Gornji Vrond
| Gornji Vrond Άνω Βροντού | |
|---|---|
 | |
| Administrativni podaci | |
| Država |  Grčka |
| Periferija | Središnja Makedonija |
| Okrug | Ser |
| Opština | Opština Ser |
| Stanovništvo | |
| Stanovništvo | |
| — | 216 2021 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 41° 18′ 00″ S; 23° 40′ 58″ I / 41.300000° S; 23.682778° I |
| Vremenska zona | UTC+2 (EET), leti UTC+3 (EEST) |
| Aps. visina | 1,060 m |
  Gornji Vrond Gornji Vrond na karti Grčke | |
Gornji Vrond (grč. Άνω Βροντού) je selo u severoistočnoj Grčkoj. Nalazi se u Opštini Ser, koja pripada Okrugu Ser u grčkoj pokrajini Središnjoj Makedoniji. Tokom poznog srednjeg veka na tom mestu je postojao stari grad Vrond (Vront), koji je prvobitno bio pod vizantijskom vlašću, a potom su ga oko 1345. godine osvojili Srbi. Za vreme vladavine Stefana Dušana (1331-1355), grad Vrond i susedni grad Trilis nalazili su se pod upravom kefalije Rajka (1345), a u crkvenom pogledu su potpadali pod lokalnog episkopa Kiprijana koji je nosio titulu feremski (grč. ἐπίσκοπος Φερεμών). Za vreme vladavine cara Uroša (1355-1371), to područje je bilo deo Serske oblasti kojom je vladao despot Uglješa. Nakon uspostavljanja osmanske vlasti krajem 14. veka, mesto je počelo da gubi značaj i vremenom se svelo na današnje selo.[1][2][3]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Škrivanić 1961, str. 1-15.
- ^ Ostrogorski 1965.
- ^ Živojinović 2011, str. 29-36.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Barišić, Franjo; Ferjančić, Božidar, ur. (1986). Vizantijski izvori za istoriju naroda Jugoslavije. 6. Beograd: Vizantološki institut.
- Živojinović, Dragić (2011). „Prostagma kralja Dušana kefaliji Rajku (septembar-decembar 1345)” (PDF). Stari srpski arhiv. 10: 29—36.
- Ostrogorski, Georgije (1965). Serska oblast posle Dušanove smrti. Beograd: Naučno delo.
- Solovjev, Aleksandar; Mošin, Vladimir (1936). Grčke povelje srpskih vladara. Beograd: Srpska kraljevska akademija.
- Škrivanić, Gavro A. (1961). „O južnim i jugoistočnim granicama srpske države za vreme cara Dušana i posle njegove smrti”. Istorijski časopis. 11 (1960): 1—15.
