Helen Taft

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Helen Taft
Helen Taft
Lični podaci
Puno imeHelen Lujza "Neli" Taft
Ime pri rođenjuHelen Heron
NadimciNeli
Datum rođenja(1861-06-02)2. jun 1861.
Mesto rođenjaSinsinati,  Sjedinjene Američke Države
Datum smrti22. maj 1943.(1943-05-22) (81 god.)
Mesto smrtiVašington,  Sjedinjene Američke Države
Državljanstvo Sjedinjene Američke Države
Religijaprotestantizam
UniverzitetUniverzitet u Sinsinatiju
Porodica
SupružnikVilijam Taft
Decatroje dece (vidi dole)
RoditeljiDžon Heron
Harijet Kolins Heron
4. mart 1909 — 4. mart 1913.
PredsednikVilijam Taft
PrethodnikEdit Ruzvelt
NaslednikElen Vilson
Potpis

Helen Lujza "Neli" Taft (rođena Heron; 2. jun 1861 – 22. maj 1943) je bila supruga američkog predsednika Vilijama Tafta i Prva dama Sjedinjenih Američkih Država od 1909. do 1913. godine.

Rane godine[uredi | uredi izvor]

Rođena je u Sinsinatiju u Ohaju. Helen je bila četvrto od jedanaestoro dece sudije Džona Vilijamsona Herona (1827-1912), kolege Bendžamina Harisona i partnera Raderforda Hejza. Njena majka, Harijet Kolins Heron (1833-1902) je bila ćerka američkim kongresmenima.[1] Nelin deda, Ela Kolins i stric, Vilijam Kolins, bili su članovi Kongresa. tokom detinjstva su je zvali Neli, a ne Helen. Neli Heron je upisala privatnu školu Mis Mis u Sinsinatiju. Pohađala ju je od 1866. do 1879. godine, nakon čega je upisala studije na Univerzitetu u Sinsinatiju. Počev od 1882. godine, do braka je predavala u različitim školama. Godine 1877. prisustvovala je sa roditeljima proslavi dvadesetpetogodišnjice venčanja predsednika i gospođe Hejz, kada je nedelju dana boravila u Beloj kući.[2] Njena mlađa sestra Lusi krštena je na tom događaju. Kuma joj je bila gospođa Hejz.[3][4]

Brak[uredi | uredi izvor]

Helen Taft, zvanični portret kao Prve dame

Upoznala je Vilijama Tafta 1879. godine na zabavi u Sinsinatiju. Taft je tada imao 22 godine, a Helen 18. Taft ju je zaprosio u februaru 1880. godine, ali je njihova veza držana u tajnosti do 1882. godine. Vereni su aprila 1885. godine. Venčanje je obavljeno 19. juna 1886. godine u kući roditelja mlade u Sinsinatiju. Par je proveo jedan dan medenog meseca u Njujorku, četiri dana u Si Brajtu u Nju Džerziju, nakon čega su krenuli u tromesečnu turneju po Evropi. Po povratku, nastanili su se u Sinsinatiju. Neli Taft je podržavala političku karijeru svog supruga. Pozdravljala je svaki korak u njegovoj sudskoj karijeri. Taft je najpre postao državni sudija, a potom generalni advokat SAD i sudija saveznog kruga. Taft je 1900. godine preuzeo dužnost generalnog guvernera SAD na Filipinima (1900-1903). Neli Taft se sa svojom decom preselila u Manilu, gde je pokušala da se prilagodi tamošnjem stanovništvu, pokazujući poštovanje i interesovanje za kulturu Filipina. Učila je njihov jezik, nosila tamošnju odeću i pozivala Filipince na prijeme.[5][6]

Taft je imao dvojicu sinova i ćerku. Robert Taft (1889-1953) je bio političar i državnik, Helen Taft Maning (1891-1987) je bila prosvetna radnica, a Čarls Taft (1897-1983) građanski lider.

Prva dama[uredi | uredi izvor]

Porodica Taft 1912. godine

Neli Taft je bila prva Prva dama koja je jahala u paradi inauguracije svog supruga, uprkos lošim vremenskim uslovima. Ponekad je prisustvovala sastancima kabineta sa predsednikom. Uvela je muzičku zabavu nakon državničkih večera koje su postale tradicija Bele kuće.[6] Sa suprugom je prisustvovala simfonijskim, operskim i pozorišnim predstavama u Vašingtonu. Maja 1909. godine Neli Taft je doživela moždani udar, koji joj je oštetio centar za govor, oduzeo desnu ruku i nogu. Moždani udar dogodio se na početku predsedničkog mandata njenog supruga.[7] Uz pomoć svoje četiri sestre, nastavila je da obavlja funkciju domaćice Bele kuće, sve dok se nije oporavila, uz pomoć svog supruga.[8]

Bračni par slavio je godišnjicu venčanja 19. juna 1911. godine, sa oko 2000 gostiju. Bila je to velika proslava.</ref> Uz pomoć svoje četiri sestre, nastavila je da obavlja funkciju domaćice Bele kuće, sve dok se nije oporavila, uz pomoć svog supruga.[8]

Kao Prva dama, Helen je organizovala sadnju 3020 japanskih trešanja oko sliva reke i oko Kapitola. Sa suprugom japanskog ambasadora, lično je postavila prve dve mladice 27. marta 1912. godine.[9] Kao Prva dama, posebno je uživala u društvu podpredsednika Džejmsa Šermana i njegove supruge Keri. To je doprinelo otopljavanju odnosa između predsednika i podpredsednika, koji su od ranije bili u sukobu. Nakon što je izgubio izbore od Vudroa Vilsona, Taft se vratio u Sinsinati, gde je počeo da predaje pravo. Neli Taft je napisala svoje memoare, koji su objavljeni 1914. godine. Tokom Velikog rata, pružila je podršku Američkom Crvenom krstu.

Vilijam Taft je imenovan Vrhovnim sudijom 1921. godine, nakon čega je Neli postala prva žena koja je bila i Prva dama i supruga Vrhovnog sudije. Obnovila je društvene aktivnosti nakon povratka u Vašington. Prohibicija je u to vreme bila u centru političkog života SAD. Neli Taft je pripadala strani "Mokrih" (protivnicima Prohibicije), tako da su se gosti Bele kuće zabavljali uz alkohol dok je Neli bila Prva dama. Vilijam Taft se tokom svog predsedništva usprotivio Prohibiciji, te je bio jedan od njenih najznačajnijih protivnika. Tokom poslednjih godina svog mandata pisao je pisma u znak podrške "Mokrima".[10]

Neli Taft je bila prva Prva dama koja je objavila svoje memoare. Takođe je bila i prva supruga američkog predsednika koja je posedovala automobil i vozačku dozvolu. Podržala je izborno pravo žena, bila je prva Prva dama koja je pušila cigarete, i prva koja je pratila svoga supruga u inauguracijskoj paradi.[11] Nakon smrti svoga supruga 8. marta 1930. godine, Neli je ostala da živi u Vašingtonu. I dalje je bila društveno aktivna. Umrla je u istom gradu 22. maja 1943. godine, a sahranjena je pored supruga na Nacionalnom groblju u Arlingtonu.

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ First Lady Biography: Helen Taft Arhivirano na sajtu Wayback Machine (9. maj 2012), The National First Ladies' Library
  2. ^ Taft, Helen H. Recollections of Full Years. New York: Dodd, Mead & Co, 1914.
  3. ^ Anderson, Greta (2015-11-01). Ohio's Remarkable Women: Daughters, Wives, Sisters, and Mothers Who Shaped History. Rowman & Littlefield. Anderson, Greta (novembar 2015). Ohio's Remarkable Women: Daughters, Wives, Sisters, and Mothers Who Shaped History. Rowman & Littlefield. str. 83. ISBN 9781493016754. .
  4. ^ Waldrup, Carole Chandler (2016-04-06). Wives of the American Presidents, 2d ed. McFarland. . Waldrup, Carole Chandler (6. 4. 2016). Wives of the American Presidents, 2d ed. McFarland. str. 124—125. ISBN 9781476605166. .
  5. ^ Hendricks, Nancy. America's First Ladies: A Historical Encyclopedia and Primary Document Collection of the Remarkable Women of the White House. ABC-CLIO, 2015.
  6. ^ a b Stacy A. Cordery. Taft, Helen Herron. American National Biography Online, February 2000. Retrieved January 2, 2016,
  7. ^ Cook, Blanche Wiesen (1999). Eleanor Roosevelt, Vol. 2: 1933–1938. Viking. Cook, Blanche Wiesen (1992). Eleanor Roosevelt: 1933-1938. Viking. str. 17. ISBN 9780670844982. .
  8. ^ a b Lindsay, Rae. The Presidents' First Ladies. New York: F. Watts, 1989, p. 197.
  9. ^ Cooper, Rachel. Washington, DC’s Cherry Trees - Frequently Asked Questions. About.com. Accessed November 27, 2012.
  10. ^ "PROHIBITION: Taft Conversion". Time. March 31, 1930.
  11. ^ "Little-known facts about our First Ladies" Arhivirano na sajtu Wayback Machine (14. jul 2015). Firstladies.org. Retrieved 2015-07-07.

Literatura[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Počasne titule
Prva dama Sjedinjenih Američkih Država
1909–1913
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Хелен_Тафт&oldid=27682568”