Episkop banatski Visarion
| Visarion (Kostić) | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 14. jul 1910. |
| Mesto rođenja | Temišvar, Austrougarska |
| Datum smrti | 1. decembar 1979. (69 god.) |
| Mesto smrti | Vršac, SFRJ |
Visarion (svetovno Dejan Kostić, Temišvar, 14/27. jul 1910 — Vršac, 1. decembar 1979) je bio episkop Srpske pravoslavne crkve.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 14. jula 1910. u Temišvaru, od oca Slobodana, konzistorijalnog beležnika, i majke Pauline. Po ocu i po majci poticao je iz starih svešteničkih porodica. Osnovnu školu završio je u Temišvaru, a gimnaziju u Budimpešti. Diplomirao je na Bogoslovskom fakultetu u Beogradu 1933, a potom je bio profesor novoosnovanog srpskog odeljenja na državnom liceju u Učiteljskoj školi za Srbe u Temišvaru[1].
1935. godine arhimandrit Dositej (Đorić) trim ga u monaštvu sa imenom Varnava u manastiru Beočinu, gde mu je ujak dr Joakim bio dugo godina nastojatelj manastira. Rukopoložen je za đakona u Nedelju pravoslavlja 1937. od patrijarha Varnave, a u čin prezvitera na isti praznik 1941. od patrijarha Gavrila. Dostojanstvom sinđela odlikovan je 1945. godine od mitropolita Josifa[1].
Za suplenta Bogoslovije u Sremskim Karlovcima postavljen je 1937. i odmah dodeljen na rad u kancelariju Svetog arhijerejskog sinoda. Pošto je položio činovnički ispit sa odličnim uspehom, upućen je u Atinu da tamo položi doktorski ispit iz oblasti patrologije[1].
20. maja 1947. godine[2] na prvom posleratnom redovnom zasedanju Svetog arhijerejskog sinoda izabran je za vikarnog episkopa topličkog. Hirotonisan je u Sabornoj beogradskoj crkvi 29. juna 1947. od patrijarha srpskog Gavrila, mitropolita skopskog Josifa i crnogorsko-primorskog Arsenija[1].
Za episkopa upražnjene Eparhije banatske izabran je 1951. godine[1]. Ustoličen u Vršcu 29. jula iste godine[2]. 1952. poverena mu je u administraciju Temišvarska eparhija[1].
Po dolasku u Vršac izvršio je novu podelu Banatske eparhije prema geografskim, saobraćajnim i upravnim uslovima[1], a vladičanski dvor, koji je nakon Drugog svetskog rata bio oduzet od Crkve, vratio u vlasništvo eparhije i generalno ga obnovio. Rešio materijalno pitanje područnih crkvenih opština[2].
Predstavljao Srpsku crkvu na raznim međucrkvenim konferencijama i proslavama[2].
Umro je u Vršcu 1. decembra 1979. godine sahranjen u vršačkoj Sabornoj crkvi[1].
Reference[uredi | uredi izvor]
