Bović
Bović | |
|---|---|
 Ostaci uništene pravoslavne crkve „Vaskrsenja Gospodnjeg" | |
| Administrativni podaci | |
| Država | Hrvatska |
| Županija | Sisačko-moslavačka |
| Opština | Vrginmost |
| Oblast | Kordun |
| Stanovništvo | |
| — 2011. |  91 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 45° 24′ 06″ S; 15° 55′ 45″ I / 45.4017013° S; 15.9292101° I |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET), ljeti UTC+2 (CEST) |
| Aps. visina | 204 m |
  Bović Bović na karti Hrvatske | |
 Bović Bović na karti Sisačko-moslavačke županije | |
| Ostali podaci | |
| Poštanski broj | 44414 Bović |
| Pozivni broj | +385 44 |
Bović je naselje u opštini Vrginmost na Kordunu, Republika Hrvatska.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Selo Bović je naseljeno oko 1700. godine. Pravoslavno parohijsko zvanje je osnovano 1735. godine, a crkvene matrikule se vode od 1777. godine. Početkom 20. veka tu je sedište pravoslavne parohije koja pripada Kirinsko-Glinskom protoprezviratu. Kao parohijske filijale pod Bovićem se nalaze okolna sela: Kozarac, Gornja Trstenica, Goljina, Bućica, Taborište i Bišćanovo. Bović tada ima 550 srpskih domova i 2951 pravoslavnih Srba. To je parohija prve platežne klase sa parohijskim domom.[1]
Za vrijeme Drugog svjetskog rata selo Bović je dalo 155 partizana, među kojima 25 nosilaca „Partizanske spomenice 1941", a 47 su poginuli kao borci NOB-a. Od strane neprijatelja ubijeno je 69 nevinih lica, 45 je umrlo od tifusa, a 12 su žrtve rata. Ukupno 173 žrtve. Prva paljenja i pljačke sela od strane ustaša počele su već 13. avgusta 1941. godine, kada je zapaljena seoska pravoslavna crkva i opljačkane trgovine i zanatske radnje. U decembru iste godine spaljene su sve kuće i ekonomske zgrade, otjerana stoka i opljačkana imovina, koju stanovništvo nije uspjelo da odnese prilikom izbjega na Petrovu goru.
Pobijeni mještani su bili prezimena: Aralica, Arlov, Borota, Gledić, Ivković, Jovanović, Knežević, Komadina, Komazec, Mraović, Nišić, Radanović, Ratković, Stanojević, Varcalija, Zimonja i Živković — svi Srbi.
Bović se od raspada Jugoslavije do avgusta 1995. godine nalazio u Republici Srpskoj Krajini.
Duhovni život i kultura[uredi | uredi izvor]
U Boviću postoji hram Vaskrsenja Gospodnjeg podignut 1734. godine. Templo je oslikao 1888. godine slikar Jakov Šašel. Ponovo je sazidan 1890. godine, a spaljen 1941. i 1991. godine.
U mesnoj pravoslavnoj parohiji 1827. godine službovali su sveštenici: pop Sava Jakšić paroh i pop Andrej Vukojević đakon.[2] Početkom 20. veka paroh je pop Mile Strika, rođen 1846. godine a nalazi se već tri decenije u Boviću. On je i predsednik mesne crkvene opštine.
Godine 1905. u Boviću radi komunalna osnovna škola, u kojoj radi učitelj Maksim Pekić, rođen 1850. godine u Medveđaku. Redovnu nastavu prati 80 đaka (od 300) a poftornu - 16 (32).[3]
Stanovništvo[uredi | uredi izvor]
Na popisu stanovništva 2011. godine, Bović je imao 91 stanovnika.
Prema popisu stanovništva iz 2001. godine Bović ima 150 stanovnika. Mnogi stanovnici srpske nacionalnosti napustili su selo tokom operacije Oluja 1995. godine.
Popis 1991.[uredi | uredi izvor]
Na popisu stanovništva 1991. godine, naseljeno mesto Bović je imalo 313 stanovnika, sledećeg nacionalnog sastava:
Austrougarski popis 1910.[uredi | uredi izvor]
Na popisu 1910. godine naselje Bović je imalo 731 stanovnika, sledećeg nacionalnog sastava:
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- [1] Arhivirano na sajtu Wayback Machine (12. maj 2013), Dušan Baić, „Kotar Vrginmost u NO borbi 1941-1945", Beograd, 1980.;
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Gelo, Jakov (1998). Narodnosni i vjerski sastav stanovništva Hrvatske, 1880-1991: po naseljima. Zagreb: Državni zavod za statistiku Republike Hrvatske. ISBN 978-953-6667-07-9.
