Radojlovići
| Radojlovići | ||||||||
|
Radojlovići, poreklom Vukotići, su porodica Đorđa Radojlovića, kaznačeja u Beogradu i Jelene Ristić, kćerke carskog ruskog kirasirskog konjičkog poručnika Dimitrija Ristića i usvojenice vojvode Ilije Čarapića, sina vojvode Vase Čarapića, i Stamenke Karađorđević, Karađorđeve kćerke.
Poreklo[uredi | uredi izvor]
Radojlovići su poreklom Vukotići. Njihova krsna slava je Sv. velikomučenik Georgije - Đurđevdan. Izvesno poreklo vode iz Stare Hercegovine, odnosno Crne Gore.
Stevan Vukotić[uredi | uredi izvor]
Stevan Vukotić iz Majdana u rudničkoj nahiji, koji je živeo u drugoj polovini XVIII veka, imao je sina Radojla Vukotića.
Radojlo Vukotić[uredi | uredi izvor]
Radojle Vukotić poznat i kao „Lepi Radojle“, bio je u vreme Karađorđeve vlade, zadužen za rudnik na planini Rudnik. Radojle je rodonačelnik Radojlovića.
Radojlo Vukotić ("Lepi“ Radojlo) iz Majdana imao je sinove Petra i Nikolu i kćerku Paunu.
Đorđe Radojlović[uredi | uredi izvor]
Đorđe Radojlović, mlađi brat Radojla Vukotića, kaznačej u Beogradu bio je oženjen Jelenom Ristić, kćerkom carskog ruskog kirasirskog konjičkog poručnika Dimitrija Ristića i Stamenke Čarapić, rođ. Karađorđević, Karađorđeve kćerke. Nisu imali dece. Jelene Ristić očuh je bio vojvoda Ilija Čarapić [1].
Đorđe Radojlović je usvojio svog bratanca Petra Radojlovića, kasnije sreskog i okružnog načelnika.
Porodica Radojlović nasledila je sve predmete vojvode Ilije Čarapića, kao što je njegov vojvodski pečatni prsten i dr. U njihovoj porodičnoj grobnici na Novom groblju u Beogradu sahranjeni su vojvoda Ilija Čarapić i Stamenka Čarapić, rođ. Karađorđević.
Kapetan Petar Radojlović (1820—1899)načelnik rađevskog sreza[uredi | uredi izvor]
Petar Radojlović (1820—1899), sin Radojla Vukotića i usvojenik strica Đorđa Radojlovića i Jelene Radojlović, rođ. Ristić, Karađorđeve unuke, okružni načelnik, bio je oženjen Jelisavetom Veličković, kćerkom Manojla Veličkovića sina bimbaše Velička Đorđevića, čiji brat bimbaša Hrista je rodonačelnik Hristića porodice Filipa Hristića.
Petar Radojlović je bio u periodu 1859—1862 sreski kapetan u Krupnju, po odlasku Turaka 1862. srušio je tvrđavu Soko Grad.[2]
Petar i Jelisaveta Radojlović imali su dvanaestoro dece. Njihova deca su (po starosti) Jelena, Radoje, koji je dobio ime po dedi Radojlu, Đorđe, Ljubomir, Nikola, Milan, Mara, Ilija, koji je dobio ime po vojvodi Iliji Čarapiću, Dragoljub, Miloš (1876−1941[3][4]), Milica i Stamenka, koja je dobila ime po Stamenki Karađorđević.
Đorđe P. Radojlović (1861—1929)[uredi | uredi izvor]
Đorđe P. Radojlović (1861—1929) učio je o gvožđarstvu u Pančevu, Segedinu, Pešti, Gracu i Beču. U Beogradu otvorio je u Knez Mihajlovoj ulici radnju tj. firmu „Gvožđarska trgovina Đorđa P. Radojlovića“. Nije imao dece.
Radoje P. Radojlović (1858—1917)[uredi | uredi izvor]
Radoje P. Radojlović (1858—1917), ispred Naprednjačke stranke bio je vlasnik njihovog dnevnog lista „Videlo“. Umro je u Solunu 1917. godine.
Ljubomir P. Radojlović (1865—1939)[uredi | uredi izvor]
Ljubomir P. Radojlović (1865—1939) sin Petra Radojlovića, sa Maricom Đ. Blagojević imao je Miloša, Ljubicu, Jelisavetu, Radojku i Anđeliju. O Ljubomiru Radojloviću, između ostalog, govori vojvoda Živojin Mišić u svojim uspomenama, sa velikom zahvalnošću jer mu je u vreme prvog penzionisanja Ljubomir pomogao da organizuje porodični život pozajmljujući mu veća sredstva za zidanje kuće u Deligradskoj ulici.
Generalštabni potpukovnik Miloš Lj. Radojlović (1907—1995)[uredi | uredi izvor]
Generalštabni potpukovnik Miloš Lj. Radojlović (1907—1995), Ljubomirov sin, oficir vojske Kraljevine Jugoslavije, bio je za vreme Drugog svetskog rata u četnicima generala Draže Mihailovića komandant smederevsko-mlavske grupe i komandant Banata [traži se izvor] Posle rata osuđen na smrt potom na petnaest godina robije. Proveo na robiji 10 godina. Potpukovnik Miloš Lj. Radojlović, bio je oženjen Smiljom Banić, sa kojom ima sina Ljubomira Radojlovića, arhitektu.
Ljubomir M. Radojlović[uredi | uredi izvor]
Ljubomir Radojlović, arhitekta, sin potpukovnika Miloša Lj. Radojlovića, sa Mirajnom Čanić, kćerkom konjičkog pukovnika Nikole Čanića i unukom armijskog generala Stevana Hadžića, ministra vojnog i Jelisavete Ele Simonović iz porodice Simonovića-Spasić-Arsenijević, ima dve kćerke kćerke Milicu i Olgu, kao i unuke Nikolu Fišića i Dunju Barać.
Radojevići[uredi | uredi izvor]
Ljubica Lj. Radojlović udata za Nikolu D. Radojevića, ubijenog u Prištini 1942. godine. Ima potomsta.
Milan P. Radojlović (1868—1928)[uredi | uredi izvor]
Milan P. Radojlović (1868—1928) je sa Persidom D. Aranđelović imao sinove Petra, koji je dobio ime po dedi, Milorada i Đorđa Radojlovića, i kćerke Jelenu, Jelisavetu, Milicu, Sofiju i Stamenku, koja je dobila ime po Stamenki Karađorđević - Čarapić.
Petar M. Radojlović (1893—1914)[uredi | uredi izvor]
Petar M. Radojlović (1893—1914), sin Milanov, studirao je Kelnu, bio je dobrovoljac, četnik u jedinici vojvode Vuka. Poginuo je na Rajcu na Drini 15/28. novembra 1914. godine, kao đak-narednik [5].
Milorad M. Radojlović (1898—1966)[uredi | uredi izvor]
Milorad M. Radojlović, sin Milanov (1898—1966) završio je Visoku trgovačku školu u Londonu.
Đorđe M. Radojlović (1908—1945)[uredi | uredi izvor]
Đorđe M. Radojlović (1908—1945), završio je Pravni fakultet u Beogradu. Braća Milorad i Đorđe nasledili su poslove strica Đorđa P. Radojlovića, otvorili su 1935. godine na porodičnom placu u knez Mihajlovoj ulici robnu kuću „TA-TA“, posle rata nacionalizovanu zgradu poznatu kao „Robne kuće Beograd“.
Đorđe M. Radojlović zarobljen je u Aprilskom ratu u Sarajevu, kraj rata dočekao je u zarobljeničkom logoru u Dortmundu, odakle se vratio u Beograd. Uhapsila ga OZNA 1945. godine ispred kuće u Siminoj. Ubijen u zatvoru. Zvanično se vodio kao nestao. Od Milorada i Đorđa Radojlovića ima potomaka, koji se zalažu za povraćaj nacionalizovane imovine Radojlovića.
Milovanovići[uredi | uredi izvor]
Jelena M. Radojlović udala se za Stevana M. Milovanovića, ima potomstva.
Nižetići[uredi | uredi izvor]
Jelisaveta M. Radojlović udala se za Zdravka Nižetića, ima potomstva.
Tadići[uredi | uredi izvor]
Sofija M. Radojlović udala se za Milana Tadića. Ima potomstva.
Leko[uredi | uredi izvor]
Stamenka M. Radojlović se udala za Dragomira Leka iz porodice Leko. Njihov sin prof. dr Marko Leko, matematičar sastavio više rodoslova, uključujući i rodoslov Radojlovića. Ima potomstva.
Dragoljub P. Radojlović[uredi | uredi izvor]
Dragoljub P. Radojlović, sin Petrov, oženjen Dragom D. Popović, ima potomstva.
Porodične kuće i imanja[uredi | uredi izvor]
Radojlovići su od Stamenke Čarapić, rođ. Radojlović, Karađorđeve kćerke nasledili placeve na prostoru između Vasine, Kneginje Zorke, Braće Jugovića. Između ostalog, imali dve višespratne kuće u ulici Siminoj i jednu u Braće Jugovića, gde se iznad ulaza nalazi reljef na kome je prikaz Sv. Georgije zaštitnik porodice i krsna slava Radojlovića, koju je projektovao Nikolaj Krasnov, ruski arhitekta, nekadašnji carski dvorski arhitekta [traži se izvor].
Braća Milorad i Đorđe nasledili su poslove strica Đorđa P. Radojlovića, otvorili su 1935. godine na porodičnom placu u knez Mihajlovoj ulici robnu kuću „TA-TA“, posle rata nacionalizovanu zgradu poznatu kao „Robne kuće Beograd“.
U Beogradu postoji ulica Đorđa Radojlovića na Dedinju (nakon 2. svetskog rata bila promenjena u Žarka Marinovića, stari naziv vraćen 2004) [6]
Srodstvo[uredi | uredi izvor]
Rodonačelnika Radojlovića Petra Radojlovića usvojio je Đorđe Radojlović oženjen Karađorđevom unukom, čiji očuh je vojvoda Ilija Čarapić. Radojlovići su u srodstvu sa Veličkovićima a time i Hristićima, porodicom Filipa Hristića i Cincar-Jankovićima, porodicom Leko, a time i porodicom Vladana Đorđevića. Jedna grana Radojlovića u srodstvu je sa porodicom Garašanin, druga sa porodicom Jovana Ristića, odnosno Hadži-Tominima, a time i sa Bogićevićima i dvostruko sa porodicom Filipa Hristića i dr.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
- Spisak znamenitih ličnosti Prvog srpskog ustanka
- Spisak najistaknutijih srpskih porodica u Kneževini i Kraljevini Srbiji
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Vid. Milan Đ. Milićević, Pomenik“
- ^ Predrag Dimitrić: „Dani Petra Radojlovića“, pp. 124, u publikaciji „Rađevac, kalendar za prestupnu 2004. godinu“, Krupanj, 2003. godine.COBISS.SR 128717068
- ^ Politika, 4. feb. 1941
- ^ "Kolo", 5. feb. 1944
- ^ Vid. Politika, 14.12.1914, pp. 2
- ^ http://www.beograd.org.rs/cms/view.php?id=1287593
