Božo Koprivica
| Božo Koprivica | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1950. |
| Mesto rođenja | Nikšić, Kraljevina Jugoslavija |
| Umetnički rad | |
| Najvažnija dela | Kiš, Borhes i Maradona |
Božo Koprivica (Nikšić, 1950) srpski i jugoslovenski je književnik i dramaturg.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je u partizanskoj porodici.[1]
Diplomirao je svetsku književnost na Filološkom fakultetu u Beogradu kod profesora Vojislava Đurića.[2]
Priredio je Zbornik o Danilu Kišu za časopis Ars (Otvoreni kulturni forum, Cetinje, 2005, 2009).[2]
Koprivica je radio kao dramaturg po pozivu u Jugoslovensko dramsko pozorište Jugoslovenskom dramskom pozorištu, Narodnom pozorištu, Bitef teatru, Zvezdara teatru, Kraljevskom pozorištu „Zetski dom“, Crnogorskom narodnom pozorištu, festivalu „Grad teatar“ u Budvi.[2]
Sa Emirom Kusturicom snimio je igrano-dokumentarni film Sedam dana u životu jedne ptice za francusku televiziju.[2]
Poznat je po knjigama Volej i sluh (1992) i Kiš, Borhes i Maradona (1996), koje su imale kultni status.[3]
On je bio je predsednik žirija za dodelu NIN-ove nagrade.[4]
Privatni život[uredi | uredi izvor]
Istaknuti je navijač Partizana.[5] Otac je dve ćerke.[6]
Izjašnjava se kao Jugosloven.[8][9]
Nagrade[uredi | uredi izvor]
- Nagrada Stjepan Mitrov Ljubiša, Grad teatar
Dela[uredi | uredi izvor]
- Kolateralna šteta, 03.11.2000, Beograd, Atelje 212[10]
- Doktor Šuster, 29.05.2001, Beograd, Zvezdara teatar[10]
- Pred penzijom, 08.10.2006, Beograd, Jugoslovensko dramsko pozorište[10]
- Don Krsto, 01.08.2007, Beograd, Jugoslovensko dramsko pozorište[10]
- Tartif, 03.04.2008, Beograd, Jugoslovensko dramsko pozorište[10]
- U močvari, 10.05.2009, Beograd, Jugoslovensko dramsko pozorište[10]
- Rođeni u YU, 12.10.2010, Beograd, Jugoslovensko dramsko pozorište[10]
- Kanjoš Macedonović, 22.10.2011, Beograd, Narodno pozorište u Beogradu[10]
- Volej i sluh (1992)
- Vreme reči
- Razgovori sa Borislavom Pekićem (1993)
- Kiš, Borhes, Maradona (1996)
- Dribling 1001 noć (2006)
- Samo bogovi mogu obećati (Ljevak, Zagreb, 2010; izmenjeno i dopunjeno izdanje – Geopoetika, 2014).[11]
- Vježbanka Danilo Kiš (2019)
- Luđak je vječito dijete (2020)
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Pivljanin, Ranko. „ISPOVEST Božo Koprivica, pisac i dramaturg: Partizan je moje estetsko opredeljenje”. Blic.rs (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2021-12-06.
- ^ a b v g „Online knjižara Dereta | Autori”. Online knjižara Dereta (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2021-12-06.
- ^ Kako čitati esej Arhivirano 2011-10-07 na sajtu Wayback Machine
- ^ „Božo Koprivica: Ne plašim se Vučića i njegovih kukavica | Kultura”. Direktno (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2021-12-06.
- ^ „Božo Koprivica: Opozicija je svako ko prepoznaje ovaj primitivizam - Kultura - Dnevni list Danas” (na jeziku: srpski). 2020-05-09CEST15:30:39+02:00. Pristupljeno 2021-12-06. Proverite vrednost paramet(a)ra za datum:
|date=(pomoć) - ^ „Božo Koprivica u Vranju: Kako sam preuzeo Kišove grehove FOTO/VIDEO”. VRANJENEWS (na jeziku: srpski). 2021-06-20. Pristupljeno 2021-12-06.
- ^ „Na pola puta | Božo Koprivica” (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-12-06.
- ^ „Portal Analitika - najvažnije vijesti iz Crne Gore i svijeta”. Portal Analitika. Pristupljeno 2021-12-06.
- ^ „Božo Koprivica: Ne mogu se kriminalci boriti protiv kriminala - Sport - Dnevni list Danas” (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2021-12-06.
- ^ a b v g d đ e ž „Muzej pozorišne umetnosti Srbije”. teatroslov.mpus.org.rs. Pristupljeno 2021-12-06.
- ^ Samo bogovi mogu obećati - Božo Koprivica - Online knjižara Deret (na jeziku: srpski).
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ljudi | |
| Ostale | |
