Stevan Binički
 | Ovaj članak sadrži spisak literature, srodne pisane izvore ili spoljašnje veze, ali njegovi izvori ostaju nejasni, jer nisu uneti u sam tekst. |
| Stevan Binički | |
|---|---|
 Stevan Binički | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 20. decembar 1840. |
| Mesto rođenja | Mušaluk,  Austrijsko carstvo |
| Datum smrti | 28. april 1903. (62 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Kraljevina Srbija |
| Vojna karijera | |
| Vojska | Austrijska i Srpska vojska |
| Učešće u ratovima | Kenigrec, Adrovac, Krevet, srpsko-turski rat, srpsko-bugarski rat |
Stevan Binički (Mušaluk, Gospić, 20. decembar 1840 — Beograd, 28. april 1903) oficir austrijske i kasnije srpske vojske.
Stevan Binički, rođen je u Lici, u mestu Mali Mušaluk 1840. godine. Školovao za inžinjerijskog graničarskog tehničara -oficira u Italiji i u Austriji. U austrijskoj vojsci se ističe 1866. godine tokom bitke kod Kenigreca, u austrijsko-pruskom ratu. Kao austrijski oficir u ostavci, na poziv kneza Mihajla prelazi u Srbiju, da nastavi karijeru. Učestovao je uspešno u više poverljivih misija, koje mu je poverio knez Mihajlo.
Položivši zakletvu za srpskog podanika, 16. aprila 1868, primio je srpsko državljanstvo. Kao inženjerijski poručnik stupa u srpsku vojsku, gde je postavljen za komandira III pontonske čete u Jasici (kod Kruševca). Tu mu se, u braku sa Marijom baronicom fon Rehingen, 27. jula 1872. godine rađa sin Stanislav. U Jasici i Đunisu ostao je do 1874, a onda je unapređen u čin kapetana II klase i 1875. godine postavljen je u Ćupriji za komandanta pontonirskog bataljona.
U I srpsko-turskom ratu 1876/77, komandujući kruševačkim odredom posebno se istakao u borbama u Jankovoj klisuri, kada je proterao Turke prema Blacu i Kuršumliji, pa je 9. avgusta bio unapređen u čin kapetana I klase, a 10. septembra u čin majora. Bio je teško ranjen u boju na Adrovcu, gde je uz pomoć pukovnika Rajevskog odbija napad nadmoćnih turskih snaga. Tokom boja na Krevetu izvršenim protivnapadom preotima od Turaka odsek Grebun-Rujnik. Inženjer major postao je 10. septembra, a inženjer potpukovnik 10. oktobra 1876.
U II srpsko-turskom ratu bio je komandant ibarske divizije (kruševačke brigade I i II klase i čačanske brigade II klase). Formirao je kuršumlijski odred, oslobodio Prokuplje i Kuršumliju 25. decembra. Godine 1883. dobija unapređenje u inženjera pukovnika, a 1884. postavljen je za ađutanta kralja Milana. Sva tri oficirska čina dobio je u ratu, na bojnom polju, napredujući od kapetana do pukovnika. U borbama je zadobio dve rane, od kojih je ona druga zadobijena u strašnoj bici kod Velikog Šiljegovca mogla biti fatalna.[1]
U srpsko-bugarskom ratu 1885. bio je komandant šumadijske divizije, pa moravske i komandant inženjerijskog arsenala u Ćupriji. Penzionisan je 1891. godine kao pukovnik, ali je 1895. reaktiviran i postavljen za direktora fabrike monopola duvana. Konačno je penzionisan 1900. Umro je u Beogradu 1903. i tu je i sahranjen.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ "Zastava", Novi Sad 1903. godine
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Vojna enciklopedija, Beograd, 1970., knjiga prva, pp. 614.
