokom Prvog svetskog rata posebno se ispoljio u borbama za odbranu Srbije tokom 1915. godine. Te godine je napređen u majora,[3] i odlikovan je Ordenom belog orla.[2] Na Solunskom frontu 1916. godine je bio komandir brdske baterije IV artiljerijskog puka. Njegova baterija je u Proboju Solunskog fronta podržavala XI pešadijski puk.[3] Tada je odlikovan najvišim ratnim odlikovanjem Karađorđevom zvezdom sa mačevima.[1]
Godine 1920. je unapređen u potpukovnika.[2] Nakon rata je postavljen za komandanta diviziona u Drinskom, a potom IV artiljerijskog puka (1919).[4] Dve godine kasnije je postao pomoćnik komandanta podoficirske škole, 1924. komantant XXVIII artiljerijskog puka, a 1927. komantant Šumadijskog artiljerijskog puka u Kragujevcu.[4][2]
Decembra 1930. je unapređen u čin brigadnog generala, ponovo odlikovan Ordenom belog orla i postavljen je za ađutanta kralja Aleksandra.[4] Tu dužnost je obavljao do nekoliko meseci pred Marseljski atentat. Nakon toga je obavljao funkciju načelnika artiljerije Šumadijske divizione oblasti[2] sve do smrti.[1]
Preminuo je u Beogradu,[1] a sahranjen je u Kragujevcu.[3]
Odlikovanja[uredi | uredi izvor]
Odlikovan je[3]:
- Karađorđevom zvezdom sa mačevima IV reda
- Ordenom Belog orla sa mačevima III i IV reda
- Ordenom Svetog Save
- Zlatnom medaljom za hrabrost
- francuskim Ratnim krstom sa palmom
- bugarskim Ordenom za vojničke zasluge
Reference[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Đurić, Đorđe (2006). Popov, Čedomir, ur. Srpski biografski rečnik, knjiga 2, V-G. Novi Sad: Matica srpska. str. 136—137. ISBN 978-86-83651-62-7.
- Kostić, Grgur, ur. (18. 12. 1930). „Novi armijski i brigadni generali”. Vreme. Beograd. 3224. Pristupljeno 21. 4. 2019.
- Milenović, Milomir; Tanović, Jovan, ur. (4. 6. 1936). „General V. Veljković komandant artiljerije Šumadijske divizije”. Politika. Beograd. 10067. Arhivirano iz originala 03. 04. 2016. g. Pristupljeno 21. 4. 2019.