Европски јеж
| Evropski jež[1] | |
|---|---|
.jpg)
| |
Naučna klasifikacija 
| |
| Domen: | Eukaryota |
| Carstvo: | Animalia |
| Tip: | Chordata |
| Klasa: | Mammalia |
| Red: | Eulipotyphla |
| Porodica: | Erinaceidae |
| Rod: | Erinaceus |
| Vrsta: | E. europaeus
|
| Binomno ime | |
| Erinaceus europaeus | |
| |
| Celokupan opseg evropskog ježa | |
| |
| Prirodini opseg evropskog ježa | |
Evropski jež (Erinaceus europaeus: Linnaeus, 1758) vrsta je ježa koja se može naći u zapadnoj Evropi i na Skandinavskom poluostrvu. To je zastupljena vrsta koja može da preživi u različitim staništima.[3]
Građa[uredi | uredi izvor]
Evropski jež je sisar srednje veličine. Nešto je veći od vrsta koje nastanjuju tropske i suptropske oblasti. Njegova dužina varira od 20 do 30 cm. Masa odrasle jedinke je uglavnom oko 400 g nakon zimskog sna do 1200 g pred zimski san. Najteži zabeleženi primerak u divljini težio je skoro 2000 g. Telo evropskog ježa prekriveno je sa oko 6000 braon i belih bodlji.
Rasprostranjenje[uredi | uredi izvor]
Vrsta je endem Evrope i njen areal pokriva veliki deo kontinenta. Može se pronaći širom Velike Britanije i Pirinejskog poluostrva na zapadu, u celoj centralnoj Evropi i na severnom baltičkom regionu kao i na severozapadu evropske Rusije. Takođe je beležena na Azorskim i drugim ostrvima u Mediteranu. Najčešće živi na nadmorskim visinama do 600 m, međutim u Alpima može da živi i na 1500-2000 m nadmorske visine. Ova vrsta je odsutna u jugozapadnoj Evropi i južnom delu Rusije.[4] Na ovim područjima je zamenjena vrstom iz istog roda-Erinaceus roumanicus. Ove dve vrste su morfološki vrlo slične, a neke od razlika se mogu uvideti i na fotografijama.
Stanište[uredi | uredi izvor]
Evropski jež se može naći u šumama i na livadama kao i na prelazu između ova dva staništa. Sve češće se dešava da ježevi nastanjuju parkove i bašte.
Ishrana[uredi | uredi izvor]
Evropski jež je bubojed. To znači da jede crve, puževe golaće, gusenic i insekte. On se takoće hrani i manjim zmijama, žabama, ribamam malim pticama i njihovim jajima. Ponekad svoju ishranu obogaćuje nekim određenim voćem i pečurkama.
Razmnožvanje[uredi | uredi izvor]
Sezona parenja počinje nakon zimskog sna. Ženke su skotne od 31 do 35 dana nakon čega na svet donose od 4 do 6 mladunaca.
Galerija[uredi | uredi izvor]
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Hutterer, R. (2005). „Order Erinaceomorpha”. Ur.: Wilson, D.E.; Reeder, D.M. Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference (3rd izd.). Johns Hopkins University Press. str. 214. ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.
- ^ Amori, G. (2016). „Erinaceus europaeus”. The IUCN Red List of Threatened Species. IUCN. 2016: e.T29650A2791303. doi:10.2305/IUCN.UK.2016-3.RLTS.T29650A2791303.en
.
- ^ Burton, M. (1969) The Hedgehog: A Survival Book on Hedgehogs. London. Andre Deutsch.
- ^ „Erinaceus europaeus (Western Europaean Hedgehog)”. Pristupljeno 4. 12. 2022.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- The European Hedgehog Arhivirano na sajtu Wayback Machine (23. април 2018) by Bethany-Jane Stewart. Copyright (2012).
- Mammals of Europe by David W. Macdonald & Priscilla Barrett. Princeton University Press . 1993. ISBN 978-0-691-09160-0..
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- ARKive Photographs and Videos.
- WildlifeOnline – Natural History of the European Hedgehog
- Hedgehog in the night
| Државне | |
|---|---|
| Остале | |
