Vule Ilić Kolarac
| Vule Ilić Kolarac | |
|---|---|
 Vule Ilić Kolarac | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1766. |
| Mesto rođenja | Kolari kod Smedereva, Kneževina Srbija |
| Datum smrti | 1834. |
| Mesto smrti | Beograd,  Srbija |
| Vojna karijera | |
| Vojska | Kneževina Srbija |
| Čin | Vojvoda |
| Učešće u ratovima | Bitka kod Deligrada, Bitka za Suvodol, Bitka za oslobođenje Beograda (1804), Prvi srpski ustanak. |
Vule Ilić Kolarac (1776 — 1834) bio je srpski vojni komandant koji se borio protiv Osmanlija tokom Prvog srpskog ustanka. Rođen je u selu Kolari u Smederevu. U javnosti je bio poznat po svom zavičajnom prezimenu — Kolarac. Ilić je bio hajduk Stanoja Glavaša koji je pomogao u oslobađanju zarobljenih srpskih knezova Ilije Birčanina i Alekse Nenadovića i jedan od predvodnika Karađorđeve odbrane kapije Beograda 1806. godine.
Ratni staž Vuleta Ilića[uredi | uredi izvor]
Karađorđe Petrović je, 14. februara 1804. godine, u Orašacu, izabran za vođu Prvog srpskog ustanka, a tom događaju prisustvovao je i Vule Ilić. Vule Ilić, kao i svi vodeći ljudi Srbije koji su stali uz Đorđa Petrovića i gradili državu, prema njemačkom istoričaru Hansu Mihaelu Midlihu bili su ugledni, časni, pametni, imućni, rječiti i rodoljubivi.
U julu 1806. godine borio se u Bici kod Deligrada; turski paša Ibrahim naredio je svom komandantu da odmah ode u Deligrad sa 16.000 vojnika i zauzme grad. Šait-paša, potcjenjujući kvalitet utvrđenja, vjerujući u svoju vojnu snagu, stigao je 13. jula, sa samo 4.000 vojnika. Stanoje Glavaš i Vule Ilić sa svojim hajdučkim grupama napali su neprijatelja i natjerali ga da se povuče.
Najznačajnija bitka u njegovoj ratnoj istoriji je oslobađanje "Stambol kapije", odnosno Beograda. Četiri grupe raspoređene na različite dijelove Beograda predvodili su Miloje Petrović, Sima Marković, Vasa Čarapić, Stanoje Glavaš i Vule Ilić. Njegovim i djelovanjem ostalih grupa branjenje kapije Beograda te godine bio je istorijski čin uspostavljanja punog državnog legitimiteta. Bitka za Suvodol 1809. godine iznjedrila je svo lukavstvo i pamet Vuleta Ilića. U borbi sa, većinom albanskim vojnicima, Kolarac je na turskom uzviknuo „Naše snage su se povukle”, što je unijelo nemir u Numan Pašine vojnike koji su se povukli, a srpska vojska zauzela ovo područje.
Porodica[uredi | uredi izvor]
Prema nekim izvorima, bio je oženjen Jelenom, robinjom koju je spasio iz turskog harema.[1] Vojvoda Ilić je dio života proveo u Rusiji sa kćerkom Milicom koja je bila supruga predsjednika 16. vlade Srbije, ministra unutrašnjih poslova, državnog savjetnika, kneževog ađutanta predsjednika Kasacionog suda Cvetka Rajovića.
Njegov potomci bili su Rajovići, Jovanovići, Mesarovići i Nikolići od kojih je najpoznatiji general Radiša J. Nikolić.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- Veb sajt Volimo Srbiju
- Tihomir R. Đorđević, Iz Srbije, knjaz Miloš, Beograd 1924, 133.stranica
- Đ. Magarašević, Putovanje Srbijom, 1827.
- Prota Matija, Memoari, navodi Tihomira R. Đorđeviđa Iz Srbije, knjaz Miloš, Beograd 1924.
- Djelo: Hajduci, Pripovjetke Branislav Nušić, Novinsko - izdavačko preduzeće 1957.