Lazar Jovanović (operski pevač)
| Lazar Jovanović | |
|---|---|
.png) | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 8. april 1911. |
| Mesto rođenja | Zemun, Austrougarska (danas Srbija) |
| Datum smrti | 26. mart 1962. (50 god.) |
| Mesto smrti | Sulmona, Italija |
| Zanimanje | Operski pevač |
| Muzički rad | |
| Žanr | Opera |
Lazar Jovanović (Zemun, 8. april 1911 — Sulmona, 26. mart 1962), bio je znameniti srpski operski pevač, erudita, poznavalac umetnosti i kulture, poliglota i prevodilac operskih libreta i pevane poezije.[1] Bio je prvak Opere Narodnog pozorišta od 1942. godine. Smatra se jednim od najboljih tenora jugoslovenske muzičke scene. Međunarodno takmičenje solo pevača "Lazar Jovanović" osnovano 2004. godine u Beogradu nosi njegovo ime.[2]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je u Zemunu 8. aprila 1911. godine, u staroj gornjovaroškoj porodici, kao Laza Jovanović - Porcija. Po završenoj Zemunskoj gimnaziji, Laza Jovanović je apsolvirao na Mašinskom fakultetu i do početka rata radio u Komandi vazduhoplovstva, uzimajući privatne časove pevanja kod profesora Aleksandra Ruca i svojih prijatelja Žarka Cvejića i Zdenke Zikove.
Po izbijanju rata 1941. godine prešao je u Beograd i stupio u operski hor Narodnog pozorišta, gde ga je odmah zapazio dirigent Stevan Hristić i usmerio na solističke uloge. U osam sezona, koliko je nastupao u Beogradskoj operi dao je niz istaknutih uloga i dobio mnoga priznanja i tri visoka državna odlikovanja. Od ranih pedesetih godina kada je Beogradska opera počela da gostuje u inostranstvu, zapažen je i u svetu, a on sam je, za vreme jednog gostovanja u Cirihu krajem 1950. godine, odlučio da se ne vraća u zemlju, kako bi mogao muzički da se obrazuje.
Bio je zvezda čuvenih operskih kuća u Rimu, Milanu, Gracu i Beču, a umro je iznenada 1962. godine. Na žalost, do danas je sačuvan samo jedan muzički zapis ovog velikog umetnika, i to u formi magnetofonske trake snimljene privatno u Beču, kao pozdrav porodici neposredno pred Jovanovićevu smrt.
Posebno upečatljive uloge ostvario je u "Aidi" (Radames), "Knezu od Zete“ (Miloš Obrenbegović), "Otelu" (Otelo), "Toski" (Mario Kavaradosi), "Kavaleriji rustikani“ (Turidu), "Verteru" (Verter), "Evgeniju Onjeginu" (Lenski), "Borisu Godunovu" (Dimitrije), "Pajacima" (Kanio), "Pikovoj dami" (Herman), "Karmen" (Don Hoze), "Normi" (Polione) itd.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „U MUZEJU NARODNOG POZORIŠTA ODRŽANO SEĆANjE NA LAZARA JOVANOVIĆA”. Narodno pozorište. 27. 12. 2011. Pristupljeno 29. 9. 2016.
- ^ „Sećanje na tenora Lazara Jovanovića”. Tanjug. 27. 9. 1911. Arhivirano iz originala 02. 10. 2016. g. Pristupljeno 28. 9. 2016.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
