Železnička stanica Požarevac
| Železnička stanica Požarevac | |
|---|---|
| |
| Zemlja | Srbija |
| Mesto | Požarevac, Grad Požarevac |
| Adresa | Knez Milošev venac bb |
| Koordinate | 44° 36′ 50″ N 21° 11′ 12″ E / 44.61389° S; 21.18667° I |
| Železničke linije | Beograd—Požarevac Požarevac—Zaječar |
| Perona | 3 |
| Koloseka | 7 |
| Vlasnik | Železnice Srbije |
Železnička stanica Požarevac je poslednja stanica na pruzi Beograd—Požarevac i prva na relaciji Požarevac—Zaječar. Nalazi se naselju Požarevac u gradu Požarevcu. Pruga se nastavlja u jednom smeru ka Stigu i drugom prema Maloj Krsni. Železnička stanica Požarevac se sastoji iz 7 koloseka.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Prva pruga u Požarevcu sagrađena je 1910. godine, od varoši do pristaništa na Dunavu u Dubravici.[1] Šina ove pruge je bila svega 76 centimetara pa je kao takva okarakterisana kao uskotračna. U to vreme u Srbiji su kapitalom Okruga građene uskotračne pruge. Sa prvom prugom u Požarevcu sagrađena je i prva železnička stanica. Bila je identična sadašnjoj, i po izgledu i po lokalizaciji, samo bez sprata koji je naknadno nadograđen. Prilikom puštanja pruge Požarevac—Dubravica, državna komisija je zabeležila primedbu kako je stanična zgrada isuviše niska. Njome su u pristanište vožene žitarice i proizvodi mlinske industrije. U suprotnom smeru dovožen je šljunak koji se vadio kod sela Brežana, a koji je opštini bio neophodan za gradnju puteva. Za prevoz putnika postojali su različiti rangovi vozova, kao i klase, a voz je na pristaništu imao vezu sa parobrodom za nastavak putovanja. Tada se do Beograda, ukupno sa čekanjem u pristaništu i vožnjom Dunavom, putovalo skoro četiri sata.
Godine 1912. Železnička stanica Požarevac dobija veći značaj produžetkom pruge do Petrovca. Na ulazu u park Čačalica može se primetiti zaboravljeni kolosek pruge malog voza koga je vukla parna lokomotiva, sa kojim se trkao prvi srpski atletičar, olimpijac Dragutin Tomašević.
Više puta odlagana zbog rata, 1920. godine je konačno otvorena pruga Mala Krsna—Požarevac sa drumsko-železničkim mostom na Moravi kod Ljubičeva. Sa uspostavljanjem pruge između Male Krsne i Topčidera 1923. godine, dobijena je direktna veza za Beograd. Postepeno se povećavao rad požarevačke stanice prvo izgradnjom pruge prema Majdanpeku 1938[2], Kučevu 1939 i Kostolcu 1945. godine.[3]
Godine 1972. potpuno je završena „istočna pruga” Beograd—Požarevac—Bor—Zaječar.[4]
„Infrastruktura železnice Srbije” je 2018. godine odradila rekonstrukciju pruge Požarevac–Majdanpek duge devedeset kilometara. Pruga je time osposobljena za brzinu od 80 kilometara na sat u putničkom, odnosno 60 kilometara na sat u teretnom železničkom saobraćaju, kao i za osovinsko opterećenje od 22 i po tona po osovini.[5]
Galerija[uredi | uredi izvor]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Grujić, Novica (9. 9. 2019). „Dug treba da se vrati”. Portal Trag (na jeziku: srpski).
- ^ „Počeo remont pruge Požarevac – Majdanpek”. "Infrastruktura železnice Srbije" ad (na jeziku: srpski). 21. 5. 2018.
- ^ „Danas je Dan železničara”. Boom93 (na jeziku: srpski). 15. 9. 2015.[mrtva veza]
- ^ „BALKAN Railways News: SRBIJA: Požarevačka železnička stanica”. BALKAN Railways News. 5. 4. 2016.
- ^ „Završena rekonstrukcija pruge Požarevac – Majdanpek”. "Infrastruktura železnice Srbije" ad (na jeziku: srpski). 21. 11. 2018.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
