Knights of Honor
| Knights of Honor | |
|---|---|
 Knights of Honor | |
| Developer(i) | Black Sea Studios |
| Platforme | Microsoft Windows |
| Izlazak | 2004. |
| Žanr(ovi) | strategija u realnom vremenu (RTS) |
| Specifikacije | Pentium 3/1GHz, 256 MB RAM, 16 MB VRAM |
Knights of Honor (srp. Витезови части) je istorijska strategija u realnom vremenu koju je razvio bugarski Black Sea Studios.[1][2] Igra je objavljena u Evropi 2004. a u Severnoj Americi 2005. godine.
Igranje
[uredi | uredi izvor]Mapa
[uredi | uredi izvor]Igra je zasnovana na mapi Evrope, Male Azije i Severne Afrike, i može se igrati u tri perioda:
- Early Medieval — oko 1000. godine
- High Medieval — oko 1200. godine
- Late Medieval — oko 1350. godine.[3]
Mapa je podeljena na provincije, u okviru koje se nalazi grad iz koga feudalac vlada okolnim farmama, selima, manastirima, i primorskim naseljima.[3]
Igrač upravlja nekom od srednjovekovnih država tog perioda, a među njima se nalazi i srednjovekovna Srbija.[4]
Vitezovi
[uredi | uredi izvor]Kraljev dvor može imati devet vitezova, oni mogu biti regrutovani iz redova vladarske porodice ili mogu biti angažovani iz države nakon što igrač plati određenu količinu resursa.[3] Mogu obavljati razne zadatke, a najvažniji je zadatak generala. Vitezovi mogu biti još i trgovci, sveštenici, špijuni, zemljoposednici i graditelji.[3]
General nakon svake bitke dobija novo iskustvo, i može razviti određene taktičke veštine.[3]
Vojska
[uredi | uredi izvor]General regrutuje vojsku u gradovima, a koje će jedinice moći da regrutuje zavisi od lokalnih specifičnosti provincije, kraljevstva i izgrađenih građevina u gradu.[3] Takođe može regrutovati plaćenike. Prilikom svakog regrutovanja igrač troši resurse.
Ekonomija
[uredi | uredi izvor]Svaka provincija dobija hranu sa farmi, koja se zatim skladišti u žitnici u gradu.[3] Od količine sačuvane hrane u žitnici, zavisi i koliko dugo grad može da izdrži pod opsadom. Sela daju radnike za gradove, koji služe kao radna snaga prilikom izgradnje i kao regruti za vojsku.[3] Primorska naselja daju zlato, koje zarađuju putem trgovine. Zlato se takođe koristi za regrutovanje vojnika i za finansiranje izgradnje građevina u gradovima.[3]
Igrač može izgraditi razne građevine u gradovima, koje mu daju razne bonuse, od zlata, hrane i pobožnosti, do mogućnosti za regrutovanje novih jedinica[3]
Svaka provincija poseduje određena dobra koja proizvodi, ukoliko država poseduje određenu kombinaciju dobara, automatski aktivira određene bonuse poput urbanizacije, plodoreda, doba prosvetiteljstva itd. Dobra se mogu dobiti i putem trgovine sa drugim državama, i putem uvoza ukoliko se radi o egzotičnim dobrima poput svile ili šećera.[3]
Glavni resursi u ugri koje koristi igrač su: zlato, pobožnost i knjige koje se koriste za edukaciju vitezova.[3]
Ukoliko igrač ima previše zlata u riznici, dolazi do inflacije, što se može rešiti ponovnim trošenjem novca kako bi se količina zlata smanjila.[5]
Diplomatija
[uredi | uredi izvor]Igrač može sklapati trgovinske sporazume, paktove o nenapadanju, savezništvo, kraljevski brak i može objaviti rat.[3]
Takođe igrač može sklapati i vazalne odnose.[3]
Ukoliko nakon sklapanja dinastičkog braka strani vladar ostane bez muških potomaka, igrač može zahtevati deo njegove teritorije.[1]
Religije
[uredi | uredi izvor]U igri postoje četiri religije:
- pravoslavlje, igrač počinje potčinjen Vaseljenskom patrijarhu, ali ima mogućnost da proglasi svoju pravoslavnu crkvu;
- katolicizam, katolička kraljevstva mogu da pozovu na krstaški rat, igrač može biti ekskomuniciran iz crkve ukoliko je katolik;
- islam, daje bonus trupama, može prizvati džihad samo ukoliko je država napadnuta, i tada džihadisti napadaju strane trupe na svojoj teritoriji;
- paganizam, paganizam ne daje bonuse, i igrač ne može da sakuplja pobožnost.[3]
Igrač može preći u drugu religiju i može proširiti svoju religiju na novoosvojenu provinciju.[3]
Pobeda u ugri
[uredi | uredi izvor]Cilj igrača je da postane car čitave Evrope, a to se može postići na dva načina, kroz vojna osvajanja gde će se igrač sam proglasiti za cara ili kroz diplomatski uticaj gde će mu ovu titulu priznati najmoćnije države u igri.[3]
Ukoliko najmoćnije države priznaju nekog drugog vladara kao cara Evrope, igrač ima dva izbora, da prihvati njegovu titulu čime gubi igru ili da je odbije, čime automatski proglašava rat sa svim državama koje su glasale za priznavanje titule. Igrač takođe gubi ukoliko ostane bez provincija.[3]
Reakcije
[uredi | uredi izvor]Igra je dobila pozitivne reakcije, posebno od strane domaćih kritičara.[1][5]
Kritičari su smatrali da iako je igra dobra, neće moći da se meri sa tada aktuelnom verzijom igre Europa Universalis.[6]
Nastavci
[uredi | uredi izvor]Tokom 2019. najavljen je nastavak igre pod nazivom Knights of Honor II: Sovereign.[7]
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ a b v „SVET KOMPJUTERA”. www.sk.rs (na jeziku: engleski). 2004. Arhivirano iz originala 15. 03. 2017. g. Pristupljeno 26. 12. 2020.
- ^ „Black Sea Studios”. web.archive.org. 27. 08. 2005. Arhivirano iz originala 27. 08. 2005. g. Pristupljeno 26. 12. 2020.
- ^ a b v g d đ e ž z i j k l lj m n nj o Knights of Honor manual (PDF) (na jeziku: engleski). Arhivirano iz originala (PDF) 26. 12. 2020. g. Pristupljeno 26. 12. 2020.
- ^ „Virtuelna Srbija: Pogled na našu zemlju iz ugla video – igara”. NOVOSTI (na jeziku: srpski). Arhivirano iz originala 26. 12. 2020. g. Pristupljeno 25. 12. 2020.
- ^ a b „Jutarnji list – Knights of Honor”. www.jutarnji.hr (na jeziku: hrvatski). 03. 12. 2004. Arhivirano iz originala 26. 12. 2020. g. Pristupljeno 26. 12. 2020.
- ^ „Knights of Honor. Rыcari česti - recenziя i obzor na igru na AG.ru”. ag.ru (na jeziku: ruski). 05. 12. 2004. Arhivirano iz originala 03. 09. 2019. g. Pristupljeno 26. 12. 2020.
- ^ „Knights of Honor II: Sovereign returns after 15 years because “the world needs this game””. PCGamesN (na jeziku: engleski). Arhivirano iz originala 30. 10. 2019. g. Pristupljeno 26. 12. 2020.
