Nikl(II)-karbonat
| |
| Nazivi | |
|---|---|
| Drugi nazivi
niklo-karbonat
| |
| Identifikacija | |
| ECHA InfoCard | 100.020.063 |
| EC broj | 222-068-2 |
| MeSH | Nickel+carbonate |
| RTECS | QR6200000 |
| UN broj | 3288 |
| Svojstva | |
| NiCO3 | |
| Molarna masa | 118,70 g/mol |
| Agregatno stanje | svetlozeleni prah |
| Gustina | 2,6 g/cm3 |
| Tačka topljenja | razlaže se |
| 0,0093 g/100 mL | |
| Opasnosti | |
EU klasifikacija (DSD)
|
Karc. Kat. 1 Muta. Kat. 3 Repr. Kat. 2 Toksičan (T) Škodljiv (Xn) Iritant (Xi) Opasan za životnu sredinu (N) |
| R-oznake | R49, R61, R20/22, R38, R42/43, R48/23, R68, R50/53 |
| S-oznake | S53, S45, S60, S61 |
| NFPA 704 | |
| Smrtonosna doza ili koncentracija (LD, LC): | |
LD50 (srednja doza)
|
840 mg/kg |
Ukoliko nije drugačije napomenuto, podaci se odnose na standardno stanje materijala (na 25°C [77°F], 100 kPa). | |
| Reference infokutije | |
Nikl(II) karbonat je neorgansko hemijsko jedinjenje hemijske formule NiCO3.
Dobijanje[uredi | uredi izvor]
Ova so se dobija tako što se rastvoru natrijum-bikarbonata koji je zasićen ugljen-dioksidom doda niklo-sulfat. Ukoliko se niklove soli mešaju sa natrijum-karbonatom dobiće se bazni niklo-karbonati.[3]
Svojstva[uredi | uredi izvor]
Ova supstanca je sačinjena iz zelenih kristala. Pirolizom se dobija oksid[3]:
- NiCO3 → NiO + CO2
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ Li Q, Cheng T, Wang Y, Bryant SH (2010). „PubChem as a public resource for drug discovery.”. Drug Discov Today. 15 (23-24): 1052—7. PMID 20970519. doi:10.1016/j.drudis.2010.10.003.
- ^ Evan E. Bolton; Yanli Wang; Paul A. Thiessen; Stephen H. Bryant (2008). „Chapter 12 PubChem: Integrated Platform of Small Molecules and Biological Activities”. Annual Reports in Computational Chemistry. 4: 217—241. doi:10.1016/S1574-1400(08)00012-1.
- ^ a b Parkes, G. D. & Fil, D. 1973. Melorova moderna neorganska hemija. Naučna knjiga. Beograd.
