Venecijanski krstaški rat
 | Ovaj članak sadrži spisak literature, srodne pisane izvore ili spoljašnje veze, ali njegovi izvori ostaju nejasni, jer nisu uneti u sam tekst. |
| Opsada Tira | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Deo Krstaških ratova | |||||||
 Krstaške države oko 1100. godine | |||||||
| |||||||
| Sukobljene strane | |||||||
| Jerusalimska kraljevina, Mletačka republika | Seldžučko carstvo, Fatimidski kalifat | ||||||
Venecijanski krstaški rat ili opsada Tira odigrala se 1124. godine između Prvog i Drugog krstaškog rata. Krstaši su, uz pomoć Venecije, uspeli da osvoje grad.
Uvod[uredi | uredi izvor]
Muslimani su u svojim rukama još uvek držali dva velika grada na obali - Askalon i Tir. Među krstaškim baronima postavilo se pitanje koji od ova dva grada napasti. Naravno, mišljenja su bila različita, a ako bi se postupilo po dotadašnjim običajima, baroni bi se razišli ništa ne odlučivši. Međutim, ovaj put nije bilo tako. Imena dva grada su bila ispisana na dva papira, a onda je slučajno izabrano dete izvlačilo list sa imenom. Tako je odlučena sudbina grada Tira.
Opsada[uredi | uredi izvor]
Tir je bio osuđen na propast. Venecijanska flota je najpre kod Askalona skršila egipatsku, a opet s druge strane Tugtigin iz Damaska, koji im je možda mogao pružiti otpor, bio je u zavadi sa Fatimidima pa mu je bilo draže da Tir vidi u rukama hrišćana. U to vreme emir Balak je već bio mrtav, tako da se sa te strane nije mogla očekivati pomoć. Tir je bio osuđen na gladovanje. Opsada je počela 16. februara, a 7. jula 1124. godine grad se predao. U međuvremenu je umro Eustazije Granijer, a na njegovo mesto došao je Viljem od Baroa.
Posledice[uredi | uredi izvor]
Kada je Tir pao, na citadelu je izvešena zastava zarobljenog kralja Balduina le Burža. Dakle, krstaši nisu zaboravili svog zarobljenog kralja, a sa ovakvim potezom složio se i uvek bunovni grof od Tripolija. Za svoje usluge, Venecija je dobila jednu trećinu Tira (dve trećine pripadale su kralju Balduinu), četvrt u Jerusalimu i neke trgovačke privilegije. Sama opsada ima veoma malo toga zajedničkog sa onim koje su do tada krstaši praktikovali. Disciplina pod zidovima je bila veoma čvrsta, a ono što je najprimetljivije jeste odsutnost suvišnog nasilja.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Fajfrić, Željko (2006). Istorija krstaških ratova. Sremska Mitrovica: Tabernakl. ISBN 978-86-85269-05-9.