Milan Anđelić
| Milan Anđelić | |
|---|---|
 Sudski general Milan Anđelić | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 21. mart 1881. |
| Mesto rođenja | Negotin, Kneževina Srbija |
| Datum smrti | 14. jul 1963. (82 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, SFRJ |
| Vojna karijera | |
| Služba | 1901 — 1941. |
| Vojska |  Srpska vojska Jugoslovenska vojska |
| Čin |   Sudski general |
| Učešće u ratovima | Prvi balkanski rat Drugi balkanski rat Prvi svetski rat Drugi svetski rat
|
| Odlikovanja | Orden belog orla sa mačevima Orden Svetog Save |
Milan Anđelić (Negotin, 21. mart 1881 — Beograd, 14. jul 1963[1]) bio je sudski general.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Osnovnu školu i pet razreda gimnazije završio je u Negotinu, a šesti, sedmi i osmi razred gimnazije s ispitom zrelosti u Zaječaru. U 32. klase Niže škole Vojne akademije stupio je 1. septembra 1899. U čin pješadijskog potporučnika unaprijeđen je 2. avgusta 1901, poručnika 29. juna 1905, kapetana druge klase 1. januara 1910, kapetana prve klase 20. oktobra 1912, majora 31. oktobra 1913, potpukovnika 20. aprila 1919. Kao pješadijski potpukovnik preveden u sudsku struku 15. juna 1920. s istim činom i rangom. U čin sudskog pukovnika unaprijeđen je 21. oktobra 1923, brigadnog generala 17. decembra 1929. i sudskog generala 17. decembra 1933.
Kao oficir završio je Pravni fakultet na beogradskom Univerzitetu. Godine 1922, kao sudski potpukovnik položio je sudijsko-advokatski ispit u Beogradu. Do početka rata 1912. bio je sa službom: u 13. pješadijskom puku „Hajduk Veljka” sedam godina kao vodnik, po tom u Sudskom odjeljenju Ministarstva vojnog, Vojnom sudu za oficire i Dunavskom Divizijskom vojnom sudu.
Od početka rata 1912. bio je komandir 3. čete 3. bataljona, 3. pješadijskog prekobrojnog puka (1. poziva) sve do 16. jula 1913, kada je na „Arnautskom Proslopu” na Vlasini u borbi s Bugarima ranjen šrapnelskom kuglicom. Potom, po ozdravljenju, bio je na službi u Invalidskom odjeljenju Ministarstva vojnog do mjeseca januara 1914, od kog je vremena bio isljednik pri Upravi beogradskog garnizona i istovremeno na službi kod referenta sudstva Dunavske diviz. oblasti i vojnog državnog tužioca Vojnog suda za oficire i Dunavskog divizijskog vojnog suda sve do početka rata 1914, a od tada je bio na službi u operativnom odjeljenju štaba Dunavske divizije 2. poziva, sve do dolaska na Krf 1916. Od 4. aprila 1916. bio je na službi u sudskom odjeljenju štaba 1. armije, i zastupao referenta sudstva od 16. jula 1916. do 6. februara 1917. i od 11. februara 1917. do 8. marta iste godine. Od 22. jula 1918. bio je šef Obavještajne sekcije pri Komandi mjesta u Bitolju, gdje je od 25. februara 1919, pored te redovne dužnosti, bio i zastupnik referenta sudstva pri Komandi Bitoljske divizijske oblasti.
Od 10. januara 1920. do 16. oktobra 1920. bio je na službi u Sudskom odjeljenju Ministarstva vojske i mornarice; od 16. oktobra 1920. do 25. marta 1923. bio je referent sudstva Dunavske divizijske oblasti; od 25. marta 1923. do 29. oktobra 1923. bio je stalni sudija Dunavskog divizijskog vojnog suda, a potom do 19. novembra 1924. bio je stalni sudija Bosanskog divizijskog vojnog suda; od 23. novembra 1924. do 7. februara 1925. bio je na službi u Sudskom odjeljenju Ministarstva vojske i mornarice; od 7. februara 1925. do 30. aprila 1925. bio je na službi u Konjičkoj inspekciji za pravne poslove, a od 25. februara istovremeno na službi i u Ekonomskom odjeljenju Ministarstva vojske i mornarice; od 30. aprila 1925. bio je pravni referent Ekonomskog odjeljenja Ministarstva vojske i mornarice sve do 17. maja 1929. od koga dana je pa do 26. oktobra iste godine bio načelnik sudskog odjeljenja Komande pete armijske oblasti. Od 26. oktobra 1929. do 17. decembra 1933. bio je pomoćnik načelnika sudskog odjeljenja Ministarstva vojske i mornarice i istovremeno, za sve to vrijeme bez prekida, bio je zastupnik Načelnika istog odjeljenja. Od 17. decembra 1933. bio je načelnik sudskog odjeljenja Ministarstva vojske i mornarice.
Od 29. decembra 1933. određen je, pored redovne dužnosti, za predsjednika Vrhovne komisije za ocjenjivanje osoblja građanskog reda na službi u vojsci i mornarici.
Odlikovan: Spomenicom Kralja Petra I; zlatnom medaljom za revnosnu službu i zlatnom medaljom za hrabrost; Krstom milosrđa; medaljom za vojničke vrline; ordenom svetog Save V reda i ordenom Belog orla četvrtog reda, ordenom svetog Save IV reda i svetog Save III reda. Odlikovan je i svima spomenicama za učestvovanje u ratovima od 1912. do 1918.
Preminuo je 14. jula 1963. u Beogradu.[1]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b Bajlo, Ivan. „Milan Anđelić (1881—1963)”. www.vojska.net. Pristupljeno 11. 7. 2017.
Izvor[uredi | uredi izvor]
- Ovaj članak, ili jedan njegov deo, izvorno je preuzet iz Ilustrovane vojne enciklopedije: Srećković, Borivoje M. (1936). „ANĐELIĆ MILAN” (PDF). Ilustrovana vojna enciklopedija (PDF). I. Beograd.
