Austrougarski oklopni krstaš Kajzerin und Kenigin Marija Terezija
 |
| Austrougarski oklopni krstaš Kajzerin und Kenigin Marija Terezija | |
|---|---|
 | |
| Opšti podaci | |
| Karijera | .svg){kind=small} |
| Kobilica postavljena | 6. septembar 1891. |
| Porinut | 29. april 1893. |
| Završetak gradnje | 24. mart 1895. |
| Glavne karakteristike | |
| Deplasman | 5.164 tona (standardni deplasman) 6.026 tona (puni deplasman) |
| Dužina | 113,70 metara |
| Širina | 16,25 metara |
| Gaz | 6,84 metara |
| Pogon | 6 kotla, snage 9.000 KS |
| Brzina | 19 kn (35 km/h) |
| Posada | 475 oficira i mornara |
| Naoružanje | Topovi: 2 × 240 mm, 8 × 150 mm, 2 × 70 mm i 18 × 47 mm Torpedne cevi: 4 × 450 mm |
Kajzerin und Kenigin Marija Terezija (SMS Kaiserin und Königin Maria Theresia) je bio austrougarski oklopni krstaš, korišćen pre i za vreme Prvog svetskog rata. Dobio je ime po austrijskoj nadvojvotkinji i ugarskoj kraljici Mariji Teriziji.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Brod je projektovan na bazi oklopnjače Kronprincesin Erchercogin Stefani, no sa malom promenom trupa i nadgradnje. Konstrukcija jarbola je preuzeta od francuskog oklopnog krstaša Dupuj de Lom. Artiljerija glavnog i pomoćnog kalibra je poručena kof fabrike Krup, a malokalibarska artiljerija je delom proizvedena kod firme Škoda, a delom kod firme Hočis. Brod je građen u brodogradilištu Stebilimenti Tecnico Triestino u Trstu.
Tehničke karakteristike[uredi | uredi izvor]
- Težina:
- 5.164 tona standardni deplasman
- 6.026 tona puni deplasman
- Dimenzije:
- Dužina: 113,70 metara
- Širina: 16,25 metara
- Gaz: 6.84 metara (srednji gaz)
- Maksimalna brzina:
- 19 kn (35 km/h)
- Pogon: 6 kotla, 9.000 KS
- Maksimalna daljina plovljenja: 3.500 nautičkih milja/ 10 kn (19 km/h)
- Količina goriva: 760 tona uglja
- Naoružanje:
- Glavna artiljerija: 2 × 1 top 240/35 mm
- Pomoćna artiljerija: 8 × 1 top 150/35 mm
- Malokalibarska artiljerija: 2 × 1 top 70/15 mm, 12 × 1 top 47/44 mm i 6 ×1 top 47/33 mm
- Torpedne cevi: 4 x 450 mm
- Oklop:
- Oklopni pojas: 100 mm (maksimalan)
- Paluba: 55 mm (maksimalan)
- Artiljerijske kule 240 mm: 100 mm
- Ploča krova na kazamatu: 100 mm
- Posada: 475 oficira i mornara
Modernizacija[uredi | uredi izvor]
Tokom 1908. godine zamenjeni su topovi glavnog kalibra. Na mesto kula sa topovima 240 mm postavljeni su topovi 190/35 mm marke Škoda, zaštićeni štitovima, a 1910. godine su zamenjene cevi na topovima 150 mm u kazamatima.
Služba[uredi | uredi izvor]
Pri ulasku u stroj Kaizerin und Kenigin Marija Tereza postaje zastavni brod flote za vreme letnjeg flotnog manevra. Tokom 1896. i 1897. godine uzima učešće u blokadi ostrva Krit, da bi 1898. bio poslat na Kubu, u cilju garancije interesa Austrougarske u Špansko-američkom ratu. Zajedno sa krstaricom Zenta učestvuje 1900. godine u gušenju bokserskog ustanka u Kini. Nakon toga ostaje na Dalekom istoku do 1902. godine gde štiti interese Austrougarske u Aziji. Vraća se u Pulu 25. oktobra 1902. godine i 12. decembra iste godine je prebačen u rezervu. Zajedno sa bojnim borodovima klase Erchercog 1911. i 1912. godine izvršava osmo nedeljnu plovidbu do obala Libana i nazad, i po povratku ponovo je prebačen u rezervu. Nakon započinjanja borbenih dejstva protiv Srbije avgusta 1914. godine, brod je ponovo u sastavu dejstvujuće flote. Koristi se kao brod za obalnu odbranu sa bazom u Šibeniku. Tokom 1917. godine je razoružan i do 1918. služi kao baza za nemačke podmornice. Nakon rata predat je na račun reparacije Velike Britanije, koja ga prodaje Italiji za narezivanje 1921. godine.
