Ilarion Alfejev

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Ilarion (Alfejev)
Mitropolit Ilarion (Alfejev)
Lični podaci
Datum rođenja(1966-07-24)24. jul 1966. (57 god.)
Mesto rođenjaMoskva, SSSR

Ilarion (rus. Иларион; Moskva, 24. jul 1966), svetovno Grigorij Valerijevič Alfejev (rus. Григорий Валериевич Алфеев), mitropolit je budimpeštanski i mađarski. Predsjednik Odsjeka spoljnih crkvenih veza Ruske pravoslavne crkve, Vikar je patrijarha moskovskog i sve Rusije i stalni član Svetog sinoda (2009-2022).

On je bogoslov, patrolog, crkveni istoričar, kompozitor. Autor je monografija, posvećenih životu i učenju crkvenih otaca, prevoda s grčkog i sirijskog jezika, radova u vezi sa dogmatskim bogoslovljem, mnogobrojnih publikacija i periodičnih štampanih izdanja. Autor je muzičkih produkcija kamernog i oratorijskog žanra.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Od 1973. do 1984. godine studirao je u Moskovskoj srednjoj specijalnoj muzičkoj školi u klasi violine i kompozicije.

Sa 15 godina postaje čtec u crkvi Vaskrsenja u Moskvi. Kao ipođakon Mitropolita volokolamskog Pitirima (Nečaeva), 1983. godine na poslušanju je u Izdavačkom odeljenju Moskovske Patrijaršije.

Godinu dana kasnije, posle završetka školovanja, upisao se na Moskovski državni konzervatorijum. Od 1984. do 1986. godine služio je u vojsci.

U januaru 1987. godine dobrovoljno je napustio studije na Moskovskom konzervatorijumu i postao je iskušenik Svetoduhovskog manastira u Viljnusu, gde je 19. juna 1987. godine postrižen i zamonašen od strane Arhiepiskopa Viljnusa i Litvanije Viktorina (Beljajeva), pritom dobivši ime po svetom Ilarionu Novom Dalmatskom.

21. juna iste godine u istom hramu od ruke istog Episkopa rukopoložen je u čin jerođakona. U Sabornom hramu u Viljnusu 19. avgusta 1987. godine rukopoložen je u čin jeromonaha od strane Arhiepiskopa ufimskog i sterlitamakskog Anatolija (Kuznjecova).

Od 1988. do 1990. godine služio je kao nastojatelj hramova širom Eparhije. Godine 1990. imenovan je nastojatelja Saborne crkve Svetih Blagovesti u Kaunasu.

Godine 1989. u odsustvu diplomirao je na Moskovskoj bogosloviji.

Godine 1990. kao delegat svoje Eparhije učestvovao je u radu Pomesnog sabora Ruske pravoslavne crkve.

Godine 1991. na Moskovskoj duhovnoj akademiji stiče zvanje kandidata bogoslovlja. Od 1991. do 1993. godine predavao je Omilitiku, Sveto Pismo Novog Zaveta, Dogmatiku i Grčki jezik na Moskovskoj Duhovnoj Akademiji. Od 1992. do 1993. godine predavao je Novi Zavet na pravoslavnom Svetotihonovskom bogoslovskom institutu i Patrologiju na Ruskom Pravoslavnom Univerzitetu Svetog apostola Jovana Bogoslova. Godine 1993. završio je postdiplomske studije na Moskovskoj Duhovnoj Akademiji.

Novembra 2014. dobio je od Srpske pravoslavne crkve Orden Svetog Save drugog reda.[1] U septembru 2018. promovisan je za počasnog doktora Univerziteta u Beogradu.[2][3]

Odlikovanja[uredi | uredi izvor]

Bibliografija (srpski)[uredi | uredi izvor]

  • Tajna vere: uvod u pravoslavno dogmatsko bogoslovlje. Prevod sa ruskog Đorđe Lazarević; redaktor prevoda Ksenija Končarević (Kraljevo, 2005).
  • Tajna vere: uvod u pravoslavno dogmatsko bogoslovlje. Prevod sa ruskog Đorđe Lazarević; redaktor prevoda Ksenija Končarević. Kraljevo: Eparhijski upravni odbor Eparhije žičke, 2005.
  • Vi ste svetlost svetu. Besede o hrišćanskom životu. Sa ruskog preveo Nikola Stojanović. Redaktura prevoda prof. dr Ksenija Končarević. Kraljevo, 2009.
  • Život i učenje svetog Grigorija Bogoslova. Prevod Nikola Stojanović. Redaktura prevoda dr Ksenija Končarević, prof. Kraljevo, 2009.
  • Hristos Pobeditelj ada. Tema silaska u ad u istočno-hrišćanskom predanju. Sa ruskog prevela Marija Dabetić. Kragujevac, 2010.
  • Pravoslavno bogoslovlje na razmeću vekova. Sa ruskog prevela Marija Dabetić. Kragujevac, 2011.
  • Patrijarh Kiril: život i gledište. Prevod Ksenija Končarević. Beograd, 2012.
  • O molitvi // Put, istina i život. Broj 3–4, 5–6 (Manastir Lepavina, 2004).

Dela[uredi | uredi izvor]

  • Liturgija Svetog Jovana Zlatoustog za mešoviti hor.
  • Svenoćno bdenje za mešoviti hor i dva solo glasa (tenor, alt).
  • Pasija po Mateju za gudački orkestar, mešoviti hor i četiri solo glasa (sopran, bas, bariton i tenor).
  • Božićni oratorijum za simfonijski orkestar, mešoviti hor i tri solo glasa (dva soprana, bas).
  • Stabat Mater za orkestar, hor i solo glas (soprana).
  • Memento za simfonijski orkestar.

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „Patrijarh Kiril završio mirnu posetu Srpskoj Crkvi (SPC, 17. novembar 2014)”. Arhivirano iz originala 12. 05. 2022. g. Pristupljeno 17. 11. 2014. 
  2. ^ „Promocija počasnog doktora Univerziteta u Beogradu Mitropolita volokolamskog g. dr Ilariona (Alfejeva) (SPC, 27. septembar 2018)”. Arhivirano iz originala 27. 09. 2018. g. Pristupljeno 27. 09. 2018. 
  3. ^ „Mitropolit volokolamski dr Ilarion (Alfejev) svečano promovisan za počasnog doktora Univerziteta u Beogradu (SPC, 27. septembar 2018)”. Arhivirano iz originala 28. 09. 2018. g. Pristupljeno 28. 09. 2018. 
  4. ^ „Ukazi o odlikovanjima”. Predsednik Republike Srbije. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Ilarion Alfejev na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Иларион_Алфејев&oldid=26889846”