M-77 Oganj
| M-77 Oganj | ||
|---|---|---|
|
| ||
| Klasifikacija | višecevni bacač raketa | |
| Šasija | FAP 2026 BDS/A | |
| Istorija | ||
| Zemlja razvoja |  SFRJ
| |
| Konstruktor | Obrad Vučurović (Vojnotehnički Institut) | |
| Proizvođač | Jugoimport SDPR | |
| Period razvoja | 1968—1975 | |
| Period proizvodnje | 1980— do danas | |
| Period upotrebe | 1975 — do danas | |
| Broj proizvedenih jedinica | više od 95 kom. | |
| Dimenzije | ||
| Težina u borbenom položaju | 22 400 kg | |
| Dužina u marševom položaju | 8400 mm | |
| Širina u marševom položaju | 2600 mm | |
| Visina u marševom položaju | 3700 mm | |
| Klirens | 375 mm | |
| Naoružanje | ||
| Kalibar | 128 mm | |
| Broj cevi | 32 | |
| Minimalni domet paljbe | 2000 m | |
| Maksimalni domet paljbe | 20 652 m | |
| Udarna površina | 1 000 000 m² (sa 4 lansera) | |
| Maksimalni ugao gađanja | −10 do +50 ° po vertikali 183° po horizontali | |
| Tačnost (rasipanje) | Na maksimalnom dometu, po pravcu ~170 m po daljini ~125 m | |
| Nišanski uređaj | optički | |
| Posada | 5 ljudi. | |
| Prelazak sistema iz marševog u borbni položaj | 3 min | |
| Trajanje plotuna | 25.6 s | |
| Potrebno vreme za napuštanje vatrenog položaja nakon plotuna | 3 min | |
| Sporedno | mitraljez M2HB 12,7 mm | |
| Pogon | ||
| Tip motora | Mercedes-Benc OM 402, 12.76 cm 3 | |
| Snaga motora | 279 KS | |
| Maksimalna brzina na autoputu | 80 km/č | |
| Doseg vozila | 600 km | |
| Vrsta pogonskog sistema | na točkovima 6×6 | |
M-77 Oganj je jugoslovenski samohodni višecevni bacač raketa 128 mm sa 32 lansirne cevi i raketom dometa 20 km, snažno sredstvo za vatrenu podršku sa najvišim nivoom automatizacije za ovu kategoriju naoružanja. Sistem je uveden u naoružanje 1977. godine. Na bazi rakete OGANj razvijen je jednocevni prenosni raketni sistem velikog dometa, DLR 128 mm, podesan za partizanski način ratovanja.
Razvoj[uredi | uredi izvor]
Nakon uspešno realizovanog projektovanja vučnog višecevnog lansera raketa PLAMEN 128 mm sa 32 lansirne cevi i brzorotirajućom raketom dometa 8,6 km započela je sledeća etapa u razvoju ovog oružja višecevni raketni sistem OGANj, dometa 20 km. Nosilac razvojnog projekta bio je Vojno-tehnički institut na čelu sa profesorom mašinstva Obradom Vučurovićem, dok je serijska proizvodnja lansera i integracija na platformi vozila ostvarena u preduzeću „Bratstvo Novi Travnik - BNT". Rakete kalibra 128 mm proizvodila je fabrika Unis-Pretis iz Vogošće. Razvoj lansera raketa M77 Oganj trajao je od 1968. do 1977. godine. Prototip je prvi put prikazan na vojnoj paradi 1975. godine, a serijska proizvodnja otpočela je pet godina kasnije.
Namena[uredi | uredi izvor]
Koristi se za iznenadnu i koncentrisanu vatru po ciljevima velikih razmera, kao što su koncentracije žive sile, vatrena i tehnička sredstva, kolone, centri veze, aerodromi, saobraćajni čvorovi, pristaništa, desanti i drugi rentabilni ciljevi razmešteni u dubini protivnika.
Karakteristike[uredi | uredi izvor]
- Posada: 5 članova
- Lanser: vozilo FAP 2026 BDS/A sa 32 lansirne cevi kalibra 128 mm
- Borbena masa: 22,4 t
- Masa praznog vozila: 17,8 t
- Horizontalno polje dejstva: 183 stepena (ručno 185 stepeni)
- Vertikalno polje dejstva: -10 do 50 stepeni
- Borbeni komplet SVLR: 64 rakete
- Dejstvo: pojedinačnim gađanjem ili rafalno na svakih 0,8 s
- Vreme gađanja sa oba punjenja bez promene vatrenog položaja : 6,5 min
- Dužina vozila u marševskom položaju: 8,4 m
- Visina vozila u marševskom položaju: 3,7 m
- Širina vozila u marševskom položaju: 2,6 m
- Pomoćno naoružanje SVLR M77:
- mitraljez M2HB 12,7 mm
- Broving na krovu kabine terenskog vozila
Karakteristike rakete[uredi | uredi izvor]
- Masa: 67,1 kg
- Masa bojne glave: 19,5 kg
- Maksimalna brzina rakete: 750 m/s
- Maksimalni domet: 20.652 m
- Površina dejstva trenutno-fugasne bojne glave: 0,36 hektara
- Površina dejstva kasetne bojne glave: - 1,1 hektar
- Dužina rakete: 2.603 mm
- Masa eksplozivnog punjenja: 4,05 kg
- Broj fragmenata:
- prečnika 10,32 mm : 930 komada
- prečnika 6,35 mm: 2.562 komada
Modernizacija[uredi | uredi izvor]
Za potrebe Vojske Srbije započet je proces modernizacije postojećih oruđa Oganj M-77 kako bi se prešlo na savremenu digitalizovanu tehnologiju, koja posluzi oruđa omogućuje da bez izlaska iz vozila, posedne vatreni položaj, dejstvuje i za 3 minuta ga napusti. Nekada je za potrebe posedanja vatreno položaja bilo potrebno 15 minuta. U to vreme je ulazilo posedanje položaja orijentacije i određivanje koordinata vatrenog položaja, usmeravanje oruđa u azimut osnovnog pravca, izračunavanje početnih elemenata, korektura i grupno gađanje. Nakon modernizacije, zahvaljujući novoj automatskoj nišanskoj liniji, automatskom određivanju koordinata vatrenog položaja i elemenata gađanja, vatreni zadaci na modernizovanom Ognju izvršavaju se mnogo brže. Modernizovan Oganj nosi oznaku M-17, a nove rakete, koje su usvojene u naoružanje, dometa 40 km, nose oznaku M-19. Osim toga, možda i najvažnije, u kombinaciju sa izviđačkom bespilotnom letelicom digitalizovan M-77 postaje "hirurški precizan".
Korisnici[uredi | uredi izvor]
Srbija - 60+ (70)
Bosna i Hercegovina - (20)[1]
Hrvatska - (4)
Vojska Srbije[uredi | uredi izvor]
U sastavu brigada KoV Vojske Srbije su četiri diviziona sa po četiri baterije samohodnih višecevnih lansera raketa (SVLR) 128 mm M77 oganj. Lanseri su postavljeni na modifikovana terenska vozila FAP 2026 BS/AV. Baterija od 6 SVLR gađanjem sa oba punjenja na maksimalnom dometu može da neutrališe cilj na površini od 156 hektara.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Administrator. „Bosnia Herzegovina army land ground armed defense forces military equipment armored vehicle UK | Bosnia Herzegovina army land ground forces UK | East Europe UK”. www.armyrecognition.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 1. 4. 2018.
