Grigorije Geršić
| Grigorije Geršić | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 26. decembar 1777. |
| Mesto rođenja | Grabovci (Ruma), Habzburška monarhija |
| Datum smrti | 1. maj 1835. (57 god.) |
| Mesto smrti | Sremski Karlovci, Austrijsko carstvo |
Grigorije Geršić (Grabovci, 26. decembar 1777 — Sremski Karlovci, 1. maj 1835) je bio srpski profesor, školski nadzornik i prevodilac.
Obrazovanje[uredi | uredi izvor]
Srpski i nemački jezik učio je u Jarku i postao je učitelj u Ogaru. Bio je među prvim učenicima novoosnovane Karlovačke gimnazije, koju je pohađao 1793-1797. godine. Još kao učenik imao je dobar odnos sa direktorom Andrejem Volnijem, od koga je mnogo naučio i sa kojim se dopisivao sve do njegove smrti.
Dok je bio u gimnaziji uputio je molbu mitropolitu Stratimiroviću da po svršenoj gimnaziji bude primljen u bogosloviju, koja je trebalo da bude otvorena u Karlovcima. Mitropolit je uspeo da izdejstvuje od Generalne komande u Petrovaradinu da Geršić bude oslobođen vojne obaveze kako bi se posvetio „literarnim studijama” (1793). Narednih godina pohađao je bogosloviju, sa prekidom od godinu dana (1798), kada je bio učitelj osnovne škole u Karlovcima. Potom je do 1802. studirao filozofiju.[1]
Rad u prosveti[uredi | uredi izvor]
Po završenim studijama postavljen je za profesora u I gramatikalnom razredu Karlovačke gimnazije. Od 1809. bio je kraljevski okružni nadzornik narodnih škola u Sremu i Slavoniji. Potom je obavljao funkciju direktora karlovačke srpske osnovne škole (1811—1814). Tokom njegovog mandata kao školskog nadzornika otvoren je veliki broj novih narodnih škola, a stare su popravljane. Zaslužan je i što se izborio da nemački jezik u školama u Sremu predaju Srbi.[1]
Prevodilački rad[uredi | uredi izvor]
Kao vrstan poznavalac latinskog jezika prevodio je Cicerona i Plinija. S nemačkog je prevodio Kanta, Šilera i Herdera, a poznat je i po prevodu Kampeovog Teofrona.[1]
Reforma srpskog jezika[uredi | uredi izvor]
Bio je pristalica Vuka Karadžića, sa kojim se intenzivno družio od 1816. do 1820. i sugerisao mu rešenja za slova lj, nj i j. Kasnije se razišao sa Vukom, i napadao ga je u člancima potpisujući se pseudonimima Kuckalo, Štipalković i Ranitović.[1]
Porodica[uredi | uredi izvor]
Njegov sin bio je Stefan Geršić, lekar i stručni pisac, a unuk Gligorije Giga Geršić, pravnik, političar i univerzitetski profesor.