Pređi na sadržaj

Megi O’Farel

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Megi O'Farel
slika autorke Mage O'Farel koju je na odmoru napravio njen sin
Lični podaci
Datum rođenja(1972-05-27)27. maj 1972. (52 god.)
Mesto rođenjaKolrejn, Severna Irska, Ujedinjeno Kraljevstvo
Književni rad
Najvažnija delaLjubav moje ljubavi
Daljina među nama
Kada si otišao
Kako je nestajala Esmi Lenoks
Portret jednog braka
Ruka koja je prva držala moju
Talas vreline
Mora da je ovo to mesto
Zvanični veb-sajt
www.maggieofarrell.com

Megi O'Farel, (engl. Maggie O'Farrell, 27. maj 1972) je pisac romana iz Severne Irske. Njen prvi hvaljeni roman, After You'd Gone (Kada si otišao), osvojio je nagradu Beti Trask, [1] i kasniji, The Hand That First Held Mine (Ruka koja je prva držala moju), nagradu Kosta za roman 2010. godine. Od tada je dva puta bila u užem izboru za nagradu Kosta za romane: za Instructions for a Heatwave (Talas vreline) 2014. i This must be the place (Mora da je ovo to mesto) 2017. [2] Pojavila se u Vaterstonesu 25 Authors for the Future (25 autora za budućnost). [3] Njeni memoari I am, I am, I am: Seventeen Brushes with Death (Ja sam, jesam, jesam: Sedamnaest četkica sa smrću) dostigli su vrh liste bestselera Sunday Times. Njen roman Hamnet (Hamnet) osvojio je Žensku nagradu za beletristiku 2020. [4] i nagradu za beletristiku na National Book Critics Circle Award 2020. [5] The Marriage Portrait (Portret jednog braka) ušao je u uži izbor za žensku nagradu za fikciju 2023.

Rani život i karijera[uredi | uredi izvor]

O'Farel je rođena u Kolrejnu u Severnoj Irskoj, a odrasla je u Velsu i Škotskoj. Sa osam godina je hospitalizovana sa encefalitisom i izostala je više od godinu dana iz škole. [6] Ovi događaji nalaze se u odeljku u knjizi The Distance Between Us (Daljina među nama) i opisani su u njenim memoarima iz 2017. I Am, I Am, I Am.[7]Tokom detinjstva i adolescencije patila je od izraženog mucanja. Obrazovala se u North Berwick High School i Brynteg Comprehensive School, a zatim na New Hall, University of Cambridge (sada Murray Edwards College), gde je čitala englesku književnost.

O'Farel je izjavila da je sve do 1990-ih, biti Irac u Britaniji bilo teško: „Nekad smo dobijali beskrajne irske šale, čak i od nastavnika. Ako bih morala da pišem svoje ime u školi, nastavnici bi govorili stvari poput: 'Oh, da li je tvoja porodica u IRA?' Nastavnici bi ovo rekli klincu od 12 godina pred celim odeljenjem... Mislili su da je urnebesno reći: 'Ha ha, tvoj tata je terorista'. Uopšte nije bilo smešno... Volela bih da mogu da kažem da je to [danas manje uobičajeno] zato što su ljudi manje rasisti, ali mislim da su samo novi imigranti koji to sada dobijaju." Ipak, tek u Instructions for a Heatwave (Talas vreline) iz 2013. irski subjekti nisu postali deo njenog rada.[8]

O'Farel je radila kao novinar, kako u Hong Kongu, tako i kao zamenik književnog urednika The Independent on Sunday u Londonu. Takođe je predavala kreativno pisanje na Univerzitetu Vorvik u Koventriju i Goldsmit koledžu u Londonu. Živela je u Irskoj, Velsu, Škotskoj, Hong Kongu i Italiji. Sada živi u Edinburgu.

Knjige[uredi | uredi izvor]

O'Farelovi brojni uspešni romani, uključujući i nagradom Kosta nagrađenu The Hand that First Held Mine (Ruku koja je prva držala moju), dobili su široko priznanje kritike. Njene knjige su prevedene na preko 30 jezika. Njen roman Hamnet (Hamnet), zasnovan na životu Šekspirove porodice, objavljen je 2020. Roman povezuje smrt jedanaestogodišnjeg Hamneta i pisanje drame Hamlet.[9]

Njeni memoari iz 2017, I Am, I Am, I Am: Seventeen Brushes with Death (Ja sam, ja sam, ja sam: Sedamnaest četkica sa smrću), bave se nizom iskustava bliskih smrti koja su se desila njoj i njenoj deci. Reč je o memoarima koji su ispričani nehronološki, sa svakim poglavljem na čijem je čelu ime zahvaćenog dela tela. [10]

Godine 2022. objavila je The Marriage Portrait, (Portret jednog braka), roman zasnovan na kratkom životu Lukrecije de Mediči, koju je možda, a možda i nije, otrovao njen muž, Alfonso II od Este, vojvoda od Ferare. O'Farel je rekla da je ideju za roman dobila nakon što je videla Lukrecijin portret, koji se pripisuje Anjolu Broncinu, i čitajući pesmu Roberta Brauninga, „ Moja poslednja vojvotkinja “, u kojoj se Lukrecija kratko, tiho i neimenovano pojavljuje. Roman je ušao u uži izbor za žensku nagradu za fikciju.[11]

O'Farel je takođe napisala dve slikovnice za decu, Where Snow Angels Go (Gde idu snežni anđeli) i The Boy Who Lost His Spark (Dečak koji je izgubio iskru), obe koje je ilustrovala Danijela Jaglenka Teracini.

Lični život[uredi | uredi izvor]

O'Farel je udata za kolegu pisca, Vilijema Satklifa, kojeg je upoznala dok su bili studenti na Kembridžu; nisu postali par, međutim, tek desetak godina nakon što su diplomirali. Žive u Edinburgu sa svoje troje dece. [12] [13] Za Satklifa je rekla: „Vil je uvek bio moj prvi čitalac, čak i pre nego što smo bili par, tako da ima ogroman uticaj. On je brutalan, ali vam je to potrebno. [14] Jedno od O'Farelove dece pati od teških alergija, o čijim izazovima ona piše u svojim memoarima. [15]

Mediji[uredi | uredi izvor]

O'Farel je bila pozvani brodolomnik u programu BBC Radio 4 Desert Island Discs u nedelju 21. marta 2021.

Aprila 2023. scenska adaptacija Hamnet (Hamneta) Kraljevske Šekspirove kompanije prikazana je u novootvorenom Svan teatru u Stratford na Ejvonu. Prebačen je u Garik teatar u Londonu u septembru 2023.

Nagrade i počasti[uredi | uredi izvor]

Godina Naslov Nagrada/Čast Rezultat Ref.
2001. After You'd Gone (Kada si otišao) Betty Trask Award Osvojeno [16]
2005 The Distance Between Us (Daljina među nama) Nagrada Somerset Mom Osvojeno [17]
2010. The Hand That First Held Mine (Ruka koja je prva držala moju) Književna nagrada Kosta Osvojeno [18][2]
2013. Instructions for a Heatwave (Talas vreline) Književna nagrada Kosta Uži izbor [19]
2016. This Must be the Place (Mora da je ovo to mesto) Književna nagrada Kosta Uži izbor [20]
2018. I Am, I Am, I Am The Ackerley Prize Uži izbor [21]
2020. Hamnet (Hamnet) National Book Critics Circle Award for Fiction Osvojeno [22][23][24]
Women's Prize for Fiction Osvojeno [25]
2021. Andrew Carnegie Medal for Excellence in Fiction Duga lista [26]
Dalkey Literary Awards's Novel of the Year Osvojeno [27]
Walter Scott Prize Uži izbor [28]
2021. Fellow of the Royal Society of Literature [29]

Bibliografija[uredi | uredi izvor]

Novele[uredi | uredi izvor]

  • After You'd Gone (Nakon što si otišao) (2000)
  • My Lover's Lover (Ljubav moje ljubavi) (2002)
  • The Distance Between Us (Daljina među nama) (2004)
  • The Vanishing Act of Esme Lennox (Kako je nestajala Esmi Lenoks) (2006)
  • The Hand That First Held Mine (Ruka koja je prva držala moju) (2010)
  • Instructions for a Heatwave (Talas vreline) (2013)
  • This Must Be the Place (Mora da je ovo to mesto) (2016)
  • Hamnet (Hamnet) (2020)
  • The Marriage Portrait (Portret jednog braka) (2022)

Autobiografija/Memoari[uredi | uredi izvor]

  • I Am, I Am, I Am: Seventeen Brushes with Death (Ja sam, ja sam, ja sam: Sedamnaest četkica sa smrću) (2017)

Za decu[uredi | uredi izvor]

  • Where Snow Angels Go (Gde idu snežni anđeli), ilustrovala Daniela Jaglenka Terrazzini (2020)
  • The Boy Who Lost His Spark (Dečak koji je izgubio iskru), ilustrovala Danijela Jaglenka Teracini (2022)

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „Maggie O'Farrell”. Fantastic Fiction. Pristupljeno 6. 11. 2019. 
  2. ^ a b „Derry-born author wins Costa prize”. The Irish Times. 4. 1. 2010. 
  3. ^ „Emerging 21st-century UK writers expected to produce the most impressive work over the next quarter-century”. Arhivirano iz originala 28. 9. 2007. g. Pristupljeno 23. 8. 2022. 
  4. ^ Flood, Aison (9. 9. 2020). „Maggie O'Farrell wins Women's prize for fiction with 'exceptional' Hamnet”. The Guardian. 
  5. ^ Beer, Tom (2021-03-25). „National Book Critics Circle Presents Awards”. Kirkus Reviews (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-03-29. 
  6. ^ Sale, Jonathan (17. 5. 2007). „Passed/Failed: An education in the life of Maggie O'Farrell”. The Independent. Arhivirano iz originala 26. 5. 2007. g. 
  7. ^ Kean, Danuta (24. 3. 2017). „Maggie O'Farrell memoir to reveal series of close encounters with death”. The Guardian (na jeziku: engleski). ISSN 0261-3077. Pristupljeno 2017-10-03. 
  8. ^ „Maggie O'Farrell: Teachers would say 'Are your family in the IRA?'”. The Irish Times. 23. 6. 2016. 
  9. ^ Merritt, Stephanie (29. 3. 2020). „Hamnet by Maggie O'Farrell review – tragic tale of the Latin tutor's son”. 
  10. ^ Sturges, Fiona (18. 8. 2017). „I Am, I Am, I Am by Maggie O'Farrell review – 17 brushes with death”. 
  11. ^ Gregory, Elizabeth. „Women's Prize for Fiction: who is who on the 2023 shortlist?”. Evening Standard. Pristupljeno 6. 5. 2023. 
  12. ^ „Meet Maggie”. maggieofarrell.com. Arhivirano iz originala 04. 03. 2016. g. Pristupljeno 23. 8. 2017. 
  13. ^ Kiverstein, Angela. „William Sutcliffe: Imagining Gaza in London”. www.thejc.com. Pristupljeno 2019-11-02. 
  14. ^ Day, Elizabeth (23. 2. 2013). „Maggie O'Farrell: 'My writing is tougher and much better since I had children'”. The Observer. 
  15. ^ Shapiro, Dani (5. 4. 2018). „A Memoir of Near-Death Experiences”. The New York Times. 
  16. ^ „Previous winners of the Betty Trask Prize and Awards”. The Society of Authors. 8. 5. 2020. Arhivirano iz originala 18. 05. 2019. g. Pristupljeno 2022-02-06. 
  17. ^ „Previous winners of the Somerset Maugham Awards”. The Society of Authors. 8. 5. 2020. Arhivirano iz originala 2021-08-27. g. Pristupljeno 2022-02-06. 
  18. ^ „In pictures: Costa book awards 2010”. The Guardian (na jeziku: engleski). 2011-01-05. ISSN 0261-3077. Pristupljeno 2022-02-06. 
  19. ^ Brown, Mark (2013-11-26). „Costa book awards 2013: late author on all-female fiction shortlist”. The Guardian (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2022-02-06. 
  20. ^ Cain, Sian (2016-11-22). „Costa book award 2016 shortlists dominated by female writers”. The Guardian (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2022-02-06. 
  21. ^ „Richard Beard awarded PEN Ackerley Prize 2018 for 'The Day That Went Missing'”. English Pen (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2022-02-06. 
  22. ^ Beer, Tom (2021-03-25). „National Book Critics Circle Presents Awards”. Kirkus Reviews (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2022-01-25. 
  23. ^ „2020”. National Book Critics Circle (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2022-01-25. 
  24. ^ „National Book Critics Circle Award for Fiction Winners”. Powell's Books. Pristupljeno 2022-01-25. 
  25. ^ „Women's Prize for Fiction: Maggie O'Farrell wins for Hamnet, about Shakespeare's son”. BBC News (na jeziku: engleski). 2020-09-09. Pristupljeno 2022-02-06. 
  26. ^ „2021 Winners”. Andrew Carnegie Medals for Excellence. 18. 10. 2020. Pristupljeno 12. 1. 2021. 
  27. ^ „Winner of the Novel of the Year 2021”. www.zurich.ie (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-06-22. 
  28. ^ „Australians comprise majority of Walter Scott Prize shortlist”. Books+Publishing (na jeziku: engleski). 24. 3. 2021. Pristupljeno 25. 3. 2021. 
  29. ^ Bayley, Sian (6. 7. 2021). „RSL launches three-year school reading project as new fellows announced”. The Bookseller. Pristupljeno 6. 7. 2021. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Меги_О’Фарел&oldid=26933389”