Kraljevina Albanija (1272—1368)
| Kraljevina Albanija | |||
|---|---|---|---|
 Kraljevina Albanija u svom maksimumu (1272—1274) | |||
| Geografija | |||
| Glavni grad | Drač | ||
| Društvo | |||
| Religija | katolicizam, pravoslavlje | ||
Kraljevina Albanija (lat. Regnum Albaniae, alb. Mbretëria e Arbërisë) je bila srednjovekovna kraljevina koja je postojala (sa prekidima) u periodu od 1272. do 1368. godine. Osnovana je od strane sicilijanskog kralja Karla I Anžujskog, na teritoriji koja je osvojena od Epirske despotovine. Država se prostirala od Drača prema jugu, obuhvatajući primorske oblasti sve do Butrinta. Anžujska Kraljevina Albanija je postojala sve do 1368. godine, kada je Drač potpao pod vlast arbanaškog velikaša Karla Topije.[1]
Istorija[uredi | uredi izvor]
Stvaranje posebne političke jedinice u primorskim oblastima severnog Epira započelo je 1258. godine, kada je sicilijanski kralj Manfred osvojio gradove Drač, Valonu, Kaninu, Berat, Sfinaricu, Sopot, Butrint i Krf. Nakon njegove smrti (1266), to područje je ponovo vraćeno pod epirsku vlast.[2][3]
Iako Manfred Sicilijanski na pomenutim područjima nije formirao posebnu Kraljevinu Albaniju, njegov naslednik Karlo I Anžujski je u sklopu svojih planova za ponovno osvajanje tih prostora počeo da koristi pojam Kraljevina Albanija, koji se javlja počevši od 1267. godine. Karlo je svoje pretenzije uspeo da ostvari tek 1272. godine, kada je osvojio Drač i susedne oblasti, čime je na tom području i faktički stvorena Kraljevina Albanija.[4]
Ta anžujska tvorevina bila je kratkog veka, pošto je u dračkoj oblasti već tokom 1284. godine obnovljena vizantijska vlast, a nedugo potom grad Drač je 1296. godine potpao pod srpsku vlast.[5][6]
Već tokom 1304. godine, dračku oblast su ponovo osvojili napuljski Anžujci, koji su time obnovili Kraljevinu Albaniju, a potom su 1332. godine stvorili i posebno Dračko vojvodstvo. Drač je 1368. godine od Anžujaca preuzeo albanski velikaš Karlo Topija, čime je grad po prvi put u istoriji potpao pod albansku vlast. Time je označen i faktički prestanak postojanja anžujske Kraljevine Albanije.[7]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Komatina & Komatina 2018, str. 58-63.
- ^ Božić 1983, str. 27.
- ^ Komatina & Komatina 2018, str. 58.
- ^ Komatina & Komatina 2018, str. 58-60.
- ^ Maksimović 1981, str. 445.
- ^ Komatina & Komatina 2018, str. 60-61.
- ^ Komatina & Komatina 2018, str. 61-63.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Božić, Ivan (1983). „Albanija i Arbanasi u XIII, XIV i XV veku”. Glas SANU. 334 (3): 13—116.
- Komatina, Ivana; Komatina, Predrag (2018). „Nastanak Mletačke Albanije i uspomena na vizantijsku vlast u srpskom Pomorju”. Istorijski časopis. 67: 55—82.
- Maksimović, Ljubomir (1981). „Počeci osvajačke politike”. Istorija srpskog naroda. 1. Beograd: Srpska književna zadruga. str. 437—448.
- Ostrogorski, Georgije (1969). Istorija Vizantije. Beograd: Prosveta.
- Fine, John Van Antwerp Jr. (1994) [1987]. The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest. Ann Arbor, Michigan: University of Michigan Press.
- Thallóczy, Ludovicus; Jireček, Constantinus; Sufflay, Emilianus, ur. (1913). Acta et diplomata res Albaniae mediae aetatis illustrantia. 1. Vindobonae: Typis Adolphi Holzhausen.
- Thallóczy, Ludovicus; Jireček, Constantinus; Sufflay, Emilianus, ur. (1918). Acta et diplomata res Albaniae mediae aetatis illustrantia. 2. Vindobonae: Typis Adolphi Holzhausen.