Infinitiv

Infinitiv (od lat. infinitum — „neograničen, neodređen”) je prost i neličan glagolski oblik. Infinitiv može imati funkcije drugih vrsta reči, često kao dopuna glagolima u ličnom obliku, koristi se uz pomoćne glagole za građenje drugih glagolskih oblika i vremena.

U srpskom jeziku infinitiv se završava nastavcima -sti,-ti ili -ći (pevati, slušati, čitati, pisati, peći, seći).

Infinitivna osnova

Infinitivna (ili aoristna) osnova služi za građenje pojedinih glagolskih oblika.

Kod glagola čiji se infinitiv završava na -ti infinitivna osnova se dobija tako što se odbija nastavak -ti:

• pevati → peva;
• čitati → čita;

Da bi se dobila infinitivna osnova kod glagola čiji se infinitiv završava na -ći, kao i kod glagola sa suglasnikom ispred nastavka -ti, glagol se stavlja u 1. lice jednine aorista, a zatim se odbija nastavak -oh (zbog ovoga se infinitivna osnova naziva i aoristnom osnovom):

• seći → sekoh → sek
• ući → uđoh → uđ
• plesti → pletoh → plet
• sesti → sedoh → sed
• ići - idoh- id
• gristi - grizoh - griz

Vidi još

• Glagoli
• Futur I
• Aorist