Vid Došen — разлика између измена

С Википедије, слободне енциклопедије
Интерактиван преглед историје
← Старија изменаНовија измена →
Садржај обрисан Садржај додат
ВизуелноВикитекст
Поништена измена 26403790 корисника 87.116.175.31 (разговор)
ознака: поништење
Ред 21: Ред 21:
== Biografija ==
== Biografija ==



Sahrana patrijarha Pavla.JPG|Red poštovalaca patrijarha, 16. novembar 2009.
Sahrana patrijarha Pavla2.JPG |Trg Republike u Beogradu i početak Knez Mihailove ulice. Ljudi su u redu satima strpljivo čekali da stignu do Saborne crkve, 18. novembar 2009.
Sahrana patrijarha Pavla3.JPG|Red u dijelu Knez Mihailove ulice, 18. novembar 2009.
Sahrana patrijarha Pavla4.JPG|Kod Saborne crkve, 18. novembar 2009.
Sahrana patrijarha Pavla5.JPG|Na dan sahrane ispred Saborne crkve, 19. novembar 2009.
Sahrana patrijarha Pavla6.JPG|Špalir kod Saborne crkve
Sahrana patrijarha Pavla7.JPG|Poklopac mrtvačkog sanduka patrijarha Pavla naslonjen na zgradu Patrijaršije
Sahrana patrijarha Pavla8.JPG|Litija koja je krenula od Saborne crkve do hrama svetog Save
Sahrana patrijarha Pavla9.JPG|Katolički crkveni velikodostojnici ispred hrama svetog Save
Sahrana patrijarha Pavla10.JPG|Islamske vjerske vođe
Sahrana patrijarha Pavla12.JPG|Narod ispred hrama, kod Narodne biblioteke
Sahrana patrijarha Pavla11.JPG|Dio naroda ispred hrama svetog Save
Sahrana patrijarha Pavla13.JPG|Ophod oko hrama
Sahrana patrijarha Pavla14.JPG|Sahrana u manastiru Rakovica, 19. novembra 2009.
Školovao se u [[Zagreb]]u i [[Grac]]u. Nakon završene [[teologija|teologije]], [[1744]]. postao je glagoljaški sveštenik u Senjskoj biskupiji. Služio je kao kapelan u Zagrebačkoj biskupiji, gde je postao kućni kapelan grofovske porodice Pejačević.
Školovao se u [[Zagreb]]u i [[Grac]]u. Nakon završene [[teologija|teologije]], [[1744]]. postao je glagoljaški sveštenik u Senjskoj biskupiji. Služio je kao kapelan u Zagrebačkoj biskupiji, gde je postao kućni kapelan grofovske porodice Pejačević.


Верзија на датум 27. октобар 2023. у 22:14

Vid Došen
Датум рођења1720.
Место рођењаTribanj, Mletačka republika
Датум смрти1778.
Место смртиDubovik, Austrijsko carstvo

Vid Došen (1720—1778) bio je srpski[1] književnik i katolički sveštenik, rođen u selu Tribnju (primorsko mesto na sredini puta od Obrovca prema Karlobagu) 1720 godine, a umro 6. aprila 1778. u Duboviku kod Slavonskog Broda.[2]

Biografija

Sahrana patrijarha Pavla.JPG|Red poštovalaca patrijarha, 16. novembar 2009. Sahrana patrijarha Pavla2.JPG |Trg Republike u Beogradu i početak Knez Mihailove ulice. Ljudi su u redu satima strpljivo čekali da stignu do Saborne crkve, 18. novembar 2009. Sahrana patrijarha Pavla3.JPG|Red u dijelu Knez Mihailove ulice, 18. novembar 2009. Sahrana patrijarha Pavla4.JPG|Kod Saborne crkve, 18. novembar 2009. Sahrana patrijarha Pavla5.JPG|Na dan sahrane ispred Saborne crkve, 19. novembar 2009. Sahrana patrijarha Pavla6.JPG|Špalir kod Saborne crkve Sahrana patrijarha Pavla7.JPG|Poklopac mrtvačkog sanduka patrijarha Pavla naslonjen na zgradu Patrijaršije Sahrana patrijarha Pavla8.JPG|Litija koja je krenula od Saborne crkve do hrama svetog Save Sahrana patrijarha Pavla9.JPG|Katolički crkveni velikodostojnici ispred hrama svetog Save Sahrana patrijarha Pavla10.JPG|Islamske vjerske vođe Sahrana patrijarha Pavla12.JPG|Narod ispred hrama, kod Narodne biblioteke Sahrana patrijarha Pavla11.JPG|Dio naroda ispred hrama svetog Save Sahrana patrijarha Pavla13.JPG|Ophod oko hrama Sahrana patrijarha Pavla14.JPG|Sahrana u manastiru Rakovica, 19. novembra 2009. Školovao se u Zagrebu i Gracu. Nakon završene teologije, 1744. postao je glagoljaški sveštenik u Senjskoj biskupiji. Služio je kao kapelan u Zagrebačkoj biskupiji, gde je postao kućni kapelan grofovske porodice Pejačević.

Biskup Galjuf imenovao ga je za duhovnog pomoćnika u Požegi, a od 1756. pa do smrti radi kao župnik u Duboviku kraj Slavonskog Broda, osim između 1773. i 1776, kada je bio profesor etike ("moralke") na požeškoj Akademiji. Boraveći u Slavoniji, učestvuje u mnogobrojnim raspravama o delu Satir iliti divji čovik Matije Antuna Reljkovića[3][4], 1761. godine.

Delo

Došen je odlučno ustao protiv onih koji su napadali Reljkovića pa je napisao i pamflet-pesmu u osmercu Jeka planine, koja na pisme satira i tamburaša slavonskoga odjekuje i odgovara koju je objavio u Zagrebu 1767.[5] U njoj se obračunava sa autorom pesme Tamburaš slavonski, (anonimnim sveštenikom potpisanim kao Nesmir Kudilović), u kojoj je oštro napadnut Reljkovićev Satir. Tekst je jedan od ključnih izvora u istraživanju polemika i rasprava oko Satira.

U Reljkovićevom duhu, ali još snažnije, Došen je nastavio u svojoj knjizi Aždaja sedmoglava bojnim kopljem udarena i nagrđena, iliti sablast griha na sedam glavni griha razdiljenoga oštrom istinom pokarana i prikorena objavljenoj 1768. u Zagrebu. Aždaja sedmoglava je obiman ep u sedam pevanja u kojem Došen moralističkim tonom, lepim narodnim jezikom, u osmercima, govori o sedam smrtnih grehova iznoseći moralne i društvene probleme slavonskog sela. Sedmoglava aždaja je stari hrišćanski simbol za sedam smrtnih grehova, protiv kojih je i Došen, koristeći svoje bogoslovsko znanje, napisao sedam propovedi u stihovima kritikujući ljudske slabosti. Došenovo »bojno kopje« bilo je upereno protiv mnogih mana raširenih u našem narodu.

Manje je poznata Došenova kontroverzna pesma Sličnorični odgovor... Popu Jovanu. Sve svoje pesme Došen je pisao štokavskim narečjem.

Poreklo

Došeni su poreklom Bunjevci koji su u vreme velikih bunjevačkih seoba naselili Podgorje, Smiljan, Lovinac, Bilaj i Gospić. Jovan Erdeljanović u knjizi "O poreklu Bunjevaca"[6], piše o Došenima da ih, i katolika i pravoslavnih, ima u Podgorju i Lici, da su pravoslavni oko 1683. primili katolicizam. Lopašić pak tvrdi da su Došeni poreklom iz severne Dalmacije i navodi pravoslavne Došene i Došenoviće u zapadnoj Bosni. Etnograf Vaso Banović u knjizi „Gacka dolina s okolnim poljima“, u izdanju Glavnog saveza srpskih zemljoradničkih zadruga, (Zagreb 1932), utvrdio je da su pravoslavnog i srpskog porekla Tribanjske porodice Došen, Uzelac, Pejnović, Babić, Anić, Biondić i Vukelić. Zanimljivo je da su meštani Tribnja govorili ikavskim izgovorom srpskog jezika.

Reference

  1. ^ Milosavljević, Petar (2003). Uvod u Srbistiku. Beograd: Trebnik. стр. 129—130. 
  2. ^ Dosen, Vid (1994). Izabrana djela (XIV kolo) (Croatian Edition). Privlacica. ISBN 978-953-156-084-9. 
  3. ^ „Satir iliti divji čovik, www.google.com” (PDF). 
  4. ^ „Satir iliti divlji čovik, Matija Antun Reljković, Lektira, Free Download”. Архивирано из оригинала 25. 05. 2010. г. 
  5. ^ Bošković, Ivan (2007). Hrvatska književnost neoklasicizma i romantizma (Sveučilišni priručnik). Split: Filozofski fakultet Split. стр. 33. Архивирано из оригинала 2. 4. 2009. г. Приступљено 2. 12. 2010. 
  6. ^ „O poreklu Bunjevaca (1930. God.) - Jovan Erdeljanović”. 

Literatura

  • Glušac, Vaso (1905). Vid Došen i njegova književna djelatnost. 
  • Švagelj, Dionizije (1981). Slyčnoryčni odgovor Vida Došena... Popu Jovanu (Znanstveni skup o Vidu Došenu i Blažu Tadijanoviću s otkrivanjem njihovih spomen-ploča, Slavonski Brod, 16. rujna 1978, Rastušje i Glogovica, 17. rujna 1978. изд.). Osijek: JAZU, Centar za znanstveni rad. стр. 43—48. 
  • Matić, Tomo (1969). Život i rad Vida Došena. Djela Vida Došena, Stari pisci hrvatski. Zagreb: JAZU. стр. 34. 
  • Bogišić, Rafo (1973). Vid Došen, Zbornik stihova i proze. Zagreb: PSHK. стр. 18.  ( potpunom bibliografijom i literaturom)
  • Milosavljević, Petar (2003). Uvod u Srbistiku. Beograd: Trebnik. стр. 129—130. 
  • Dosen, Vid (1994). Izabrana djela (XIV kolo) (Croatian Edition). Privlacica. ISBN 978-953-156-084-9. 
  • Bošković, Ivan (2007). Hrvatska književnost neoklasicizma i romantizma (Sveučilišni priručnik). Split: Filozofski fakultet Split. стр. 33. Архивирано из оригинала 2. 4. 2009. г. Приступљено 2. 12. 2010. 

Spoljašnje veze

Преузето из „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Vid_Došen&oldid=26416041”