Dobračina ulica (Beograd)
  Dobračina ulica
| |
|---|---|
  | |
| Opština | Stari Grad |
| Početak | Vasina ulica |
| Kraj | Dunavska ulica |
| Dužina | 1000 m |
| Širina | 10 m |
| Stvorena | 1872 |
| Nazvana | 1872 |
 | |
|
Dobračina ulica
 
| |
Dobračina ulica nalazi se na Opštini Stari grad Beograda, i proteže se pravcem od Vasine ulice broj 10, paralelno sa ulicama Knjeginje Ljubice i Dositejeve, preseca Ulicu cara Dušana i izlazi na Dunavsku ulicu.
Dobračina ulica jedna je od ulica koja je nastala predlogom plana rekonstrukcije Varoši u šancu koji je uradio Emilijan Josimović, profesor i rektor Liceja i Velike škole. Mada Josimovićev predlog regulacije iz 1867. godine nije bio zvanično prihvaćen, iznete ideje o urbanom preobražaju Beograda uticale su na promene u urbanističkoj politici i na velike zahvate u rekonstrukciji Varoši.
Od ulične mreže kakvu je predložio Josimović izvedeno je nekoliko pravih ulica. Pored Dobračine ulice, to su i Braće Jugovića, Zmaj Jovina, Kralja Petra, Dušanova, Skenderbegova, Stevana Visokog i, s manjim odstupanjima, Vasina i Cara Uroša.[1] Na Dunavskoj padini regulaciju današnjih ulica Dobračine, Braće Jugovića, Zmaj Jovine, Ulica kralja Petra, Cara Dušana, Skenderbegove i dela Gospodar Jovanove izvodi inženjer Ignjat Sjenicki, dosledno se pridržavajući pravougaone mreže.
Ime ulice[uredi | uredi izvor]
Ulica je dobila naziv još u 19. veku, tačnije 1872. godine po Jovanu Dimitrijeviću Dobrači. Nije menjala naziv.[2][3]
Jovan Dimitrijević Dobrača[uredi | uredi izvor]
Jovan Dimitrijević je bio gružanski vojvoda.[4] Bio je trgovac stokom velikog ugleda rođen u mestu Dobrača odakle i potiče njegov nadimak. Bio je jedan od komandanata srpske vojske u Bici na Ljubiću.[5]
Susedne ulice[uredi | uredi izvor]
- Braće Jugovića
- Vasina
- Gospodar Jevremova
- Gospodar Jovanova
- Dositejeva
- Dunavska
- Zmaj Jovina
- Knjeginje Ljubice
- Simina
- Skender begova
- Strahinjića bana
- Cara Dušana
Arheološke iskopine[uredi | uredi izvor]
U Dobračinoj ulici je nađen deo nekropole. Nađeni su nadgrobni spomenici, opeke i keramike. Ovi predmeti se mogu videti u Narodnom muzeju.[6]
Istorijske zanimljivosti[uredi | uredi izvor]
Beogradske opštinske novine iz 1888. godine navode raspored iznošenja đubreta, koje odnosi koncesionar. Po tom rasporedu, stanari ulice Dobračina, u 1. kvartu varoškom, svoj otpad iznose nedeljom. [7]
1911. godine dat je predlog da se određen broj ulica u Beogradu kaldrmiše, uključujući i Dobračinu ulicu, i to deo od ulice Braće Jugovića, do ulice Cara Dušana.[8]
Deo ulice Dobračina, od Cara Dušana do Gundulićevog venca je kaldrmisan tokom 1929. i 1930. godine.[9]
Po odredbi iz zakona o taksama o naplati taksa kod Opštine Beogradske, iz 1929. godine, Dobračina ulica do ulice Cara Dušana je smatrana ulicom 3. reda, a deo od Cara Dušana do kraja ulice, ulicom 4. reda. [10]
1934. godine, izgrađeni su ”moderni” trotoari - sa kolovozom od lomljenog kamena, u Dobračinoj ulici, i to od Vasine ulice, do ulice Cara Dušana.[11] Radove je izvodilo građevinsko preduzeće ”Zlatibor”. [12]
Obnova kolovoza 2023. godine[uredi | uredi izvor]
U periodu od aprila do juna 2023. godine vršeni su radovi na zameni kolovozne konstrukcije u Dobračinoj ulici, u delu od ulice Cara Dušana, do ulice Vase Čarapića. Radovi su vršeni na iskopu, ugradnji tri sloja drobljenog kamena i asfaltnim slojevima. Na potezu između ulica Braće Jugovića i Simine, uočeno je da je fasada zgrade u Dobračinoj 16 u jako lošem stanju, i da radovi na obnovi Dobračine ulice, usled vibracija, mogu dodatno oštetiti fasadu kao i terasu objekta.
Iz tog razloga, ovaj deo ulice nije temeljno obnovljen, već je samo zamenjen gornji sloj asfalta. Za razliku od ostatka ulice, ovaj deo nema popločane trotoare, već je asfaltiran.
Dobračinom ulicom[uredi | uredi izvor]
Dobračina broj 2[uredi | uredi izvor]
U Dobračinoj 2 se nalazi četvorospratna stambeno poslovna zgrada. Zgradu je projektovao arhitekta Franja Urban 1929. godine, a podigao trgovac Borislav Ristić.[13]
-
Stambeno-poslovna zgrada u ulici Dobračina 2, Beograd -
Stambeno-poslovna zgrada u ulici Dobračina 2, Beograd - fasada ka Dobračinoj ulici -
Dobračina 2 - pogled iz ulice Laze Pačua -
Dobračina 2 - skica projekta -
Dobračina 2 - nemačko bombardovanje Beograda
Dobračina broj 3[uredi | uredi izvor]
Kuća porodice Hristić-Mijušković se nalazi u Beogradu, na adresi Dobračina 3. Podignuta je 1930. godine i predstavlja nepokretno kulturno dobro kao spomenik kulture. Kuća je sagrađena prema projektu inženjera Mijuškovića, dok je parcela na kojoj je sagrađena pripadala Filipu Hristiću, diplomati, ministru inostranih dela i kasnije ministru prosvete u vladi kneza Mihaila Obrenovića.[14]
-
Natpis na Dobračinoj 3 -
Ulazna vrata Kuće porodice Hristić Mijušković -
Stambena zgrada u ulici Dobračina 3 - Kuća porodice Hristić-Mijušković
Dobračina brojevi 5 - 9[uredi | uredi izvor]
U Ulici Dobračina, na brojevima 5, 7, i 9, nalazi se stambena zgrada koju je izgradilo Savezno Ministarstvo elektroprivrede. Stambena zgrada ima 33 stambene jedinice. Građevinsko preduzeće ”Delo” izvršilo je početne radove 1947. godine, a građevinsko preduzeće Izvršnog narodnog odbora ”Polet” završilo je izgradnju novembra 1948. godine. Ova stambena zgrada ima dva ulaza, koja se vode pod brojevima 5 i 9.[15]
-
Stambena zgrada u ulici Dobračina 5 - 9, Beograd (slika iz 1948. godine)
Dobračina broj 6[uredi | uredi izvor]
U Dobračinoj ulici broj 6 su Pavle Bihali i drugovi pokrenuli časopis Nova literatura i osnovali izdavačko preduzeće Nolit 1928. godine. O tom svedoči ploča na samoj zgradi. Zgradu u Dobračinoj broj 6 je projektovao arhitekta Milan Minić.[16]
-
Stambena zgrada u ulici Dobračina 6, Beograd -
Ploča na ulazu zgrade u Dobračinoj 6
Dobračina broj 8[uredi | uredi izvor]
U Dobračinoj 8 se nalazi stambeno-poslovna zgrada ”Infiniti”, bruto površine 3940m2. Zgradu su projektovali Dragan Marčetić i Miodrag Mirković. Zgrada je građena u periodu od 2008. do 2014. godine.[17]
-
Stambeno-poslovna zgrada u ulici Dobračina 8, Beograd -
Stambeno-poslovna zgrada u ulici Dobračina 8, Beograd
Dobračina broj 13[uredi | uredi izvor]
U Dobračinoj 13 se nalazi ugaona poslovno-stambena zgrada sa dva ulaza: jedan u Dobračinoj 13, a drugi u ulici Braće Jugovića broj 7. Objekat je namenjen kolektivnom stanovanju, i sagrađen je pred početak Drugog svetskog rata. Nakon oštećenja tokom bombardovanja Beograda, objekat je obnovljen 1946. godine, o čemu svedoči ploča na ulazu. Upisana je zabeležba svojstva kulturnog dobra 2017. godine.
-
Stambena zgrada u ulici Dobračina 13 -
Stambena zgrada u ulici Dobračina 13 -
Ploča na ulazu zgrade u Dobračinoj 13
Dobračina broj 14[uredi | uredi izvor]
Kuća inženjera Isaka [18] i Stele Tuvi [19] u Dobračinoj 14 podignuta je 1934. godine po projektu istaknutog arhitekte beogradskog međuratnog modernizma, Momčila Belobrka. Objekat je namenjen kolektivnom stanovanju. Zgrada spada u red reprezentativnih ostvarenja modernističke arhitekture međuratnog Beograda, sa svedenim tretmanom fasada, naglašenim funkcionalizmom i geometrizacijom masa. Posebno je akcentovan ugaoni deo sa vertikalnim nizom lođa. Predmetni objekat poseduje arhitektonsko-urbanističku vrednost kao reprezentativan predstavnik arhitekture modernizma i kulturno-istorijsku vrednost kao reprezent autorske arhitekture. Upisana je zabeležba svojstva kulturnog dobra 2017. godine.
Kao i na drugim objektima koje je projektovao Belobrk, na objektu u Dobračinoj 14 može se primetiti harmonija otvora i njihovih podela i dispozicija. Zaobljenost ugla fasade, kao i uvučene terase su napravljene kao element zaštite od direktnog sunca. Belobrk je većinu prostorija okrenuo ka jugo-zapadu. Kod onih stanova gde to nije bilo moguće, koristio je severo-zapadnu orijentaciju. Kod ovih stanova je koristio unutar-dvorišnu fasadu (jugo-istok) kako bi omogućio ulazak dodatnog svetla, i najbolju orijentaciju kuhinja, trpezarija i terasa. [20]
Državna hipotekarna banka je izložila na javnoj prodaji 10. maja 1943. godine plac za zgradom u Dobračinoj 14, za iznos od 11.200.000 dinara.[21]
Fasada na objektu u Dobračinoj broj 14 je obnovljena 2004. godine u okviru konkursa za revitalizaciju 11 fasada pod zaštitom države, a u sklopu projekta ”Lepa Srbija” [22]
-
Stambena zgrada u ulici Dobračina 14 - Pogled iz ulice Braće Jugovića -
Stambena zgrada u ulici Dobračina 14, Beograd
Dobračina broj 15[uredi | uredi izvor]
Na adresi Dobračina 15 se nalazi porodična kuća Milovanović iz 1884. godine i predstavlja nepokretno kulturno dobro kao spomenik kulture. 1927. godine dozidan je sprat po projektu arhitekte Đure Bajalovića, a u periodu 2005–2010. prema projektu arhitekata Milana Pališaškog i Predraga Petkovskog dozidan je objekat savremene materijalizacije.[23]
Okrenuta je ka dve ulice, Dobračinu i Siminu. Kuća porodice Milovanović je tipičan primer gradske kuće-vile s kraja 19. veka, sa lepo uređenim vrtom i ogradom od kovanog gvožđa, kakve su građene na Dunavskoj padini.[24]
-
Poslovna zgrada u ulici Dobračina 15, Beograd. Ugao sa Siminom ulicom. -
Poslovna zgrada u ulici Dobračina 15, Beograd. Noćna slika. -
Fasada i glavni ulaz iz Simine ulice -
Fasada i ograda od kovanog gvožđa -
Deo nekadašnje terase na krovu kuće i nadogradnja iza kuće
Dobračina broj 16[uredi | uredi izvor]
Na uglu Simine i Dobračine ulice broj 16 nalazi se objekat podignut (oko 1900. godine) za braću Konstantina i Nikolu Z. Popović. Objekat je projektovao arhitekta Nikola Nestorović. Namena objekta je javnog sadržaja. Postoje podaci da je na tom mestu još 1881. godine postojala zgrada, koja je davana u zakup Velikoj školi a kasnije je služila kao zoološki muzej Beogradskog Univerziteta. S obzirom da su braća Popović imali juvelirsko-zlatarsko-časovničarsku radnju, koja je četvrt veka (od oko 1880. do 1905) bila vodeća u beogradskoj čaršiji i posedovali veliki broj kuća u Beogradu najverovatnije je da je ovaj objekat služio isključivo za rentu.
Iako pozicioniran na uglu kvadratne parcele, jednospratni objekat nije rešen kao ugaoni već je poput prethodnih Nestorovićevih objekata javne namene koncipiran kao objekat podužnog plana sa razvijenim krilima, tako da je u dubini parcele formirano malo, unutrašnje dvorište. Ulaz je postavljen na sredini glavne fasade i od njega se gradi osnova, koja nije potpuno simetrična, odnosno krajnja krila nisu isto rešena.[25]
Danas se u zgradi braće Popović nalazi Institut za meteorologiju Fizičkog fakulteta. Objekat je zbog neodržavanja u izuzetno lošem stanju, i postoji rizik od obrušavanja fasade.[26]
Dobračina broj 18[uredi | uredi izvor]
U Dobračinoj 18 se nalazi ugaona zgrada namenjena kolektivnom stanovanju. Karakteristično za ovaj objekat je da su zidovi ulaznog hola dekorisani horizontalnim fugama u malteru s cik-cak ispustima.[27] Upisana je zabeležba svojstva kulturnog dobra 2017. godine.
U Dobračinoj 18 se 1887. godine nalazila Štamparija zadruge štamparskih radnika.[28]
Dobračina broj 20[uredi | uredi izvor]
U Dobračinoj broj 20 se nalazi trospratna stambena zgrada, namenjena kolektivnom stanovanju, koju je podigla Persida Milenković i u njoj osnovala zadužbinu pod imenom „Fond Perse R. Milenković“[29].
Dobračina broj 21[uredi | uredi izvor]
U Dobračinoj broj 21 se nalazi zgrada namenjena kolektivnom stanovanju koju je projektovao Dragiša Brašovan 1932. godine. Zgrada se po projektu sastoji od prizemlja, mezanina, četiri sprata i mansarde. [30]
Dobračina broj 22[uredi | uredi izvor]
U Dobračinoj 22 se nalazila stambena zgrada trgovca Natana Baruha[31] koju je projektovao Alfred Melamed, 1935. godine. Melamed je projektovao doziđivanje i nadziđivanje prizemne zgrade. Zgrada se sastojala iz suterena, visokog prizemlja, sprata i mansarde. U suterenu su bili smešteni garaža, podrum, perionica i kancelarija s prozorima ka ulici. Na svakom spratu nalazio se po jedan četvorosobni stan. Nacrt pročelja otkriva određene ideje i motive koje će arhitekta primenjivati u svom daljem stvaralaštvu: kombinovanje četvorokrilnih i trokrilnih prozora, skladne proporcije čitavog pročelja, povlačenje zone mansarde i formiranje terase.
Ova građevina je srušena tokom Drugog svetskog rata i danas više ne postoji, a o njenom izgledu svedoči jedino sačuvana projektna dokumentacija.[32]
Na ovom mestu se danas nalazi četvorospratna stambena zgrada.
Dobračina broj 25[uredi | uredi izvor]
U Dobračinoj broj 25 se nalazi zgrada namenjena kolektivnom stanovanju izgrađena 1936. godine, a koju je projektovao Momčilo Belobrk. Na ovoj zgradi, Belobrk je koristio svedenu ornamentaciju horizontalnim profilisanim bordurama.[33]
Milan Jovanović Batut živeo je u Dobračinoj 25, po podacima iz 1928. godine.[34]
Dobračina broj 29a[uredi | uredi izvor]
U Dobračinoj 29a, na uglu sa ulicom Gospodar Jovanovom, se nalazi kuća Marije Dimić. Ova jednospratna kuća izgrađena je prema projektu Dragutina Dimića iz 1911. Predstavlja karakterističan primer stambene zgrade sa slobodnije primenjenim samostalnim secesijskim dekorativnim elementima. Fasade ove kuće prekrivaju stilizovani geometrizovani floralni motivi. Ova kuća ima na uskom ugaonom delu fasade balkon od kovanog gvožđa.[35]
Čukur česma[uredi | uredi izvor]
Čukur česma, spomenik kulture, je umetničko delo vajara Roksandića. Nalazi se ispred broja 30, kuće Gece Kona. Obeležava autentično mesto jednog istorijskog događaja, kao i mesto jedne od najstarijih javnih česama u Beogradu. Zbog svojih umetničkih i istorijskih vrednosti proglašen je za spomenik kulture 1965. godine.[36]
-
Čukur česma u Dobračinoj ulici, Beograd -
Čukur česma u Dobračinoj ulici, Beograd
Dobračina broj 30[uredi | uredi izvor]
U Dobračinoj 30 je živeo Geca Kon, srpski knjižar i izdavač. Stekao je veliko bogatstvo i sagradio vilu u Dobračinoj ulici br. 30, tu je imao i magacin knjiga.[37] Osim po velikoj izdavačkoj delatnosti, Geca Kon je bio poznat po velikoj novčanoj podršci književnicima i svim vrednijim kulturnim institucijama. Veliki deo sredstava uložio je u popularisanje dela domaćih pisaca kroz biblioteke Naša knjiga, Zlatna knjiga, Srpski narod u 19. veku, kao i kroz one vezane za školsku lektiru.[38]
Prilikom gradnje vile 1921, radnici su u dvorištu našli "kosturnicu" sa 18 trošnih skeleta - spekulisalo se da je to možda bilo tursko groblje.[39]
Ispred ulaza u zgradu u Dobračinoj broj 30, su jula 2022. godine postavljena dva kamena spoticanja .
-
Dobračina 30 -
Fasada kuće u Dobračinoj 30 -
Fasada kuće u Dobračinoj 30 -
Ulazni hodnik - Dobračina 30 -
Kamen spoticanja - Stolperstein - Geca Kon i Elza Kon
Dobračina broj 31[uredi | uredi izvor]
U Dobračinoj 31 se nalazi trospratna stambena zgrada, namenjena kolektivnom stanovanju, sagrađena za trgovca Simona Romana. Ova zgrada je urađena po projektu Momčila Belobrka, 1936. godine. Zgrada ima razvijenu osnovu sa dvotraktnim uličnim korpusom i jednotraktnim dvorišnim krilima uz bočne ivice parcele.[40] Na projektu se mogu primetiti visoko dekorisane giter rešetke prozora suterena, dok je sam ulaz nešto skromniji. Na izvedenom objektu može se uočiti da je portal rešen daleko interesantnije, sa donjim staklenim poljima dekorisanim koncentričnim ovalnim poluprstenovima, što je predstavljalo varijaciju karakterističnog Belobrkovog dizajna.[41]
-
Ploča na ulazu zgrade u Dobračinoj 31
Dobračina broj 35[uredi | uredi izvor]
Dobračina 35 je poznata kao kuća porodice Harisijadis. Izlazi i na Ulicu Strahinjića bana 66a. Na zgradi se nalazi i ploča na kojoj piše Braća A. Harisijadis. Zgradu su podigla braća Harisijadis od oca Aristotela Harisijadisa. Aristotel je bio trgovac i u Nišu je 1874. osnovao trgovinsku radnju za promet kolonijalnom robom. Porodica se proširila rođenjem dece: Konstantina-Koče, Spiridona-Spire, blizanaca Perikla i Leonida, Aleksandre i Sokrata. U toj zgradi na četvrtom spratu, u ulazu iz Dobračine 30 je živela Mara Harisijadis, unuka Aristotela Harisijadisa, ćerka Spiridona Harisijadisa, poznati istoričar umetnosti, koja se bavila proučavanjem iluminacija, minijatura, ornamenata srpskih rukopisa koje je aktivno pronalazila po bibliotekama i manastirima širom Evrope.[42]
-
Tabla na zgradi Dobračine 35 -
Tabla na zgradi Dobračine 35 -
Fasada zgrade ugao Dobračine 35 i Strahinjića Bana 66a
Dobračina broj 39[uredi | uredi izvor]
Objekat u Dobračinoj broj 39 je sagrađen 1927. godine kao vila Edvarda[43] i Danice Vlajić Zamboni. Arhitekta Branislav Kojić[44] je projektovao ovu vilu, a njegova supruga, arhitekta Danica Kojić je projektovala enterijer ovog objekta.
Dispanzer ”Kap mleka” se nalazio u Dobračinoj 39 tokom 1940.[45] i 1941.[46] godine.
Ova zgrada je šezdesetih i sedamdesetih godina 20. veka bila sedište diplomatske misije države Iran u Beogradu.[47]
Danas je u ovoj zgradi smešten hotel Paviljon.
-
Zgrada u ulici Dobračina 39, Beograd -
Zgrada u ulici Dobračina 39, Beograd -
Zgrada u ulici Dobračina 39 - noćna slika -
Detalj na zgradi u ulici Dobračina 39 - noćna slika
Dobračina broj 43[uredi | uredi izvor]
Zgrada u Ulici Dobračina broj 43 (ugao sa Cara Dušana) sagrađena je 1927. godine, i poznata je kao Žitarski dom, o čemu svedoči natpis na uglu zgrade.
1940. godine se u njoj nalazilo sedište Privredne komore Beograda.[48]
Japanski konzulat je imao svoje prostorije u ovoj zgradi na prvom spratu 1940. godine, sa brojem telefona 21-931[49]
Zgrada Žitarskog doma je značajno oštećena tokom Nemačkog bombardovanja Beograda, što se može videti na snimku.[50]
-
Zgrada u ulici Dobračina 43, Beograd -
Zgrada u ulici Dobračina 43, Beograd -
Zgrada u ulici Dobračina 43, Beograd
Dobračina broj 44[uredi | uredi izvor]
U Dobračinoj 44 se nalazi ugaona poslovno-stambena zgrada sa dva ulaza: jedan u Dobračinoj 44, a drugi u ulici Strahinjića Bana broj 65.
-
Stambeno poslovna zgrada u ulici Dobračina 44, Beograd -
Stambeno poslovna zgrada u ulici Dobračina 44 - ulazna kapija
Dobračina broj 51[uredi | uredi izvor]
U Dobračinoj 51 (ugao sa Skender-begovom 51) se nalazi Muzej Nauke i Tehnike. Muzej je osnovan 1989. godine, na inicijativu akademika Aleksandra Despića i Srpske akademije nauka i umetnosti. Odlukom Vlade Republike Srbije, dodeljena mu je zgrada prve javne termoelektrane na Dorćolu.
Dobračina broj 56a[uredi | uredi izvor]
U Dobračinoj 56a se nalazi stambeno poslovna zgrada.
-
Stambeno poslovna zgrada u ulici Dobračina 56a, Beograd
Dobračina broj 59[uredi | uredi izvor]
U Dobračinoj 59 nalazi se Dorćol plac, udruženje građana osnovano da se ostvare ciljevi u oblasti kulture, novih tehnologija, širenja svesti o osnovnim ljudskim slobodama i pravima.[51]
U Dobračinoj broj 59 pre Drugog svetskog rata, se nalazio deo nehigijenskog naselja poznatog pod imenom Pištolj-mala. U dopisu Odeljka za građevinski odbor i kontrolu zidanja, koji je avgusta 1934. sačinio „spisak imena sadašnjih sopstvenika bespravno podignutih zgrada“, kao delovi ovog naselja pominju se „I blok Pištolj-male, Dobračina ulica br. 68“ i „II blok Pištolj-male, Dobračina ulica br. 59“. To su bile dve uske i dugačke parcele sa ukupno 35 malih kuća podignutih na privatnom imanju unutar formiranih gradskih blokova. Teodota Panđela je bila vlasnik placeva u Dobračinoj 59 i Dobračinoj 68. Ona je placeve podelila na manje „parcele“ i davala ih „u godišnji zakup raznim licima koja su na istim podigla male nehigijenske stanove, protivno propisima. Prvi stanovi ovde su podignuti 1925−1927, a vremenom su dograđivani novi. Tako je sredinom tridesetih, na broju 59 bilo šesnaest, a na broju 68 devetnaest objekata. Godine 1934. porušene su čatrlje na imanju Teodote Panđele u Dobračinoj ulici.[52]
Dobračina broj 60[uredi | uredi izvor]
U Dobračinoj 60 se nalazi poslovno stambena zgrada. Danas je u ovoj zgradi smešteno nekoliko preduzeća, kao i Počasni konzulat Jamajke.
-
Stambeno poslovna zgrada u ulici Dobračina 60, Beograd
Na kraju ulice 1939. je izgrađen omladinsko vežbalište.[53]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Svetlana Dimitrijević Marković - Forma grada i urbanistička regulacija: Osmanov Pariz i Josimovićev Beograd, strana 10 (138)” (PDF). Beogradsko nasleđe. Pristupljeno 28. 5. 2022.
- ^ Ulice i trgovi Beograda, I knjiga (A-M). Beograd: Biblioteka grada Beograda. 2004. str. 215.
- ^ Kaćanski, Vladislav St. (2008). Stari izgled Beograda. Beograd: Srpska književna zadruga. str. 160—161.
- ^ Radojević, Danilo (1966). Beograd i njegove ulice. Beograd: Turistička štampa. str. 52.
- ^ Velmar Janković, Svetlana (1981). Dorćol: imena ulica. Beograd: Nolit. str. 114—133.
- ^ Jovan Todorović, Vladimir Kondić - Keltski i rimski Singidunum, strana 33. Beograd: Muzej grada Beograda. 1971. str. 33.
- ^ Beogradske opštinske novine od 3. jula 1888. godine
- ^ Predlog iz januara 1911. godine
- ^ Beogradske novine iz 1934. godine, strana 220
- ^ Opštinske novine od 15. jula 1929. godine, strana 55
- ^ Beogradske novine iz 1934. godine, strana 218
- ^ Opštinske novine od 15. septembra 1931. godine, strana 1227
- ^ Novine Vreme od 13. aprila 1929. godine, strana 8
- ^ „Kuća porodice Hristić Mijušković”. Beogradsko nasleđe. Pristupljeno 24. 3. 2019.
- ^ Novine Borba od 10. novembra 1948. godine, naslovna strana
- ^ „La Serbie et la France - une alliance atypique, str. 538”. Google Books. Pristupljeno 3. 7. 2022.
- ^ „Infiniti”. Arhitekta Dragan Marčetić. Pristupljeno 28. 5. 2022.
- ^ „Isak Tuvi”. Holocaust Survivors and Victims Database. Pristupljeno 23. 1. 2021.
- ^ „Stela Tuvi”. Holocaust Survivors and Victims Database. Pristupljeno 23. 1. 2021.
- ^ „The Sustainable City VII: Urban Regeneration and Sustainability strane 448 - 451”. Google Books. Pristupljeno 30. 5. 2022.
- ^ Srpski narod od 8. maja 1943. godine, strana 16
- ^ „Nastavak radova na restauraciji fasada pod zaštitom države”. Grad Beograd. Pristupljeno 30. 6. 2022.
- ^ „Odluka o utvrđivanju Istorijskog jezgra Beograda u Beogradu za prostorno kulturno-istorijsku celinu: 8/2017-75”. Pravno informacioni sistem republike Srbije. Pristupljeno 31. 5. 2022.
- ^ „Kuća porodice Milovanović”. Beogradsko nasleđe. Pristupljeno 24. 3. 2019.
- ^ „Marina S. Pavlović: Život i delo arhitekte Nikole Nestorovića (1868—1957), doktorska disertacija” (PDF). Nacionalni Repozitorijum Disertacija u Srbiji. Pristupljeno 3. 6. 2022.
- ^ „Pažnja, pada fasada, a preti i terasa! Zgrada na uglu Dobračine i Simine opasna po pešake (22. avgust 2016)”. Blic. Pristupljeno 4. 6. 2022.
- ^ „Vladana Putnik - Ulazni portali i holovi stambenih zgrada u Beogradu (1918–1941), strana 9 (51)” (PDF). Beogradsko nasleđe. Pristupljeno 28. 5. 2022.
- ^ Poziv koji je štampala Štamparija zadruge štamparskih radnika, maja 1887. godine
- ^ „Nasleđe broj 12, strana 84” (PDF). Beogradsko nasleđe. Pristupljeno 7. 4. 2023.
- ^ Beogradske opštinske novine, strana 573. 6. oktobar 1932. godine
- ^ „Spisak Jevreja i supružnika Jevreja koji su prema naredbi vojnog zapovednika u Srbiji od 30. maja 1941. podneli opštini grada Beograda prijave o imovini, strana 29)” (PDF). Jevrejska digitalna biblioteka. Arhivirano iz originala (PDF) 12. 07. 2022. g. Pristupljeno 1. 6. 2022.
- ^ „Vladana Putnik - Prilog proučavanju stambene arhitekture Alfreda Melameda u Beogradu (1933—1941), strane 141-142”. Beogradsko nasleđe. Pristupljeno 1. 6. 2022.
- ^ „Milan I. Prosen: Ar deko u srpskoj arhitekturi, doktorska disertacija” (PDF). Nacionalni Repozitorijum Disertacija u Srbiji. Pristupljeno 3. 6. 2022.
- ^ Ko je ko u Jugoslaviji iz 1928. godine, strana 66
- ^ „Angelina Milosavljević, Tadija Stefanović - Primena secesijskih dekorativnih elemenata u stambenoj arhitekturi Beograda s početka 20. veka, strana 6 (27)”. Originalan naučni rad, rad primljen: mart 2021, rad prihvaćen: avgust 2021. Pristupljeno 7. 1. 2023.
- ^ „Čukur česma”. Beogradsko nasleđe. Pristupljeno 24. 3. 2019.
- ^ "Politika", 18. nov. 1922, str. 5
- ^ „Geca Kon: čovek institucija”. Novi polis. Arhivirano iz originala 18. 09. 2016. g. Pristupljeno 31. 3. 2019.
- ^ "Politika", 28. april 1921
- ^ „Modernizacija stambene izgradnje prve polovine 20. veka u Beogradu – TRANSFORMACIJA PROSTORNOG KONCEPTA, KONSTRUKCIJE I MATERIJALIZACIJE VIŠESPRATNIH VIŠEPORODIČNIH ZGRADA” (PDF). Pristupljeno 30. 5. 2022.
- ^ „Vladana Putnik - Ulazni portali i holovi stambenih zgrada u Beogradu (1918–1941)” (PDF). Beogradsko nasleđe. Pristupljeno 28. 5. 2022.
- ^ „Mara Harisijadis, istoričar umetnosti”. Istorijski arhiv Niš. Arhivirano iz originala 06. 03. 2016. g. Pristupljeno 31. 3. 2019.
- ^ „Večernje novosti - Beogradske priče”. Večernje novosti. Pristupljeno 31. 5. 2022.
- ^ „Branislav Kojić entry”. Architectuul. Pristupljeno 31. 5. 2022.
- ^ Novine Vreme od 25. jula 1940. godine, strana 6
- ^ Beogradske opštinske novine broj 54 od juna 1941. godine, strana 3
- ^ Iran Almanac and Book of Facts. Teheran: Echo Institute, Echo of Iran. 1970. str. 1.
- ^ 8,000 Chambers of Commerce Throughout the World: Listing the Cities and Towns in which Such Organizations are Located. USA: Chamber of Commerce of the United States of America. Foreign Commerce Department. 1940. str. 1.
- ^ „Telefonski imenik, Kraljevina Jugoslavija, Ministarstvo pošta, telegrafa i telefona, 1941, strana 110 (124)”. Biblioteka američkog kongresa - American Memory: Remaining Collections. Pristupljeno 30. 5. 2022.
- ^ „Youtube - FILMSCHATZARCHIV, 2:30”. FILMSCHATZARCHIV. Pristupljeno 2. 1. 2023.
- ^ „Dorćol plac - ciljevi”. Dorćol plac. Arhivirano iz originala 31. 03. 2019. g. Pristupljeno 31. 3. 2019.
- ^ „Zlata M. Vuksanović Macura - Pištolj-mala: najzaostalije nehigijensko naselje međuratnog Beograda” (PDF). Godišnjak grada Beograda. Pristupljeno 28. 5. 2022.
- ^ „Politika”, 23. jun 1939
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Ulice i trgovi Beograda, I knjiga (A-M). Beograd: Biblioteka grada Beograda. 2004. str. 215.
