Živojin Petrović (slikar)
Živojin Petrović | |
|---|---|
| Datum rođenja | 1805. |
| Mesto rođenja | Zemun |
| Datum smrti | 1868. |
Živojin Živko Petrović (Zemun, 1805 — Zemun, 1868) bio je srpski slikar.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Živkov otac bio je znameniti Jovan Petrović Kovač, jedan od prvih topdžija i okivača topova u doba Karađorđa.[1] Lik Jovana Petrovića izradio je 1837. godine Konstantin Grigorijević Danil, jedan od srpskih slikara i prijatelja Živka Petrovića. Po ocu i Živka su neretko zvali Kovač. Živojin je imao brata Đorđa, koji je bio predsednik apelacionog suda u Beogradu.
Živko Petrović je slikarstvo učio u Beču na akademiji pod uputstvom slavnog slikara Rala.[1] Po završenom školovanju vratio se u Zemun gde je, osim što je par godina boravio u Beogradu, proveo ceo život. Tu se i oženio 1833. godine i u ovom braku rodio više dece, koja su u ranoj mladosti preminula. Zabeležena su imena dvojice sinova Jovana i Nikole.
Stvaralaštvo[uredi | uredi izvor]
U vreme Živkovog stvaranja u Zemunu je bilo još dva slikara, Dimitrije Bratoglić i Kosta Lekić, od kojih je Živko bio najmlađi. U Zemunu je tada nastalo dosta slika, koje su se uglavnom nalazile i čuvale u čuvenijim zemunskim kućama.
Živko se nikada nije proslavio kao veliki slikar, a kao i mnogi znameniti slikari radio je slike po porudžbini od kojih je i živeo. Same po sebi ovakve slike nisu bile previše zahtevne i radile su se šablonski. Takve su bile i Živkove slike, on se nije previše trudio da slikama da nešto novo i svoje.[1] Sasvim drugačiji su bili njegovi originalni radovi sa početka, jer se u njima vidi njegova umešnost, misli i ukus. Kasnije, tržište nije zahtevalo takve elemente i čak su kopije mogle doneti i bolju zaradu od originala, što je Živku išlo u korist. Zbog toga je Živko u svojoj radionici uvek imao neko delo Konstantina Grigorijevića Danila, sa kojim je bio blizak i koji mu je uvek iz Velikog Bečkereka slao svoje radove na kopiranje. Posle Živkove smrti dela iz radionice su rasuta po Zemunu i za sva se verovalo da su njegova, iako je sasvim sigurno da su se tu nalazila i dela mnogih drugih slikara.[1]
Živko je bio najveštiji u portretima, na njima se najviše videla njegova umešnost, a umeo je verno da prikaže i stanje duše onoga koga slika. Slikao je lik cara Franca i cara Ferdinanda, takođe i lik Marka Nikolića mlađeg koji je bio izložen u dvorani srpske crkvene opštine. Takođe, u ovoj dvorani nalazilo se i njegov portret Svetog Save. U katoličkoj crkvi u Zemunu nalazila se njegova oltarna slika, koja je bila kopija Ticijanove Asunte. Godine 1898. prilikom renoviranja crkve ova slika je zamenjena drugom i premeštena je u prostorije parohijalne zgrade. Znamo da je 1838. godine Živko slikao i samu crkvu.[1]
Ne zna se tačan broj slika koje je Živko naslikao za života, ali period njegovog stvaranja svakako je bio dug, od 1833. pa sve do smrti 1868. godine.[1] Živko nije uneo nikakve novine u srpsko slikarstvo, ali je svakako ostao dosledan svom pozivu i ljubavi prema umetnosti i slikanju.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g d đ Znameniti zemunski Srbi u XIX veku. Zemun: Štamparija Isidora Stojčića. 1913. str. 91—95.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Znameniti zemunski Srbi u XIX veku, Štamparija Isidora Stojčića, Zemun 1913.
