Lenjingradskaja
| Lenjingradskaja Leningradskaя | |
|---|---|
 Centralna ulica u naselju | |
| Administrativni podaci | |
| Država |  Rusija |
| Federalni okrug | Južni FO |
| Pokrajina |  Krasnodarska |
| Rejon | Lenjingradski rejon |
| Osnovan | 1794. |
| Stara imena | Umanskaja − do 1934. |
| Stanovništvo | |
| Stanovništvo | |
| — 2010. | 36.940 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 46° 18′ 51″ S; 39° 27′ 09″ I / 46.3142° S; 39.4526° I |
| Vremenska zona | UTC+3 |
| Aps. visina | 25 m |
.svg)  Lenjingradskaja Lenjingradskaja na karti Rusije | |
.svg) Lenjingradskaja Lenjingradskaja na karti Krasnodarskog kraja | |
| Ostali podaci | |
| Poštanski broj | 353740−353733 |
| Pozivni broj | +7 86145 |
| OKATO kod | 03 232 810 001 |
| OKTMO kod | 03 632 410 101 |
| Veb-sajt | |
| http://www.leningradskaya.org/ | |
Lenjingradskaja (rus. Ленинградская) naseljeno je mesto ruralnog tipa (stanica) na jugozapadu evropskog dela Ruske Federacije. Nalazi se na severu Krasnodarske Pokrajine i administrativno pripada njenom Lenjingradskom rejonu čiji je ujedno i administrativni centar.
Prema statističkim podacima Nacionalne statističke službe Rusije za 2010. u naselju je živelo 36.940 stanovnika, i bilo je 22. najveće naselje u Pokrajini.
Geografija[uredi | uredi izvor]
Stanica Lenjingradskaja se nalazi u severnom delu Lenjingradskog rejona na oko 176 km severno od grada Krasnodara, odnosno na oko 123 km jugoistočno od Rostova na Donu. Leži u niskoj i dosta močvarnoj Kubanjsko-priazovskoj niziji na obalama reke Sosike, leve pritoke Jeje.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Godine 1794. na levoj obali reke Sosike osnovano je naselje Umanskoje, jedno od prvih 40 naselja Crnomorskih kozaka koji su na ovo područje preseljeni sa teritorije današnje Ukrajine, iz grada Umanja. Godine 1842. naselje je steklo zvaničan status kozačke stanice − Umanska stanica.
Kozački odredi stacionirani u Umanskoj stanici aktivno su učestvovali u Rusko-turskim ratovima 1828−1829. i 1877−1878. godine. U vreme Kavkaskih ratova u stanici su živela 8.783 stanovnika, naselje je imalo svoju crkvu i u njemu su delovale dve škole, 40 mlinova i vojna bolnica. U periodu 1902−1920. Umanska stanica je bila administrativni centar tadašnjeg Jejskog rejona Kubanjske oblasti. Prema podacima iz 1923. u stanici je živelo 23.800 stanovnika, od čega su 13.751 bili Kozaci.
U martu 1918, u jeku Ruskog građanskog rata u stanicu su upale trupe Crvene armije i u naselju je uspostavljena sovjetska vlast. Tokom naredne dve godine dolazilo je do čestih sukoba između revolucionara i kozačkih odreda, i sukobi su trajali sve do marta 1920. kada je na tom području i konačno uspostavljena sovjetska vlast. Par meseci kasnije u naselju je boravio i jedan od revolucionarnih vođa Mihail Kalinjin.
Velika glad koja je zavladala tim područjem od jeseni 1932. do kraja zime 1933. odnela je na desetine hiljada života, a u samom naselju je umrlo nekoliko stotina ljudi. Zbog učešća u pljačkama pekara i mlinova koji su delovali u naselju, tokom 1933. iz stanice je pod optužbama za izdaju deportovano 1.200 kozačkih perodica koje su raseljene po dalekom severu i po Sibiru. Umesto deportovanog stanovništva doseljeni su vojni i partijski činovnici sa porodicama iz Belorusije i Lenjingradske oblasti. Već naredne godine, 1934, naselje dobija novi naziv − Lenjingradska stanica i postaje administrativnim centrom istoimenog rejona.
Tokom Drugog svetskog rata stanica Lenjingradskaja je jedno kratko vreme, od avgusta 1942. do februara 1943. bila pod nacističkom okupacijom.
Demografija[uredi | uredi izvor]
Prema podacima sa popisa stanovništva 2010. u selu je živelo 36.940 stanovnika i najveće je seosko naselje na tlu Ruske Federacije.[1]
| 1897. | 1913. | 1959. | 1970. | 1979. | 1989. | 2002. | 2010. |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 8.793 | 23.800 | 17.824 | 26.750 | 30.707 | 34.554[2] | 38.218[3] | 36.940[4] |
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Čislennostь naseleniя Rossiйskoй Federacii po municipalьnыm obrazovaniяm na 1 яnvarя 2017 goda”. Arhivirano iz originala 31. 07. 2017. g. Pristupljeno 02. 12. 2017.
- ^ „Vsesoюznaя perepisь naseleniя 1989 g. Čislennostь naličnogo naseleniя soюznыh i avtonomnыh respublik, avtonomnыh oblasteй i okrugov, kraёv, oblasteй, raйonov, gorodskih poseleniй i sёl-raйcentrov.”. Vsesoюznaя perepisь naseleniя 1989 goda (na jeziku: ruski). Demoscope Weekly. 1989. Pristupljeno 4. 9. 2012.
- ^ Federalьnaя služba gosudarstvennoй statistiki (21. 5. 2004). „Čislennostь naseleniя Rossii, subъektov Rossiйskoй Federacii v sostave federalьnыh okrugov, raйonov, gorodskih poseleniй, selьskih naselёnnыh punktov – raйonnыh centrov i selьskih naselёnnыh punktov s naseleniem 3 tыsяči i bolee čelovek”. Vserossiйskaя perepisь naseleniя 2002 goda (na jeziku: ruski). Federalni zavod za statistiku. Pristupljeno 4. 9. 2012.
- ^ Federalьnaя služba gosudarstvennoй statistiki (Federalni zavod za statistiku) (2011). „Vserossiйskaя perepisь naseleniя 2010 goda. Tom 1 (Nacionalni popis stanovništva 2010, 1. svezak)”. Vserossiйskaя perepisь naseleniя 2010 goda (Nacionalni popis stanovništva 2010) (na jeziku: ruski). Federalni zavod za statistiku. Pristupljeno 4. 9. 2012.
