Moša Albahari
 | Ovaj članak sadrži spisak literature, srodne pisane izvore ili spoljašnje veze, ali njegovi izvori ostaju nejasni, jer nisu uneti u sam tekst. |
| moša albahari | |
|---|---|
 Moša Albahari | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1913. |
| Mesto rođenja | Sarajevo, Austrougarska |
| Datum smrti | novembar 1942. |
| Mesto smrti | Rim, Kraljevina Italija |
| Profesija | student filozofije |
| Delovanje | |
| Član KPJ od | pre rata |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
Moša Albahari (Sarajevo, 1913 — Rim, novembar 1942), student filozofije i učesnik Narodnooslobodilačke borbe.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen 1913. godine u Sarajevu, gde je završio osnovnu školu i gimnaziju.
Još kao učenik gimnazije pristupio je revolucionarnom omladinskom pokretu i postao član Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ). Tokom studija filozofije u Zagrebu, aktivno je učestvovao u radu studentskog revolucionarnog pokreta i primljen je u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). Kao jedan od istaknutih studenta-komunista, bio je 1934. godine izabran za rukovodioca partijske organizacije na Zagrebačkom univerzitetu.
Bio je član uredništva listova „Novi student“ i „Borbeni student“, kao i član „Pučkog teatra“. Vrlo aktivno je delovao i u revolucionarnom udruženju „Svetlost“. Godine 1936. je izabran za člana odbora „Akademskog filozofskog društva“. Bio je jedan od osnivača „Akcionog odbora hrvatskih studenata levičara“ i kao član tog Odbora organizovao je 1937. godine logorovanje studenata-komunista u Kranjskoj Gori. Sledeće godine je bio u delegaciji studenata-komunista, koja je posetila čehoslovačkog konzula i predložila odlazak studenata-komunista u Čehoslovačku u cilju njene odbrane od nemačke agresije. Godine 1939. je bio izabran za sekretara biroa Pokrajinskog komiteta SKOJ-a za Hrvatsku i sekretara Biroa partijskih organizacija svih fakulteta Zagrebačkog univerziteta.
Posle Aprilskog rata i okupacije Kraljevine Jugoslavije, avgusta 1941. godine, u svojstvu delegat Centralnog komiteta Komunističke partije Hrvatske, bio je upućen u Istru da radi na organizovanju ustanka. Istog meseca organizovao je i prvi partizanski logor na planini Tuhobič u kojem je vršio dužnost komandanta. Ubrzo je u logoru formiran i partizanski odred „Božo Vidas Vuk“ u kojem je izabran za komandanta.
U borbi s italijanskim fašistima, koji su napali logor 12. novembra 1941. godine, bio je ranjen i ilegalno prebačen u Sušak, radi lečenja. Po izlečenju, februara 1942. godine, bio je upućen od starne Okružnog komiteta KP Hrvatske za Istru u Rijeku, da radi na organizovanju partijskih organizacija, koje su se rasformirale nakon jedne policijske provale. On se tada povezao sa riječkim radnicima i uspeo aktivirati veći broj partijskih organizacija, koje su se povezale s istarskim partizanima.
Početkom juna 1942. formirao je Drugi partizanski odred pri Petoj operativnoj zoni Hrvatske. Produžio je da radi na tom terenu kao politički pozadinski radnik. Prilikom jednog ilegalnog sastanka 7. jula 1942. godine, bio je opkoljen od italijanskih karabinijera i u borbi sa njima teško ranjen u nogu, zbog čega je bio zarobljen. Odveden je u Rim, gde mu je amputirana noga, a zatim je izveden pred specijalni sud, koji ga je 21. novembra 1942. godine osudio na smrt.
Streljan je ubrzo potom, pod lažnim imenom Viktoro Blecio (ital. Vittorio Bleccico), jer Italijani nisu uspeli da doznaju njegov pravi identitet. Posle oslobođenja, njegovi posmrtni ostaci su preneti u Jugoslaviju i 24. marta 1950. sahranjeni na zagrebačkom groblju Mirogoj.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Dr Jaša Romano Jevreji Jugoslavije 1941-1945. Žrtve genocida i učesnici Narodnooslobodilačkog rata. Beograd 1980. godina.
