Hram Vaskrsenja Hristovog u Tokiju

Hram Vaskrsenja Hristovog
Hram Vaskrsenja Hristovog
Osnovni podaci
Eparhija	Tokijska eparhija
Osnivanje	1891.
Mesto	Tokio ; Japan

Hram Vaskrsenja Hristovog u Tokiju (jap. (復活大聖堂 fukacu daiseido) je rezidencija i katedralni hram Japanske pravoslavne crkve, u čijem sastavu se nalazi i jedina pravoslavna bogoslovija u Japanu. Hram je osnovao Nikolaj Japanski, koji je u teškom vremenu progona pravoslavnih u Japanu, odigrao ključnu ulogu u opstanku misije u Japanu, a 1906. godine sveti Nikolaj prima čin arhiepiskopa Japanske pravoslavne crkve. Hram Vaskrsenja Hristovog je ujedno i saborni hram Tokijske eparhije, jedne od tri eparhije Japanske pravoslavne crkve. Hram je ujedno i rezidencija poglavara, Japanske pravoslavne crkve, a trenutni poglavar je primas Danil Nuširo mitropolit Tokijski i cijelog Japana. Pored sabornog hrama Vaskresenja Hristovog u Tokiju, gdje se nalazi i jedina bogoslovija, 2005. godine je obrazovan prvi manastir Japanske pravoslavne crkve, čiji nastojatelj je postao jeromonah Trojice-Sergijeve lavre Gerasim (Šatov).

Istorijat[uredi | uredi izvor]

Godine 1884. položen je kamen temeljac za izgradnju Saborne crkve od 890 m kvadratnih, čija visina bi iznosila 35 m, sa zvonikom od 40 m. Izgradnja je trajala sedam godina, po nacrtima ruskog arhitekte Šierpova, a pod nadzorom engleskog arhitekte Kondera. Zvono je darivao tadašnji veliki knez i prestolonasljednik Nikolaj. Hram se gradio na najuzvišenijem mjestu u gradu u bilizini Carskog dvora. Saborna crkva, posvećena svetom Vaskrsenju Hristovom, se prvo zvala Nikolajdo, odnosno Nikolajev dom.^[1] Originalni hram je pretrpio veliku štetu prilikom zemljotresa iz 1923. godine kada se kompletan zvonik srušio i napravio veliku štetu na ostatku hrama.

Bogoslovija[uredi | uredi izvor]

1879. godine uz saborni hram u Tokiju otvorena je bogoslovija. Od momenta njenog osnivanja do danas, predavanja se vode isključivo na japanskom jeziku. Najbolji bogoslovci su išli u Sankt Peterburg u Sankt-Peterburšku duhovnu akademiju, a onda se vraćali u Japan kao predavači ili sveštenici. Broj bogoslovaca u Tokijskoj bogosloviji nikada nije prelazio više od deset.^[2]

Vidi još[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

^ „Sveti Nikolaj Japanski - U Svetlosti Stogodišnjice Njegovog Upokojenja[[Kategorija:Botovski naslovi]]”. Arhivirano iz originala 13. 08. 2020. g. Pristupljeno 24. 11. 2015. Sukob URL—vikiveza (pomoć)
^ [https://web.archive.org/web/20150910115330/http://www.spc.rs/sr/40_godina_autonomije_japanske_pravoslavne_crkve Arhivirano na sajtu Wayback Machine (10. septembar 2015) 40 godina autonomije Japanske Pravoslavne Crkve | Srpska pravoslavna crkva [Zvanični sajt]]

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

[1] „Sveti Nikolaj Japanski - U Svetlosti Stogodišnjice Njegovog Upokojenja[[Kategorija:Botovski naslovi]]”. Arhivirano iz originala 13. 08. 2020. g. Pristupljeno 24. 11. 2015. Sukob URL—vikiveza (pomoć)

[2] [https://web.archive.org/web/20150910115330/http://www.spc.rs/sr/40_godina_autonomije_japanske_pravoslavne_crkve Arhivirano na sajtu Wayback Machine (10. septembar 2015) 40 godina autonomije Japanske Pravoslavne Crkve | Srpska pravoslavna crkva [Zvanični sajt]]

[1]

[2]