Svetozar Dančuo
| Svetozar Dančuo | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 7. februar 1963. |
| Mesto rođenja | Sjeničak, SR Hrvatska, SFRJ |
| Porodica | |
| Deca | 1 |
| Novinarski rad | |
| Novine | |
| Radio | |
Svetozar Dančuo (Sjeničak, 7. februara 1963) jugoslovenski i srpski novinar
Biografija[uredi | uredi izvor]
U Sjeničaku na Kordunu je završio Osnovnu školu „Sava Mrkalj“. Srednju medicinsku školu završio je u Karlovcu, a magistrirao je na Fakultetu političkih nauka u Zagrebu gdje je studirao i novinarstvo. U Vjesniku je završio novinarsku školu CINK, današnja Večernjakova novinarska akademija. Novinar i fotoreporter bio je u Večernjem listu, Karlovačkom tjedniku, Srpskom glasu, Ekspres Politici, Frankfurtskim Vestima, Odgovoru i Pravom odgovoru, glavni i odgvorni urednik u Srpskom radiju Petrova gora i urednik internih komunikacija u Naftnoj kompaniji Beopetrol, potom Lukoil u Beogradu od 1996. do 2014. godine gde je obavljao i funkciju sekretara sindikalne organizacije. Obavljao je i poslove portparola Košarkaškog kluba Beopetrol. Bio je i profesor u srednjim školama u Vojniću i Topuskom
Odbornik u Skupštini opštine Karlovac bio je u dva manadata od 1986. do 1991. godine, a član Skupštine Sveučilišta u Zagrebu 1987. i 1988. godine. Do 1991. godine živio je u Karlovcu u kojem su hrvatske vlasti 1998. srušile porodičnu kuću, a sa Korduna je zajedno sa srpskim narodom u hrvatskoj vojnoj operaciji "oluja" protjeran u augustu 1995. godine i nastanjuje se u Beogradu.
U Gradskoj opštini Zemun 2007. godine učestvovao je u radu komisije koja je utvrđivale nazive ulica u naselju Busije po znamenitim Srbima iz Krajine[1].[2].[3].
Od 2015. godine je u Sjedinjenim Američkim Državama otkuda za srpske medije izveštava o aktivnostima srpske dijaspore. U Americi je pokretač akcija za prikupljanje sredstava za obnovu srpskih hramova na Kordunu i Baniji[4], a aktivan je u akcijama pomoći invalidima, bolesnima i siromašnim porodicama, a pomaže i aktivnosti srpskih udrženja u Srbiji, Republici Srpskoj, na Kordunu i Baniji[5].
Pokretač je više aktivnosti vezanih za delo Save Mrkalja kako bi ovaj, kako ističe, nepravedno zaboravljeni reformator srpske ćirilice i srpskog jezika našao svoje zasluženo mesto u srpskoj nauci i kulturi [6].
Član je uprave Udruženja krajiških Srba „Prelo“ u Čikagu i Zavičajnog kluba Kordunaša u Beogradu, a član je Udruženja novinara Srbije i Međunarodne federacije novinara i sekretar Crkvenog građevinskog odbora za obnovu hrama Prepodobne mati Paraskeve u Sjeničaku na Kordunu.
Priznanja[uredi | uredi izvor]
Orden Svetih novomučenika gornjokrlovačkih dodelio mu je vladika Gornjokarlovački Gerasim 31. jula 2022. godine za "nesebičnu i svesrdnu pomoć u obnovi hrama Prepodobne mati Paraskeve - Svete Petke u Sjeničaku" [7].
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Oko magazin: Od Kninskog Kosova do Busija - istorija krajiških Srba — 3. avgust 2020. — YouTube
- ^ RTS: Od Kninskog Kosova do Busija - istorija krajiških Srba — 3. avgust 2020.
- ^ Kvadratura Kruga: Krajina moja Sudbina — 26. oktobra 2019. — YouTube
- ^ Srpska info: Prelo pomaže obnovu srpskih hramova u Hrvatskoj i BiH
- ^ Banija onlajn: Krajišnici iz Čikaga pomažu zavičaj
- ^ Novosti: Branko Radičević ili Sava Mrkalj?
- ^ Osvećenje hrama Prepodobne mati Paraskeve u Sjeničaku
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Zbornik: Vrginmost - pretakanje sudbine, Krajiški kulturni centar, Beograd, 2020. ISBN 978-86-902392-0-7, str. 833,834