Oto Abec

Oto Abec
Ambasador nacističke Nemačke u Višijevoj Francuskoj
Datum rođenja	(1903-05-26)26. maj 1903.
Mesto rođenja	Švecingen, Nemačko carstvo
Datum smrti	5. maj 1958.(1958-05-05) (54 god.)
Mesto smrti	Langenfeld, Zapadna Nemačka

Oto Abec (nem. Otto Abetz; Švecingen, 26. maj 1903 — Langenfeld, 5. maj 1958) je bio ambasador nacističke Nemačke u Višijevoj Francuskoj za vreme Drugog svetskog rata.

Biografija

Rođen je u Švecingenu. Pohađao je školu u Karlsrueu gde je postao nastavnik umetnosti u školi za djevojčice. Zanimao se za francusku kulturu i umetnost. Ženi se 1932. godine francuskinjom Suzan de Bruker. Iako je politički podržavao levičare, bio je pacifist. Nije se pridružio NSDAPu sve do 1937. godine kada se prijavljuje za Nemačku inostranu službu. Prisustvuje Minhenskoj konferenciji 1938. godine. Deportovan je iz Francuske prilikom izbijanja rata, septembra 1939. godine. Učestvuje u napadima nemačke vojske na Varšavu te nakon pada Varšave se vraća u već okupiranu Francusku u junu 1940. godine. Fon Ribentrop ga postavlja u ambasadu u Parizu, gde ga zadužuje u nagledanju svih objekata vezanih za kulturu i javni život, a naročito onih objekata koji su pripadali Jevrejima. Abec preuzima taj zadatak s entuzijazmom, te radi na konfiskovanju svih francuskih umetnina. Novembra 1940. godine preuzima dužnost ambasadora Nemačke u okupiranoj Francuskoj, gde ostaje sve do jula 1944. godine. Iako nikad nije akreditovan kao ambasador u Francuskoj (jer nacistička Nemačka i Francuska nikad nisu sklopile mirovni sporazum do kraja rata), imao je sve ovlasti te funkcije. Kao ambasador je savetovao nemačku vojnu administraciju u Parizu te je bio odgovoran za odnose sa Višijevom Francuskom. Abec je bio jedan od malobrojnih funkcionera kojima se fon Ribentrop divio. Njegov osnovni cilj tokom rata je da osigura potpunu kolaboraciju Francuza. Abecova funkcija je kasnije postala katalizator za odnose sa francuskom javnošću a pre svega to se odnosi na propagandu. Postepeno napreduje po vojnom činu, dobivši 9. novembra 1940. godine čin pukovnika. Inicirao je mnogobrojna proterivanja Jevreja po Francuskoj. U septembru 1944. godine napušta Francusku zajedno s nemačkom vojskom koja se povlačila. Uhvaćen je od strane Saveznika 1945. godine na Švarcvaldu. U julu 1949. godine francuski sud ga je osudio na 20 godina zatvora zbog ratnih zločina, zbog učestvovanja u deportaciji francuskih Jevreja u logore. Pušten je na slobodu 17. aprila 1954. godine. Umro je 5. maja 1958. godine u saobraćajnoj nesreći u blizini Dortmunda.