Ginska reka
| Ginska reka | |
|---|---|
| Opšte informacije | |
| Dužina | 30,6 km |
| Basen | 104,6 km2 |
| Sliv | Crno more |
| Plovnost | nije plovna |
| Vodotok | |
| Izvor | jugoistočna padina Malog Koma |
| V. izvora | 1.848 m |
| Ušće | Nišava |
| Geografske karakteristike | |
| Država/e |  Bugarska |
Ginska reka je desna, veća sastavnica Nišave, pa se smatra izvorišnim krakom Nišave. Nalazi se u Opštini Godeč u Sofijskoj oblasti.[1]
Geografske odlike[uredi | uredi izvor]
Zajedno, Ginska reka i Vrbnica su sastavnice Nišave. Međutim Ginska reka je po dužini i po površini sliva i vodnosnosti, veća i značajnija od Vrbnice, tako da se računa kao izvorišni krak Nišave.[2]
Izvor[uredi | uredi izvor]
Izvire na 1.848 m n.v. na jugoistočnim padinama Malog Koma (2.016 m n.v) i sustiče se sa Vrbnicom na visini od 628 m. n.v.
Sliv[uredi | uredi izvor]
Ginska reka ima dužinu toka od 30,6 km, dok površina njenog sliva iznosi 104,6 km². U odnosu na prosečnu visina sliva Vrbnice, visina Ginske reke je za oko 400 metara veća.[2] Sliv Ginske reke odlikuje se najvećom prosečnom nadmorskom visinom u slivu Nišave – 1.181 m.
Gustina rečne mreže je prilično mala imajući u obzir nadmorsku visinu sliva, odnosno povećanu količinu padavina i velike nagibe terena, i iznosi 1,01 km/km². [2]
Koeficijent punoće sliva je prilično veliki i iznosi 0,41, što predstavlja dobru osnovu za naglu pojavu velikih voda.[2]
Pritoke[uredi | uredi izvor]
Pritoke Ginske reke su malobrojne i kratkih su tokova, naročito u gornjem delu sliva, što je posledica pre svega male širine sliva, ali i geološkog sastava terena.
Geomorfologija[uredi | uredi izvor]
Od izvora do sela Poleglica rečni tok ima meridijanski opšti pravac pružanja da bi nizvodno reka laktasto skrenula ka jugozapadu. Kroz istoimeno selo Ginska reka je kanalisana i zaštićena od visokih voda.
Više od polovine sliva izgrađeno je od karbonatnih stena, kredne starosti, dok je sam izvorišni deo u dioritima paleozojske starosti, gde je rečna mreža i najgušća.[2]
U Godečkoj kotlini dolina Ginske reke se proširuje. Rečno korito je usečeno u kvartarnim sedimentima, deluvijumu i proluvijumu, a reka je obrazovala usku aluvijalnu ravan. Nizvodno od Godečke kotline rečna dolina je uska, strma i usečena u karbonatnim stenama gde formira više uklještenih meandara.[2]
Vegetacija[uredi | uredi izvor]
Najviši delovi Malog Koma pokriveni su travnatom vegetacijom koju smenjuje pojas odlično očuvane bukove šume. Tereni izgrađeni od krednih peščara, alevrolita i konglomerata, kao i trijaskih magmatskih stena pokriveni su uglavnom šumskom vegetacijom, dok je karbonatna podloga pokrivena najviše travnatom vegetacijom, iako ima i kamenjara.[2]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Mrđan M. Đokić Nišava – potamološka studija, doktorska disertacija, Niš, 2015