Dušan Milisavljević
| Dušan Milisavljević | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1955. |
| Mesto rođenja | Prigrevica, Apatin,  FNR Jugoslavija |
| Umetnički rad | |
| Polje | dizajn, restauracija |
Dušan Milisavljević (Prigrevica, Apatin, 1955) srpski je protomajstor, dizajner, restaurator, konzervator i akademik.[1]
Evropska Akademija Nauka je, 2018. godine, proglasila Dušana Milisavljevića redovnim članom, u zvanju Akademik, u odeljenju Umetnosti.[2]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 1955. godine u Prigrevici, Apatin kao starije dete od oca Petra i majke Ljubice Milisavljević. U Beogradu živi od 1963. godine. Srednju školu elektrotehničke struke završio u Beogradu. Studirao je Saobraćajni fakultet Univerziteta u Beogradu. Nekoliko godina je bio zaposlen u Ministarstvu inostranih poslova Republike Srbije. Osamdesetih godina prošlog veka počinje interesovanje za dizajn, restauraciju i konzervaciju, a 1981. godine odlazi na studijsko putovanje u Španiju (Toledo, Madrid).
Godine 1982. odlazi u Aziju i tamo ostaje do 1986. godine, a najviše vremena provodi u Indoneziji kao sledeće studijsko putovanje (Japara - Džakarta). Tada već uveliko dizajnira nameštaj, posebno tronove i ćivote,[3] te prvu grupnu izložbu postavlja 1986. godine u Konaku Kneginje Ljubice kao i 1987. godine u Ruskom kulturnom centru u Beogradu.
U Indiju odlazi 1990. godine, gde ostaje do 1995. godine. Po povratku iz Indije radi na restauraciji Saborne crkve u Beogradu (1995) (tronovi, centralna celivajuća, konzole - redizajn). Iste godine dizajnira tronove i trpezariju manastira Blagoveštanje u Ovčar Banji.
Godine 1997. osnovao je atelje - Galeriju lepih umetnosti Sveti Nikola, kao buduću zadužbinu i osniva Fond za umetnost Sveti Nikola. Od 2010. do 2014. gradi svoj prvi legat Galeriju lepih umetnosti Sveti Nikola.[4]
Istovremeno od 2011. do 2016. gradi i drugi legat, etno kompleks Rtanjski Dvori na Rtnju u naselju Ilino, sa odgovarajućim objektima za smeštaj turista, koji su samo posle dve godine rada postali su prepoznatljivo mesto koje rado posećuju gosti kako iz zemlje, tako i iz inostranstva.[5]
Umetnički rad[uredi | uredi izvor]
U svom tridesetogodišnjem radu uradio nekoliko hiljada komada dvorskog i crkvenog nameštaja, bilo da je dizajnirao kao nove ansamble, ili kao restauracija i konzervacija, kako u Srbiji tako i u svetu.
Radovi u crkvama i manastirima[uredi | uredi izvor]
- Saborna crkva u Beogradu, 1996.
- Manastir Blagoveštanje, Ovčar Banja, 1997 — 1998.
- Crkva Svetog Vasilija Ostroškog u Bijeljini, Republika Srpska, 1999.
- Crkva Svetog Tome u Novom Beogradu, 2004.
- Hram Svetog Vasilija Ostroškog u Novom Beogradu, 2004.
- Crkva Svetog Vasilija Velikog, Helsingborg, Švedska, 2003.
- Crkva Svetog Vasilija Ostroškog, Oslo, Norveška, 2004.
- Katedrala Svetog Albama, Bazel, Švajcarska, 2005.
- Crkva Svetog Kneza Lazara u Šidu, 2006.
- Crkva Vaznesenja Gospodnjeg, Ahen, Nemačka, 2007.
- Crkva Vaznesenja Gospodnjeg, Beč, Austrija, 2007 — 2009.
- Saborna crkva Svete Trojice u Kraljevu, 2009.
- Crkva Svetog Đorđa, Šervil, Čikago, SAD, 2009.
- Crkva Svetog Nikolaja u Rijeci, Hrvatska, 2009 — 2011.
- Crkva Svetog Nikole u Karlovcu, Hrvatska, 2012.
- Manastir Žiča (konak), 2010.
- Crkva Svetog Nikole u Erveniku, Hrvatska, 2008.
- Manastir Manasija, 2010 — 2012.
- Crkva Svetog Tome na Bežanijskoj kosi, Beograd, 2005.
- Crkve u Briselu
- Manastir Krušedol, 2014 — 2015.
- Crkva Svetog Nikole, Gelonge, Australija, 2016 — 2017.
- Crkva Svetog Stefana Dečanskog u Beogradu, 2018.
- Crkva Svetog Nikole u Sremskim Karlovcima, 2020.
- Crkva Svete Petke u Bijeljini Republika Srpska, 2021.
Rekonstrukcije i konzervacije građevina i hramova[uredi | uredi izvor]
- Konak Manastira Žiče, 2002.
- Konak Eparhijskog dvora Sv. Vasilija Ostroškog, Bjeljina RS, 1999 — 2010.
- Episkopski dvor, Dalj, Hrvatska, 2004.-2015.
- Patrijaršija srpske pravoslavne crkve (2003, 2007, 2010)
- Rezidencija Srpskih Patrijarha, 2014.
Samostalne izložbe[uredi | uredi izvor]
- Galerija RTS Beograd
- Narodni muzej Čačak
- Narodni muzej Kruševac
- Kulturni centar Čačak
Priznanja i odlikovanja[uredi | uredi izvor]
- Odlikovan Arhiepiskopskom gramatom Zvorničko-Tuzlanske Eparhije, 2001. i 2003.
- Njegova Svetost Patrijah Srpski Gospodin Pavle ga odlikuje - promoviše u Protomajstora, oktobra 2003.
- Takođe, Njegova Svetost Gospodin Pavle, proglašava ga za srpskog Dobrotvora Prvog reda, 2007.
- Odlikovan medaljom za zasluge u svom umetničkom radu grada Zemuna, 2007.
- Odlikovan srebrnom medaljom Sv. Save Prvozvanog za radove na obnovi manastira Manasije, 2012.
- Odlikovan ordenom Reda Zmaja Despota Stefana Lazarevića za enterijer manastira Manasije, 2012.
- Njegova Svetost Patrijarh Srpski Gospodin Irinej ga odlikuje visokim odlikovanjem SPC, ordenom Sv. Kralja Milutina, 2018.
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ Otašević, Gvozden (04. 05. 2013). „Srpski stil za 24. vek” (Politika). Pristupljeno 17. 12. 2021.
- ^ „Članovi”. Evropska Akademija Nauke. Pristupljeno 17. 12. 2021.
- ^ „Molitveni doček moštiju Svetog Nikolaja Srpskog”. SPC. Arhivirano iz originala 27. 01. 2022. g. Pristupljeno 17. 12. 2021.
- ^ „Crkva je tu da voli, a ne da računa”. Srbin ifo. Pristupljeno 17. 12. 2021.
- ^ „Lepote mističnog Rtnja”. RTS. Pristupljeno 17. 12. 2021.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
