Dobroslav Smiljanić
Dobroslav Smiljanić | |
|---|---|
| Datum rođenja | 1933. |
Dobroslav Smiljanić (rođen 1933) je srpski pesnik, esejista i kritičar. Živi u Beogradu.
Biografija
[uredi | uredi izvor]Diplomirao je filozofske nauke na Univerzitetu u Beogradu, gde je nastavio i dvogodišnje studije estetike. Tokom studija vodio je Književni klub filozofske grupe. Bio je aktivan član uprave i sekretar Filozofskog društva Srbije, urednik filozofskog časopisa Teorija i saosnivač Estetičkog društva Srbije.
Kao urednik za teorijski esej u Književnim novinama, inicirao je kritičku i polemičku raspravu o prirodi postojećeg reda stvari, čime je list učestvovao u stvaranju idejne klime za antitotalitarnu studentsku pobunu 1968.
Bio je glavni urednik programa Kolarčeve zadužbine.
Piše likovnu i književnu esejistiku. Dobitnik je nekoliko književnih nagrada, između kojih se izdvaja nagrada Branko Miljković za knjigu Arhiv beline. Dela su mu prevođena na engleski, francuski, ruski, kineski i mađarski jezik.
Objavljene knjige
[uredi | uredi izvor]- Knjige pesama
- Grana nedanog (Matica srpska, 1970)
- Samotni glas u zajedničkoj uspomeni (Rad, 1979)
- Višak vida (Srpska književna zadruga, 1984)
- Rajevi u sočivu (Partizanska knjiga, 1985)
- Večera sa smrću (Nolit, 1989)
- Sova vozovođa (Književne novine, 1990)
- Vilin kamen (Srpska književna zadruga, 1993)
- izbor Uronjena lampa (Prosveta, 1998)
- Gde svetlost misli (Narodna knjiga, 1998)
- Ruine i priviđenja (Filip Višnjić, 2001)
- Arhiv beline (Filip Višnjić, 2006)
Napisao je i poetsku dramu Hamlet u blu-džinsu (Znamen, 2002) u saradnji sa Đorđem Ocićem.
