Ivan Stančić

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Ivan Stančić
Ivan Piko Stančić, drugi s desna
Lični podaci
Datum rođenja(1953-07-04)4. jul 1953. (70 god.)
Mesto rođenjaDalj, FNRJ
Zanimanjemuzičar, slikar, producent
Muzički rad
Aktivni period1970-danas
Žanrpop, rok
Izdavačka kućaJugoton, Kroacija rekords

Ivan Piko Stančić (Dalj, 4. jul 1953) je jugoslovenski i hrvatski muzičar, producent i akademski slikar.

Pohađao je muzičku školu, gde je učio da svira gitaru i udaraljke. Sa devetnaest godina je postao član Grupe 220, da bi kasnije svirao prvo u grupi Tajm, a zatim i u grupi Film.[1]

Biografija[uredi | uredi izvor]

Ivan Stančić rođen je 7. aprila 1952. godine u Dalju. Odrastao je u radničkoj porodici u kojoj su uglavnom bili umetnici. Majka i otac su mu bili slikari, a stric kompozitor, aranžer i producent.[2] Već sa dvanaest godina počeo je da svira sa raznim bendovima po podrumima, garažama i tavanima gde su svirali i probijali se kroz početke rokenrola. U muzičkoj školi naučio je da svira gitaru i udaraljke, ali je veliko znanje stekao svirajući u bendovima „UFO“ i „Ab ovo“. U to vreme svirao je soul sa grupom „Heart of Soul” i progresivni rok sa „WooDoo” u zagrebačkim kvartovima. Nakon toga počinje da svira bubnjeve u splitskom bendu „Atlantik” i sa petnaest godina počinje da se bavi profesionalno muzikom. U Zagrebu je sa Matom Došenom i Zoranom Šilovićem osnovao bend „3 koji žive od muzike i sendviča u 10 sati“, a sviraju isključivo autorsku muziku, ali za sobom ne ostavljaju ni jednu ploču. Grupi se pridružio i Harma Hrvoje Marjanović, koji je odmah postao autoritet, a ostali su mnogo naučili od njega.

Karijera[uredi | uredi izvor]

Grupa 220[uredi | uredi izvor]

U jesen 1970. godine sa grupom „Ab ovo“ (koju su tada činili i Nenad Zubak, Husein Hasanefendić, Tihomir Varga i Branko Vukmanović) nastupio je na takmičenju mladih grupa održanom u bioskopskoj sali „Cesarec“. (danas Egzit teatar) i pobeđuju. U sali je bio i rok muzičar Drago Mlinarec, koji ih dovodi u „Grupu 220”. Godine 1971. snimili su singlove "Povratak" i "Prva ljubav", čime su Grupi 220 vratili stari uspeh koji je vremenom počeo da opada. Počeli su da sviraju tvrđi rokenrol, što Mlinarcu nikako nije odgovaralo, pa su tokom snimanja albuma A ti se ne daj odlučili da album izađe kao Mlinarčev debi, nakon čega će nastaviti solo karijeru.

Međutim, Stančić nastavlja saradnju sa Mlinarcem, snimajući sa njim, između ostalog, albume Pesme sa planine (1972) i Rođenje (1975). Početkom 1972. godine snimio je singl sa Grupom 220, koji je uključivao Husovu kompoziciju „Kiši i malo je hlodo“, koja je doživela uspeh i bila je veoma slušana na radio stanicama. Godine 1974. Stančić je u bend doveo svog prijatelja Juricu Pađena (bivši član „Spektruma” i „Skitnice”). Nenad Zubak, Ivan Stančić, Husein Hasanefendić i Jurica Pađen snimaju svoj drugi LP Slike u Ljubljani. Album objavljen 1975, kad napušta grupu.[3]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „Piko je faca i bok”. www.muzika.hr. 18. 1. 2004. Arhivirano iz originala 20. 04. 2017. g. Pristupljeno 18. 04. 2011. 
  2. ^ „Biografija Ivana Stančića”. Arhivirano iz originala 2019-03-16. g. „Odrastanje u dinamičnim i boemskim uslovima porodičnog života gde je i bilo. Radnici, železničari, farmaceuti, građevinari, a posebno umetnici i muzičari (otac i majka slikari, ujak muzičar, aranžer i producent...) rano su prihvatili „radno“ slikanje na svemu od zidova do toalet papira, a ubrzo i dedine violine i očeve gitara je stradala.” 
  3. ^ Grupa 220 - Slike (na jeziku: engleski), Pristupljeno 2022-07-13 

Literatura[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Иван_Станчић&oldid=27602219”