Arhimandrit Serafim (Aleksijev)

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Serafim Aleksijev
Lični podaci
Datum rođenja(1912-02-09)9. februar 1912.
Mesto rođenjaGornji Vrond, Kraljevina Grčka
Datum smrti13. januar 1993.(1993-01-13) (80 god.)
Mesto smrtiSofija, Bugarska

Serafim Aleksijev (bug. Серафим Алексиев; Gornji Vrond, 9. februar 1912 — Sofija, 13. januar 1993) bio je poznati bugarski teolog, crkveni pisac i pesnik.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Arhimandrit Serafim Aleksijev, svetovnog imena Stojan Georgijev Aleksijev, rodio se 25. februara 1912. godine u mestu Ano Vrondou (Grčka) kao najmlađi sin u mnogočlanoj porodici siromašnih roditelja. Još od rane mladosti odlikovao se retkom pobožnošću. Tokom balkanskih ratova njegova porodica se preselila u Sofiju. U Sofiji sa odličnim uspehom završava pravoslavnu bogosloviju a 1934. godine upisuje teološke studije na starokatoličkom bogoslovskom fakultetu u Bernu (Švajcarska) , gde je dobio diplomu doktora teologije odbranom teze „Smisao zahtevâ Isusa Hrista u propovedi na gori“ (173 stranice, studija je objavljena na nemačkom jeziku 1938. godine u Sofiji).

Posle završenih studija postavljen je za predavača na bogosloviji u Plovdivu a kasnije i na sofijskoj bogosloviji. U tom periodu se upoznao sa Serafimom Soboljevom, arhiepiskopom bogučarskim Ruske zagranične crkve zaduženim za ruske izbegličke parohije u Bugarskoj (od 1945. arhiepiskop Serafim je jerarh Moskovske patrijaršije), koji će svojim konzervativizmom silno uticati na mladog teologa i time umnogome odrediti smer njegove kasnije crkvene karijere.

U Sofiji se 3. februara 1940. godine zamonašio sa imenom Serafim, u čast na spomen Svetog Serafima Sarovskog. Na Blagovesti 1943. je rukopoložen za sveštenika i tada počinje sa svojom širokom društvenom delatnošću. Od 1945-1947. godine jeromonah Serafim Aleksijev služi kao protosinđel u Slivenskoj mitropoliji BPC. Godine 1947. unapređen je u čin arhimandrita i premešten u Sofiju radi postavljenja na dužnost načelnika kulturno-prosvetnog odela pri Svetom sinodu BPC. Na ovoj dužnosti arhimandrit Serafim je neumorno delovao na mnogim poljima crkvene prosvete: organizuje pastirske instruktivne kurseve za sveštenike, drži propovedi i objavljuje mnoštvo publikacija.

Godine 1960. arhimandrit Serafim je postavljen za predavača na katedri za dogmatsko i moralno bogoslovlje na Duhovnoj akademiji "Sveti Kliment Ohridski" u Sofiji. Kao univerzitetski nastavnik istakao se žestokim kritikama ekumenizma i reformi unutar pravoslavlja, potvrdivši se kao dosledan učenik ruskog arhiepiskopa Serafima Soboljeva (+1950).[1]

Do 1993. godine[uredi | uredi izvor]

Nakon što je 18. jula 1968. godine Sveti sinod BPC objavio poslanicu u kojoj se vernicima saopštava o crkvenom prelasku na novi kalendar od 20. decembra 1968, arhimandriti Serafim (Aleksijev), Sergije (Jadžijev), Pantelejmon (Staricki), jeromonah Serafim (Dmitrijevski), igumanija Serafima (kneginja Liven) i celokupno sestrinstvo manastira „Pokrov Presvete Bogorodice“ iz sofijskog kvarta Knjaževo, jedini su izrazili javni protest.

Arhimandrit Serafim Aleksijev je nakon toga smenjen sa svih dužnosti, ali ne i raščinjen. Zajedno sa istomišljenicima povlači se u manastir „Pokrov Presvete Bogorodice“ u Sofiji. Nakon toga pomenuti manastir je imao problema u odnosu sa Svetim sinodom BPC (zabrana manastiru da izrađuje i prodaje sveće, ikone i dr.), i uprava manastira se obraća za pomoć Ruskoj zagraničnoj crkvi, koja nudi svoju pomoć oko finansiranja manastira. Zbog straha komunističkih vlasti da ne bi došlo do internacionalizacije ovog problema i narušavanja imidža Bugarske u svetu, iste vlasti vrše pritisak na vrh BPC da ublaži svoj odnos prema manastiru. Tako se desilo da sa dozvolom bugarskog patrijarha Maksima, u manastiru su se bogosluženja i dalje obavljala prema starom kalendaru i uz liturgijsko pominjanje bugarskog patrijarha, ali „iza zatvorenih vrata“ (bez prisustva javnosti). Iako ograničen nedržanjem propovedi, arhimandrit Serafim i dalje nastavlja društveno delovati pisanjem i objavljivanjem svojih radova.

Nekoliko nedelja pre smrti arhimandrita Serafima Aleksijeva 13. januara 1993. godine, pomenuti manastir „Pokrov Presvete Bogorodice“ se odvojio od Bugarske patrijaršije i postao središte Bugarske starokalendarske crkve, koju predvodi episkop Fotije Siromahov, učenik i vaspitanik arhimandrita Serafima Aleksijeva.

Uprkos njegovom kasnijem delovanju, arhimandrit Serafim Aleksijev ostao je cenjen unutar Bugarske pravoslavne crkve zbog njegovog velikog doprinosa crkvenoj prosveti. Njegova dela Bugarska patrijaršija i danas često preštampava, naročito njegov katihizis „Naša vera“.[2]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „Arhimandrit Serafim (Aleksiev) • Archimandrite Seraphim (Alexiev) • Pravoslavieto.com[[Kategorija:Botovski naslovi]]”. Arhivirano iz originala 18. 03. 2013. g. Pristupljeno 04. 04. 2013.  Sukob URL—vikiveza (pomoć)
  2. ^ „veza”. Arhivirano iz originala 25. 04. 2013. g. Pristupljeno 04. 04. 2013. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Архимандрит_Серафим_(Алексијев)&oldid=26814282”