Maksim Tujković
Maksim Tujković (1670. - 1740.) je bio srpski pravoslavni crnorizac, ikonopisac i živopisac iz Grblja.
Potiče iz poznatog grbaljskog bratstva Tujkovića. Jedno vrijeme je boravio u Cetinjskom manastiru. Pripisuje mu se više rukopisa, a tri su pisana za potrebe Cetinjskog manastira: Trebnik, Molitvenik i Zbornik za putnike. U njegovom molitveniku su i neki tekstovi svjetovnog sadržaja. Prvih 20 listova sadrže mjesecoslov (kalendar) od septembra do avgusta. U to vrijeme pravoslavnima godina počinje sa 1. septembrom, po julijanskom kalendaru. U Mjesecoslovu uporedo koristi stare srpske nazive mjeseci, a takođe i latinske. Za mjesec septembar piše još i rujan i sl. U kalendaru pominje više Srba svetaca: Svetu Petku, Svetog Ilariona, Arsenija Srpskog, Sv. Savu Srpskog, Sv. Simeona Mirotočivog, Prijenoš moštiju Sv. velikomučenika Lazara u Ravanicu, Sv. Jovana despota krušedolskog, Sv. caricu Teofaniju, Prenos moštiju Sv. Petke u Trnovo. Rukopis je pisan 1716. i čuva se u Muzeju i Galeriji u Podgorici.[1]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ Martinović, Milena (2023). Svetigora, br. 315., krstovdanski broj, Službe, kanoni i pohvale srpskim svetiteljima u rukopisima manastira i crkava Mitropolije crnogorsko-primorske. Cetinje: Svetigora. str. 32.
