Đuzepe Đanini

Đuzepe Đanini
Đuzepe Đanini 1983. godine
Lični podaci
Datum rođenja	(1964-08-20)20. avgust 1964.
Mesto rođenja	Rim, Italija
Visina	1,77
Pozicija	vezni igrač
Juniorska karijera
1978—1980 1980—1983	Almas Roma Roma
Seniorska karijera
Godine	Klub	Nast.	(Gol)
1981—1996 1996—1997 1997—1998 1998—1999	Roma Šturm Napoli Leče	318 16 4 47	49 2 0 4
Reprezentativna karijera**
1984—1986 1986—1991	Italija do 21 Italija	16 47	1 6
Trenerska karijera
2004—2005 2006 2006—2007 2007—2008 2008—2010 2010 2011 2013—2015 2017 2017 2017	Fogija Sambenedetese Arges Pitesi Maseze Galipoli Verona Groseto Reprezentacija Libije Latina Rejsing Roma Unikuzano Fondi
** Datum aktuelizovanja: 25. jun 2020.

Đuzepe Đanini (20. avgust 1964) je bivši italijanski fudbaler koji je igrao na poziciji veznog igrača.

Većinu svoje 16-godišnje igračke karijere proveo je u klubu Roma, a pristalice su ga smatrali simbolom kluba, a pre njegovog naslednika u ulozi majice broj 10 i ofanzivne igračke pozicije veznjaka, Frančeska Totija. Za Italiju je igrao 47 puta i igrao u timovima koji su stigli do polufinala UEFA-inog prvenstva Evrope 1988, a potom i FIFA Svetskog kupa 1990. na domaćem tlu.

Tokom svoje karijere, Đaninija su često nazivali "Il Principe" (Princ), zbog svojih kreativnih sposobnosti, elegancije, tehnike, vizije i prolaza, što ga je učinilo efikasnim plejmejkerom. Pored svojih tehničkih sposobnosti i kreativnosti, bio je mobilan, svestran i marljiv igrač, sa značajnom izdržljivošću i taktičkom svešću, posedujući takođe sjajan i tačan šut.

Karijera

Rođen u Rimu, Đanini je karijeru započeo kao omladinac u lokalnom klubu Almas Roma. Od malih nogu privlačio je pažnju mnogih italijanskih klubova, na kraju je potpisao s Romom pored rivala, uključujući Lacio i Milan. Debitovao je u Seriji A 31. januara 1982. godine porazom od Čezene rezultatom 1: 0 i nastavio da u narednih petnaest godina za klub nastupi preko 400 puta. Tokom svog vremena u Romi, sa kojom je prešao u kapitena, osvojio je titulu Serie A jednom, a kup Italije tri puta; Takođe je igrao u finalu Kupa UEFA tokom sezone 1990–91, iako nije učestvovao u trci Rome do finala Evropskog kupa 1984.

On je 1996. godine napustio Romu da bi igrao u Austriji za Šturm iz Graca, sa kojim je proveo samo pola sezone pre nego što se zbog nostalgije vratio u Italiju. Pre nego što se povukao 1998. godine, Đanini je igrao kratko za Napoli i Leče.

Reprezentacija

Pod menadžerom Azeglijom Vićinijem, Đanini je stigao do finala Evropskog prvenstva za mlađe od 21 godine sa reprezentacijom, postigavši gol u prvom meču finala protiv Španije, mada je Italija na kraju bila poražena od 3-0 zbog penala u drugom delu, pri čemu je Đnini promašio jedan od udaraca u odlučujućem meču, zajedno sa Stefanom Desiderijem i Markom Baronijem.

Đanini je bio 47 puta izabran za seniorsku reprezentaciju Italije između 1986 i 1991, postigavši 6 golova. Debitovao je na Malti, sa 22 godine, u kvalifikacijama za Evropsko prvenstvo u decembru 1986. godine. On je dalje predstavljao Italiju i na Evropskom prvenstvu 1988. i na Svetskom kupu 1990. godine na domaćem terenu pod Vićinijem, stigavši do polufinala oba turnira. Osvojio je bronzanu medalju za treće mesto na Svetskom kupu 1990. godine, postigavši pogodak u utakmici druge grupe Italije, koja je završena pobedom od 1: 0 nad Sjedinjenim Državama na Stadio Olimpiku u Rimu; on je takođe dao gol u finalnom meču grupne faze Italije, pobedom od 2: 0 protiv Čehoslovačke i golom Alda Serene u pobedi od 2: 0 protiv Urugvaja u kolu 16. Na Euru 1988. godine proglašen je članom tima turnira. Konačni nastup Đaninija za njegovu zemlju dogodio se 12. oktobra 1991. protiv Sovjetskog Saveza. Italijanski sportski novinari su ga tokom igračke karijere često nazivali Princem zbog njegove navodne "milosti" na terenu.

Menadžerska karijera

Đanini je nakon penzije radio kao analitičar mečeva za RAI; takođe je bio direktor menadžera Serije C1 kluba Fogija od jula 2003. do januara 2005. godine, kada je bio otpušten. Počeo je sezonu 2005–06 na čelu Serie C1 kod Sambenedetese, ali je dobio otkaz u februaru 2006. Kasnije te godine, on je tada bio trener rumunske strane Arges Pitesti, ali je u oktobru primećen posle devet uzastopnih poraza i zamenjen napisao Dorinel Munteanu. U septembru 2007. godine predstavljen je kao novi menadžer Masezea, drugog kluba Serije C1, koji je, međutim, otpušten u februaru 2008. godine, zbog neslaganja s upravnim odborom.

U julu 2008. godine predstavljen je kao novi glavni trener ekipe Galipoli. U svojoj prvoj sezoni u Salentu, Đanini je vodio Galipoli ka trijumfu u ligi, čime je osvojio prvu istorijsku promociju u Seriji B za klub. Nekoliko dana kasnije, međutim, Đanini i klub su objavili da su se razdvojili, takođe zbog finansijskih problema u vezi sa klubom i nekih glasina koje su navodili iz drugih klubova. Ipak, njega je novi vlasnik Galipolija D'Odoriko potvrdio za trenera.

Uprkos impresivnoj prvoj polovini sezone sa Galipolijem, koji je proglašen za jedno od glavnih liga iznenađenja, Đanini je dao otkaz sa svog menadžerskog mesta 8. februara 2010, posle remija od 2: 2 kod Groseta, za koji je karakteristično da su igrači tima zastali na 40 sekundi i skretali lica ka stadionu i to je predstavljalo oblik protesta zbog toga što im nisu isplaćene mesečne plate od oktobra 2009. Na kraju prvog poluvremena, Đanini je otpušten zbog protesta, a na tribine je stigao u drugom poluvremenu, gde je žestoko se sukobio sa predsedavajućim D'Odorikom i najavio ostavku, zajedno sa svim članovima njegovog trenerskog štaba, odmah po završetku utakmice. Međutim, on je ostavku povukao samo dva dana kasnije nakon pomirljivog sastanka sa D'Odorikom.

Nakon niza neimpresivnih rezultata, on je 22. marta ponovo odstupio zajedno sa svojim pomoćnicima Robertom Kortijem, Fabriziom Karafom i Frankom Mandarinom, definišući njihove ostavke kao "neopozive".

U junu 2010. godine dogovorio je dvogodišnji ugovor kao glavni trener Verone.

Dana 30. oktobra 2011. godine postavljen je za glavnog trenera kluba Groseto iz Serije B. Svoju funkciju napustio je kasnije 3. decembra, posle pobede od 2: 1 na Peskari (treću uzastopnu gostujuću pobedu), navodeći svoj napeti odnos sa predsedavajućim Pijerom Kamilijem kao glavni razlog iza svog izbora. Već 6. jula 2013. Đanini je službeno imenovan za menadžera libanskog nacionalnog tima uz pomoć menadžera Mančester Sitija i njegovog prijatelja Roberta Manćinija, gde će pokušati da nastavi istorijski uspeh Libana nakon što su stigli do poslednjeg kruga kvalifikacija za Svetsko prvenstvo 2014. u Brazilu.

Karijeru je započeo tokom kvalifikacija za Azijski kup 2015. godine. Pod njegovom upravom Liban dva puta je remizirao protiv Kuvajta. Naterao je sve da sumnjaju u njegove talente nakon što je njegov tim izgubio 1: 4 od Irana u Bejrutu, čak je rekao da je samo 100 gledalaca navijalo za Liban na stadionu. Ali zamalo se ostvario san Libana nakon što je njegov tim porazio Tajland pobedom od 5: 2 pravo u Bangkoku, a da nisu izgubili od Kine, Liban bi bio u Australiji.

Njegov najlepši meč bio je protiv Brazila, što je njegov talent dokazao dva gola koje su vodili Mohamed Gadar i Hasan Matuk nakon što je Ademilson preuzeo vođstvo za Brazil. Njegov tim je remizirao 2: 2.

U upravu se vratio juna 2017. godine, postavljen je za glavnog trenera kluba iz Serije D, Rejsing Rome. Nekoliko dana kasnije, nakon što je vlasnik kluba stekao vlasništvo nad klubom Serije C, Fondi, ipak je imenovan za novog trenera u trećem nivou kluba. Njegov boravak u Fondiju bio je, međutim, kratkotrajan, jer je smenjen sa svog položaja 19. septembra 2017. zbog loših rezultata.

Statistika

Nastupi i statistika po klubovima

Klub	Sezona	Strane lige		Strani kupovi		Evropska takmičenja		Druga takmičenja		Ukupno
		Nastupi	Golovi	Nastupi	Golovi	Nastupi	Golovi	Nastupi	Golovi	Nastupi	Golovi
Roma	1981–82	1	0	0	0	-	-	-	-	1	0
	1982–83	0	0	2	0	-	-	-	-	2	0
	1983–84	2	0	3	0	-	-	-	-	5	0
	1984–85	26	4	6	1	5	0	-	-	37	5
	1985–86	22	2	13	3	-	-	-	-	35	5
	1986–87	25	3	7	2	2	0	-	-	34	5
	1987–88	28	11	7	1	-	-	-	-	35	12
	1988–89	32	6	6	4	6	1	-	-	44	11
	1989–90	31	3	5	2	-	-	-	-	36	5
	1990–91	24	3	8	0	10	2	-	-	42	5
	1991–92	24	4	3	1	4	0	1	0	32	5
	1992–93	29	9	9	4	8	3	-	-	46	16
	1993–94	26	3	3	0	-	-	-	-	29	3
	1994–95	28	1	6	1	-	-	-	-	34	2
	1995–96	20	0	1	0	3	1	-	-	24	1
Šturm	1996–97	16	2	2	1	2	0	1	0	21	3
Napoli	1997–98	4	0	1	1	-	-	-	-	5	1
Leče	1997–98	14	0	-	-	-	-	-	-	14	0
	1998–99	33	4	3	0	-	-	-	-	36	4
Ukupno		385	55	85	21	40	7	2	0	512	83