Enes Halilović
| Enes Halilović | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 5. mart 1977. |
| Mesto rođenja | Novi Pazar, SFRJ |
| Porodica | |
| Supružnik | Elma Halilović |
| Književni rad | |
| Najvažnija dela | Zbirke poezije: Srednje slovo (1995) Listovi na vodi (2007) Pesme iz bolesti i zdravlja (2011); Zbirke priča: Potomci odbijenih prosaca (2004) Kapilarne pojave (2006) Čudna knjiga (2017); Drame: In vivo (2004) Kemet (2009, 2010); Romani: Ep o vodi (2012) Ako dugo gledaš u ponor (2016) Ljudi bez grobova (2020) |
| Nagrade | Nagrada „Branko Miljković” Nagrada „Đura Jakšić” Nagrada „Meša Selimović” Nagrada „Stevan Sremac” Nagrada „Ahmed Vali” Nagrada „Zlatni suncokret” Nagrada „Grigorije Božović” |
Enes Halilović (Novi Pazar, 5. mart 1977) srpski je književnik, novinar, ekonomista i pravnik. Osnovao je književni pravac kvantumizam (lat. Quantumismus).[1]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen u Novom Pazaru, gde je radio kao novinar i osnivač je novinske agencije Sanapress 2000. godine, kao i književnih časopisa Sent 2001. godine i veb časopisa Eckermann 2016. godine.[2] Radio je kao dopisnik radija Slobodna Evropa, dnevnog lista Blic, novinske agencije FoNet i portala OKO Radio-televizije Srbije. Bio je glavni urednik televizije Jedinstvo od 2008. do 2013. godine.[3]
Piše priče, pesme, drame, koje objavljuje u književnoj periodici i zasebnim knjigama, a zastupljen je u brojnim pesničkim i proznim antologijama u zemlji i inostranstvu. Knjige Enesa Halilovića objavljene su na engleskom,[4] poljskom, francuskom, makedonskom,[5] turskom, albanskom, bugarskom, ruskom i italijanskom jeziku, a proza i poezija je prevođena na engleski, nemački, španski, ruski, arapski, turski, francuski, poljski, rumunski, ukrajinski, mađarski, slovenački, letonski, albanski, makedonski, grčki, bugarski, katalonski, romski, danski, portugalski, italijanski, beloruski, jermenski, hebrejski, japanski i latinski jezik.[6][7]
Dramu Komad o novorođenčadima koja govore premijerno su izveli glumci berlinskog teatra Schaubühne 11. marta 2011. godine. Po Halilovićevom romanu Ako dugo gledaš u ponor, Zlatko Paković je režirao istoimenu predstavu koja je premijerno izvedena 27. decembra 2020. godine. Po Enesovoj knjizi Zidovi, Mitar Belojica je režirao predstavu koja je premijerno izvedena 5. januara 2022. godine. Istog dana je premijerno i prikazan film „Zidovi”, takođe urađen po motivima Halilovićeve pesničke knjige, a u režiji Adema Tutića.[8]
Redovni je član Slovenske akademije nauka i umetnosti u Varni u Bugarskoj od januara 2023. godine.[9] Član je Srpskog književnog društva.[10]
Živi u Novom Pazaru, oženjen je i otac je dvoje dece.
Nagrade[uredi | uredi izvor]
- Zlatna značka za doprinos kulturi
- Nagrada „Branko Miljković”, za zbirku Pesme iz bolesti i zdravlja, 2012.[11]
- Nagrada „Đura Jakšić”, za zbirku Pesme iz bolesti i zdravlja, 2012.[12]
- Nagrada „Meša Selimović”, za knjigu pesama Zidovi, 2015.[13]
- Nagrada „Stevan Sremac”, za roman Ako dugo gledaš u ponor, 2017.[14]
- Nagrada „Ahmed Vali”, za posebno ostvarenje u kulturi i umetnosti, 2016.[15]
- Nagrada „Sergije Lajković”, za urednički rad u Sent-u.
- Nagrada „Zlatno slovo”, nagrada književnog časopisa Akt, 2020.[16]
- Nagrada „Zlatni suncokret”, za roman Ljudi bez grobova, za 2020.[17]
- Nagrada „Grigorije Božović”, za roman Ljudi bez grobova, za 2020.[18]
- Nagrada „Zaplanjski orfej”, za pesmu Neka žena i ja, 2022.[19]
- Nagrada „Kočićevo pero”, za knjigu Sekvoja, 2022.
Dela[uredi | uredi izvor]
Zbirke poezije[uredi | uredi izvor]
- Srednje slovo (1995)
- Bludni parip (2000)
- Listovi na vodi (2007)
- Pesme iz bolesti i zdravlja (2011)
- Lomača (izabrane pesme, 2012)
- Zidovi (2014)
- Bangladeš, Manifest kvantumizma, spev (2019)
- Sekvoja: paralelepiped (2022)
- Pesme iz bolesti i zdravlja (2022)
Zbirke priča[uredi | uredi izvor]
- Potomci odbijenih prosaca (2004)
- Kapilarne pojave (2006)
- Čudna knjiga (2017)
Drame[uredi | uredi izvor]
- In vivo, 26 kratkih drama (2004)
- Kemet (2010)
- Zemlja (2022)
Romani[uredi | uredi izvor]
- Ep o vodi (2012),
- Ako dugo gledaš u ponor (2016)
- Ljudi bez grobova: Goldbahova hipoteza (2020)
Drugo[uredi | uredi izvor]
- Zagonetke (172 zagonetke; koautorstvo sa Elmom Halilović; 2015)
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Magazin”. RTS (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2023-04-10.
- ^ Halilović, Enes. „Eckermann”. Arhivirano iz originala 31. 01. 2020. g. Pristupljeno 31. 1. 2020.
- ^ kazaljka (2021-09-16). „Enes Halilović: Živeti i pisati”. Kazaljka (na jeziku: bošnjački). Pristupljeno 2023-04-10.
- ^ Halilović, Enes (2019). If you gaze long into an abyss : a novel. Zrenjanin, Novi Sad: Agora. ISBN 978-86-6053-273-4. Arhivirano iz originala 31. 01. 2020. g. Pristupljeno 31. 1. 2020.
- ^ Halilović, Enes (2013). Pesni od bolesta i zdravjeto. Skopje: Matica makedonska : Arka. ISBN 978-608-10-0270-6. Arhivirano iz originala 31. 01. 2020. g. Pristupljeno 31. 1. 2020.
- ^ Enes Halilović na sveske.ba
- ^ portal, Autor (2022-08-30). „Enes HALILOVIĆ: Poeziju mogu vidjeti u svemu”. Preduzetnica (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2023-04-10.
- ^ SANA, Ekipa 3 (2022-01-07). „“Zidovi” Mitra Belojice po knjizi Enesa Halilovića iskorak za N. Pazar - SANA” (na jeziku: bošnjački). Pristupljeno 2023-04-10.
- ^ „Književnik Enes Halilović primljen u Slovensku akademiju književnosti i umetnosti - Kultura - Dnevni list Danas” (na jeziku: srpski). 2023-01-13. Pristupljeno 2023-04-10.
- ^ „Enes Halilović”. www.skd.rs. Pristupljeno 31. 1. 2020.
- ^ Vojvodiny, Rádiodifúzna ustanovizeň Vojvodiny Rádio-televízia. „Enesu Haliloviću nagrada "Branko Miljković"”. Rádio-televízia Vojvodiny. Pristupljeno 2023-04-10.
- ^ „Pesnik iz Novog Pazara Enes Halilović dobitnik nagrade 'Đura Jakšić'“, Blic.rs
- ^ Nagrada „Meša Selimović“ Enesu Haliloviću („Politika“, 19. februar 2015)
- ^ Halilović, Medin (18. 10. 2017). „Enes Halilović dobitnik književne nagrade “Stevan Sremac””. Anadoly Agency. Pristupljeno 22. 3. 2022.
- ^ „Kulturni centar ustanovio nagradu “Ahmed Vali”, prvi laureat je Enes Halilović”. sandzakhaber.net. 12. 1. 2016. Pristupljeno 22. 3. 2022.
- ^ „Enes Halilović dobitnik nagrade “Zlatno slovo””. Pristupljeno 31. 1. 2020.
- ^ „Haliloviću „Zlatni suncokret””. Politika. 05. 02. 2021. Pristupljeno 5. 3. 2021.
- ^ „Književna nagrada "Grigorije Božović" Enesu Haliloviću”. RTS. 21. 5. 2021. Pristupljeno 22. 3. 2022.
- ^ „Održane „Miljkovićeve poetske svečanosti””. Radio Glas. 9. 12. 2022. Pristupljeno 1. 1. 2023.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Poezija Enesa Halilovića
- Enes Halilović na Poetopolis
- Srećan sam romanopisac koji se nagledao nesreća („Politika”, 21. novembar 2016)
- Vojvodić, Dejan (19. 8. 2020). „Enes Halilović: Tišina svake žrtve užasava me više nego krik”. RTS. Pristupljeno 28. 8. 2020.
- POTRAGA ZA OCEM: Enes Halilović o romanu "Ljudi bez grobova"
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ostale | |
