Desimir Lazarević
 | Ovaj članak sadrži spisak literature (štampane izvore i/ili veb-sajtove) korišćene za njegovu izradu, ali njegovi izvori nisu najjasniji zato što ima premalo izvora koji su uneti u sam tekst. Molimo vas da poboljšate ovaj članak tako što ćete dodati još izvora u sam tekst (inlajn referenci). |
Desimir Lazarević | |
|---|---|
| Datum rođenja | 1. januar 1907. |
| Mesto rođenja | Bakionica, Srbija |
| Datum smrti | 1. oktobar 1991. (84 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, SFRJ |
| Zanimanje | knjižar i pisac |
| Aktivni period | 1923-1969 |
Desimir V. Lazarević (Bakionica, 1. januar 1907 — Beograd, 1. oktobar 1991) bio je srpski knjižar i pisac.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je u Bakionici, kod Požege, 1. januara 1907. od oca Vladimira i majke Kosare. Nakon smrti oca odrastao je u Domu ratne siročadi u Topčideru. Osnovnu školu učio je u Užicu, a potom trgovačku u Beogradu. Od 1923. do 1927. godine bio je šegrt u Knjižari Svetislava B. Cvijanovića, gde je upoznao tajne knjižarstva i posvetio mu čitav život. Nakon toga bio je radnik u knjižari "Vreme", zatim u knjižari A. Popovića u Beogradu i knjižari "Jedinstvo" u Subotici. Jedan je od osnivača, a 1931. godine i predsednik organizacije "Knjižarski podmladak". Potom je radio kao kolporter Gece Kona, "Nolit" i "Narodno delo" P. Petrovića do 1932. godine. Godine 1933, otvara svoju asortimansku knjižaru u Beogadu koju je usled krize morao zatvoriti.
Uoči rata bio je odgovorni urednik časopisa "Izbor". Desimir V. Lazarević se istakao radom u knjižarskoj sekciji pri Savezu trgovačkih pomoćnika i veoma se zalagao za uzdizanje knjižarskog podmlatka.
Za vreme okupacije, radio je u trafici svoje žene u Beogradu. Po oslobođenju otvorio je Knjižaru na Studentskom trgu. Godine 1945, bio je predsednik Udruženja knjižara i izdavača Srbije. Od 1948. godine bio je rukovodilac prodaje i knjižarske mreže po Srbiji i izdavačkim kućama "Novo pokolenje", "Novi dan", "Invalidsko knjižarsko preduzeće", "Vuk Karadžić".
Desimir V. Lazarević, pored starijeg kolege Dušana Slavića, jedini je knjižar međuratnog doba koji se bavio i književnošću. Penzionisan je 1969. godine.
Dela[uredi | uredi izvor]
Pisao je pesme, pripovetke, dramske tekstove i skečeve. Prve prozne radove objavljivao je u omladinskim časopisima Val i Jedro (Bg, 1923—1924). U rukopisu mu je ostao komad u 1. činu Prevara, prikazivan od 1923. godine. Književne i stručne radove objavljivao je u časopisima i listovima : Venac (1923–1924), Val (1923–1925), Jedro (1923–1924), Književni sever (1925–1928), Trgovački pomoćnik (1925–1927), Glasnik knjižara (1926–1934), Književna revija (1927), Večernje novosti (Beograd., 1931), Nove knjige (Zagreb, 1931), Knjiga i knjižar (Sarajevo, 1953—1954) i Politika (1974).
Najvažnija dela[uredi | uredi izvor]
- "Uplašena ptica" - (Venac, 1925)
- "Pomoćna radost" - (Venac, 1925)
- "Na Božić" - (Venac, 1925)
- "Švabe" - (Književni sever, 1925)
- "Jedna noć u knjižari" - (Glasnik knjižara, 1929)
- "Nasušni hleb" - (Prosveta, 1932)
Izvori[uredi | uredi izvor]
- Petar Jonović: "Srpsko knjižarstvo". Novi Sad: Prometej, Biblioteka Matice srpske
- Leksikon pisaca Jugoslavije, III tom (K-Lj). Matica srpska, 1987.
- Velimir Starčević: Staro srpsko knjižarstvo, Službeni glasnik
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Iz serije "Priče o uzvišenom"
- V tom, Kv-Mao (47. strana)
