Bitka kod Mont Žisara
 | Ovaj članak sadrži spisak literature, srodne pisane izvore ili spoljašnje veze, ali njegovi izvori ostaju nejasni, jer nisu uneti u sam tekst. |
| Bitka kod Mont Žisara | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Deo Krstaški ratovi | |||||||
 | |||||||
| |||||||
| Sukobljene strane | |||||||
 Kraljevstvo Jerusalim Templari |
 Ajubidi | ||||||
| Komandanti i vođe | |||||||
|
Balduin IV Jerusalimski Odo od sen Amana | Saladin | ||||||
| Jačina | |||||||
| 375 vitezova, ne više od pet hiljada pešaka | 26.000 ljudi | ||||||
| Žrtve i gubici | |||||||
| 1.100 mrtvih, 750 ranjenih | 23.000 mrtvih | ||||||
Bitka kod Mont Žisara je vođena 25. novembra 1177. godine između krstaške vojske Jerusalimske kraljevine pod Balduinom IV Jerusalimskim sa jedne i muslimanske vojske Ajubidske dinastije pod Saladinom sa druge strane. Bitka je deo krstaških ratova, a završena je pobedom krstaša. Ovo je jedan od najtežih poraza koje je Saladin ikada doživeo. Bitka je ohrabrila krstaše da narednih godina nastave sa pohodima protiv muslimana.
Uvod[uredi | uredi izvor]
Saladin je nastojao da iskoristi odsutnost glavnine krstaških snaga angažovane u opsadama Hama i Harenka i napadne Askalon. Vojska koju je Balduin IV uspeo da prikupi sastojala se od 475 vitezova (80 Templara pod vođstvom velikog majstora Oda od sen Amara). Tu su bili i Rene od Šatijona, Žoscelin III od Edese, Rene od Sidona i Ober, biskup Vitlejema koji je nosio Istinski krst. Pešadija je regrutovana uglavnom od lokalnog stanovništva Askalona. Po navodima Viljema od Tira (verovatno preteranim) Turaka je bilo oko 27.000.
Bitka[uredi | uredi izvor]
Bitka se odigrala kod Mont Žisara 25. novembra 1177. godine. Upornost krstaša iznenadila je i samog Saladina. Napadali su u gomili. Muslimanska vojska se rasula pljačkajući po obližnjim selima. Uskoro je gotovo u potpunosti isečena. Ostaci su bežali, ali je mali broj uspeo da se spase. Bio je to težak udarac za Saladina, možda i najveći poraz koga je ikada doživeo. Pobeda je ohrabrila Balduina IV da u pohodima koje je organizovao narednih godina dokaže i sebi i drugima da je i pored bolesti dostojan da nosi jerusalimsku krunu.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Fajfrić, Željko (2006). Istorija krstaških ratova. Sremska Mitrovica: Tabernakl. ISBN 978-86-85269-05-9.
