Nikola Kosić
| Nikola Kosić | |
|---|---|
 Major Nikola Kosić 1941. godine | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 22. februar 1907. |
| Mesto rođenja | Kraljevo, Kraljevina Srbija |
| Datum smrti | 10. novembar 2004. (97 god.) |
| Mesto smrti | Čačak, Srbija i Crna Gora |
| Obrazovanje | Vojna akademija u Beogradu |
| Vojna karijera | |
| Služba | 1925—1945. |
| Vojska | Jugoslovenska vojska |
| Čin | Major |
| Jedinica | Drugi pešadijski puk Kraljeve garde |
| Učešće u ratovima | Drugi svetski rat |
Nikola Kosić (Kraljevo, 22. februar 1907 — Čačak, 10. novembar 2004) bio je major Jugoslovenske vojske, pučista, novinar, književnik, politički emigrant, istaknuti borac protiv komunističke diktature u Jugoslaviji nakon Drugog svetskog rata.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je u Kraljevu, od oca Aćima i majke Hristine (Luković). Vojnu akademiju završio je u Beogradu 1925. godine. Službu je započeo u Užicu, zatim nastavio u Zagrebu, te u Beogradu, gde ostaje do početka Drugog svetskog rata.
Početak ratnih događanja Kosića zatiče u Drugom pešadijskom puku Kraljeve garde, u činu majora. Nakon martovskih nemira, Kosić je bio jedan od glavnih organizatora puča, 27. marta 1941. godine. Nakon sloma Jugoslavije tokom Aprilskog rata, 1941. godine odlazi u zarobljeništvo aprila 1941. godine, te ceo rat provodi u oficirskom logoru Osnabrik u Nemačkoj, u koji je dovedeno preko 4000 oficira Jugoslovenske vojske.
Logor je oslobođen u maju 1945. godine. Zbog neslaganja sa komunističkim režimom od 1945. do 1952. godine boravi u više različitih evropskih država, da bi 1952. godine emigrirao u Sjedinjene Američke Države i nastanio se u gradu Milvokiju, država Viskonsin. U Sjedinjenim Državama je 30 godina vodio informativno kulturno prosvetni program na srpskom jeziku, kritikujući novi državni poredak u socijalističkoj Jugoslaviji.[1]
Posle pedeset godina vraća se u Srbiju, u junu 1991, gde ostaje tri meseca, a u avgustu 1994, u Čačak dolazi za stalno, i u kući svog oca daje veliki broj intervjua, za lokalne i nacionalne medije, u vezi sa događajima 27. marta 1941. Bio je član Udruženja srpskih pisaca i umetnika u inostranstvu, Udruženja književnika Srbije i Udruženja publicista Čačka. O njegovom životu i radu snimljeno je devet video i dvadeset audio kaseta.
Porodica[uredi | uredi izvor]
Bio je oženjen Milkom Popović (1911–1976) i otac troje dece Dušana (1937–2009), Jelene (1932) i Milana (1934), te deda šestoro unučadi. Preminuo je u Čačku, 10. novembra 2004. godine u 98. godini života.[2]
Dela[uredi | uredi izvor]
Objavio je oko dvesta studija, kritika i članaka. Autor je sledećih knjiga i brošura:
- Ljotićevci i kragujevačka tragedija (1968)
- Kralj Aleksandar Prvi Ujedinitelj: kroz događaje (predavanje održano Srbima u Vindzoru, Kanada, povodom 50. godišnjice ubistva Kralja Jugoslavije Aleksandra Prvog Karađorđevića (1988)
- Mart 1941. godine (1992)
- Dnevnik : 17. mart - 28. mart 1941. (1996)
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Raskol u eteru : život srpske emigracije u Americi kroz radio program Nikole Kosića : Milvoki 1952-1982 / Dragoslav Simić, Beograd : Draslar partner, 2006 COBISS.SR 128644876
- ^ Marković, Svetislav, Lj.(2002). Ko je ko u Čačku na početku trećeg milenijuma : 470 ličnosti = Who is who : leksikon. Čačak, Prozor. str. 81 COBISS.SR 177786631