Vladimir Stojčev

Vladimir Stojčev
Vladimir Stojčev
	bugarski general i ratni heroj
Lični podaci
Datum rođenja	7. april 1892.
Mesto rođenja	Sarajevo, Osmansko carstvo
Datum smrti	27. april 1990. (98 god.)
Mesto smrti	Sofija, Bugarska
Obrazovanje	Terezijanska vojna akademija
Vojna karijera
Služba	1912.-1945.
Vojska	bugarska
Rod	konjica
Čin	general-pukovnik
Jedinica	Prva bugarska armija
Učešće u ratovima	Beogradska operacija i Bečka ofanziva
Kasniji rad	Međunarodni olimpijski komitet
Odlikovanja	puno [1]

Vladimir Dimitrov Stojčev (Sarajevo, 7. april 1892 — Sofija, 27. april 1990) je bio bugarski oficir (general-pukovnik). Vodio je bugarske armije tokom oslobađanja Beograda i Beča krajem Drugog svetskog rata.

Jedini strani (nesovjetski) komandant i general u komandi vojske učestvovao je u najznačajnijoj vojnoj paradi u istoriji — Paradi pobede. ^[1] Na Staljinov lični poziv. Kao komandant Prve bugarske armije. ^[2]

Biografija[uredi | uredi izvor]

Vladimir Stojčev je bugarski vojni, politički i sportski predstavnik, vojni general. Poznat po svom ekscentričnom ponašanju.

Iako se rodio i odrastao u Sarajevu i Beču u porodici koja nije bugarska, vratio se u očevu domovinu i učestvovao u svim ratovima za nacionalno ujedinjenje Bugarske u periodu 1912-1918.

Omiljen vojnicima i vojsci, uklonio ga je car Boris III zbog opasnosti da ga monarh svrgne.

Nakon ulaska Crvene armije u Bugarsku, odmah je unapređen u generala i poveren mu je u najpoznatiju bugarsku armiju. Sa njom i sa Crvenom armijom učestvovala je u osvajanju Beograda, nakon čega je, po preliminarnom političkom sporazumu, vlast ustupljena jugoslovenski partizana.

Iz istorijskih, političkih i vojnih razloga, on je omiljen kao strani komandant za osvajanje Beča, kulturne prestonice Trećeg rajha. Sovjetsko vojno i političko rukovodstvo sećalo se reči sa smrtne postelje Nikolaje Prvi da su najveći budale u istoriji Jan Sobjeski i on - prvi koji je Beč spasio Osmanlije, a on - od Mađara.

Nakon Drugog svetskog rata[uredi | uredi izvor]

Nakon rata izvučen je iz zaliha zbog opasnosti od vojnog udara.

Sve do smrti i sve do Revolucije 1989. on je uvek bio na čelu Bugarskog olimpijskog komiteta i bugarskog člana Međunarodnog olimpijskog komiteta. Istaknuta ličnost olimpijskog pokreta.

Kao prosvetljena osoba i bugarski političar, za razliku od svih ostalih bugarskih generala, uvek je shvatao frazu u Suvorovu obraćanju da ih pobednici ne sude. Lični poziv na vojnu paradu Generalisimusa Staljina je indikativan.

Porodica[uredi | uredi izvor]

Njegova majka Elena Petrović je ćerka gradonačelnika Sarajeva kada se Vladimir rodio. Otac mu je umro kad je imao 10 godina. Budući general uvek je imao i proglašavao kao Bugarin.

Domaći pobednik čak i u konjičkom sportu, naučio je lekcije istorije od malih nogu. Izabran kao jedan od 10 najuglednijih generala u vojnoj istoriji Bugarske, on je nesumnjivo najuspešniji među njima. ^[3]