Avram Izrael
| Avram Izrael | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Lični podaci | |||||||||
| Datum rođenja | 1951. | ||||||||
| Mesto rođenja | Beograd, FNR Jugoslavija | ||||||||
| Poreklo | Jevrejin | ||||||||
| Univerzitet | Elektrotehnički fakultet Univerziteta u Beogradu | ||||||||
| Profesija | inženjer telekomunikacija | ||||||||
| Porodica | |||||||||
| Deca | Isidora Olga | ||||||||
| Politička karijera | |||||||||
| Politička stranka | Liberalno-demokratska partija ranije: Srpski pokret obnove | ||||||||
| |||||||||
Avram Izrael (Beograd, 1951) srpski je inženjer telekomunikacija i političar jevrejskog porekla. Bivši je rezervni oficir Jugoslovenske narodne armije, najpoznatiji kao načelnik gradskog Centra za obaveštavanje i uzbunjivanje tokom NATO agresije na SR Jugoslaviju 1999. godine. Nakon lokalnih izbora 2016. godine je obavljao funkciju zamenika predsednika Gradske opštine Stari grad.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Mladost i karijera[uredi | uredi izvor]
Rođen je 1951. godine u Beogradu, kao jedinac u porodici sefardskih Jevreja koja je u Holokaustu izgubila 26 članova. Njegov otac je uspeo da preživi holokaust, jer je zarobljen kao oficir Jugoslovenske kraljevske vojske u Aprilskom ratu 1941. godine i samim tim prema odredbama Ženevske konvencije morao je biti tretiran kao zarobljenik, te je čitav rat proveo u zarobljeništvu u Nemačkoj.
Odrastao je kod zgrade Politike. Završio je Srednju elektrotehničku školu i opredelio se da, uz rad, završi i studije na Elektrotehničkom fakultetu Univerziteta u Beogradu. Nakon diplomiranja, postao je inženjer telekomunikacija. Prošao je i školu rezervnih oficira Jugoslovenske narodne armije, a potom se zaposlio u Gradskoj telefonskoj sekciji (preteči Telekoma) i tu radio dve godine. Odatle prelazi u Sekretarijat narodne odbrane (ministarstvo odbrane) na mesto referenta za uzbunjivanje, tako da je učestvovao u osnivanju Centra za obaveštavanje 1978. godine. Jedno vreme je radio i u Auto-moto savezu.
Centar za obaveštavanje i uzbunjivanje[uredi | uredi izvor]
U vreme NATO agresije na SR Jugoslaviju 1999. godine, bio je načelnik Centra za obaveštavanje i uzbunjivanje Grada Beograda.[1] Svakodnevno je upozoravao građane o vazdušnim udarima i naletima, pozivajući ih da krenu u skloništa i preduzmu neophodne mere bezbednosti, a njegove poruke je emitovao Studio B.
Zbog stava da o svemu treba obavestiti građane, bez obzira koliko su loše vesti, imao je problema sa ministarkom zdravlja Leposavom Milićević i Urošem Šuvakovićem. Jedan od takvih događaja se zbio kada je iz fabrike Prva iskra u Bariču, u strogoj tajnosti preventivno izvršeno istakanje 100 tona fluorovodonične kiseline u Savu, kako se u slučaju eventualnog bombardovanja fabrike ne bi ista pustila u atmosferu i narušila zdravlje Beograđana. Avram Izrael je o tome obavestio građane, a Šuvaković je mu je zapretio da to više ne sme da radi.
Postojala je mogućnost da bude smenjen sa mesta načelnika Centra za obaveštavanje, ali je to sprečio potpredsednik Vlade SRJ prof. dr Milovan Bojić, koji je obavljao i dužnost komandanta Štaba civilne zaštite Srbije.[2]
Na pitanje šta mu je najteže palo tokom NATO agresije, odgovorio je:
Mislim da je to pogibija Milice Rakić. I dan-danas sa tugom i gorčinom pričam sam sa sobom i s besom konstatujem da bi danas mala Milica bila devojka, studentkinja. Dete je sedelo na noši u kući svojih roditelja u okolini Batajnice, po kojoj je svake noći više puta dejstvovano. U noćima kada ne spavam ili kada malo spavam sam sebi zameram što nisam bio drskiji i navalentniji da tražim da se što doslednije sprovodi sistem zaštite u Beogradu. Bilo je neverovatno da ljudi u takvim naletima bombardovanja uopšte i budu u Batajnici. Potom, posebno me čini nesrećnim stradanje u zgradi RTS.
— 1
Politička karijera[uredi | uredi izvor]
Pominjao se kao kandidat Srpskog pokreta obnove za gradonačelnika Beograda na izborima 2004. godine, ali je odlučeno da to bude Dragan Kojadinović.[2]
Na lokalnim izborima 2016. godine, kao kandidat Liberalno-demokratske partije je izabran za opštinskog odbornika, a potom i zamenika predsednika Gradske opštine Stari grad.[3] Bio je i komandant opštinskog Štaba za vanredne situacije.[4]
Privatni život[uredi | uredi izvor]
Oženjen je i ima kćerke Isidoru i Olgu. Isidora živi u Beogradu i ima dve kćerke: Saru i Hanu, dok Olga živi u Izraelu i ima dva sina sa suprugom aškenazom: Davida i Arona.[2]
Aktivan je u Savezu jevrejskih opština Srbije.
Od 2004. godine su mu dijagnostifikovani povišeni rezultati na tumor markerima, a 2006. godine je dijagnostikovan karcinom prostate. Lečen je u Banjaluci i imao 36 terapija zračenjem.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Avram Izrael, dobar glas u zlo vreme”. RTS. 24. mart 2019.
- ^ a b v „Dobar glas u zlo vreme – Avram Izrael”. Vesti. 13. 10. 2019.
- ^ „Na čelu Starog grada ostao demokrata, u vlasti i Avram Izrael”. Politika. 12. 05. 2016.
- ^ „Opština Stari grad spremno dočekuje zimu”. Gradska opština Stari grad. 16. 11. 2016.