Eduardo Vuletić
| Eduardo Vuletić | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Huan Peron i Eduardo Vuletić | |||||||||
| Lični podaci | |||||||||
| Datum rođenja | 29. septembar 1909. | ||||||||
| Mesto rođenja | Dolores, Argentina | ||||||||
| Datum smrti | 1983. | ||||||||
| Mesto smrti | Buenos Ajres, Argentina | ||||||||
| Državljanstvo | Argentina | ||||||||
| Profesija | farmaceut političar | ||||||||
| Politička karijera | |||||||||
| Politička stranka | Justicijalistička partija | ||||||||
| |||||||||
Eduardo Vuletić (šp. Eduardo Vuletich; Dolores, 29. septembar 1909 — Buenos Ajres, 1983) je bio argentinski političar i jedna od vodećih ličnosti peronizma.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Eduardo Vuletić je rođen 29. septembra 1909. godine u mestu Dolores, provincija Buenos Ajres, Argentina. Njegov otac je Dušan Vuletić, iseljenik iz Crne Gore u Montevideu, a majka Urugvajka Huana Paredes Valah. Imao je pet godina kada mu je otac umro, nako čega se preselio sa majkom u Buenos Ajres. Završio je prestižne škole u Ameghinu, gde je diplomirao farmakologiju. Počeo je da se bavi radijskim novinarstvom, gde je postizao značajne rezultate. Početkom pedesetih godina, kao poznati sindikalni aktivista je bio izabran za generalnog sekretara federalnog sindikata farmaceuta. Tih godina je došao u kontakt sa porodicom Peron, sa kojom je postao veoma blizak.[1]
Peronistički pokret[uredi | uredi izvor]
Nakon smrti Eve Peron, 28. oktobra 1951. godine je izabran za generalnog sekretara svih radničkih unija Argentine (ministar rada), i na tom položaju je bio do oktobra 1955 godine. Istovremeno je postao i predsednik izvršnog odbora peronističkog pokreta i predsednik fondacije „Eva Peron”. Fondacija je bila nastavljač dela Eve Peron po čijim je humanitarnim akcijama peronizam postao prepoznatljiv. Izbijanjem revolucije 1955. godine dolazi do kraja peronističke epohe. Huan Peron odlazi u egzil u Španiju, a Eduardo, koji mu je bio odan do samog kraja, odbija saradnju sa pučistima zbog čega završava u zatvoru. U zatvoru je proveo 30 meseci u veoma teškim uslovima bez ikakve presude ili optužbe. Bio je pušten zahvaljujući sporazumu Huana Perona i Artura Frondizija, po kojem Peron iz egzila pruža podršku Frondiziju kao predsedničkom kandidatu. Izmučen zatvorom i raznim maltretiranjima, odlučuje da se zauvek povuče iz politike, suprotno očekivanjima njegovih političkih istomišljenika. Umire u Buenos Ajresu 1983. godine, od posledica Parkinsonove bolesti.[1]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b Eduardo Vuletić, čovek koji je ostavio pečat u novijoj istoriji Argentine montenegrina.net