Pređi na sadržaj

Konradin

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Konradin
Lični podaci
Datum rođenja(1252-03-25)25. mart 1252.
Mesto rođenjaLandshut,
Datum smrti29. oktobar 1268.(1268-10-29) (16 god.)
Mesto smrtiNapulj,
Porodica
RoditeljiKonrad IV
Elizabeta Bavarska
DinastijaHoenštaufen
PrethodnikKonrad II
NaslednikIgo III Lizinjan

Konradin ili Konrad V ili Konrad Mlađi (nem. Conradin; Landshut, 25. mart 1252 — Napulj, 29. oktobar 1268) je bio kralj Sicilije (1254—1268), titularni kralj Jerusalima (1254—1268) i vojvoda Švapske. Sin je nemačkog kralja Konrada IV. Njegovom preranom smrću u uzrastu od samo 16 godina okončava se legitimna Hoenštaufenovska linija.[1][2]

Mladi kralj dečak

[uredi | uredi izvor]

Pošto je izgubio oca rastao je na dvoru svog ujaka i staratelja Ludviga II, vojvode gornje Bavarske. Rođaci iz kraljevske kuće na Kipru vladali su Jerusalimom kao regenti. Na Siciliji je kao regent vladao očev polubrat Manfred Sicilijanski.[3][4]

Pape su nastavile sa svojom politikom mržnje prema Hoenštaufenovcima. Papa Inoćentije IV je tako pokušavao da preda Siciliju nekome drugome, a papa Aleksandar IV nastavlja tu politiku i nudi Hoenštaufovske posede u Nemačkoj kralju Kastilje. Istovremeno zabranjuje izbor Konradina za kralja Nemačke.

Karl I Anžujski postaje kralj Sicilije

[uredi | uredi izvor]

Prvi poziv Konradinu, odnosno njegovom ujaku kao staratelju došao je 1258. godine. Pozvali su ga gvelfi jer je Manfred Sicilijanski krunisan kao kralj Sicilije na temelju glasine da je Konradin umro. Bavarski vojvoda Ludvig II je odbio da krene u Italiju.

Papa Kliment IV je pozvao Karla I Anžujskog da pomogne protiv Manfreda, pa će postati kralj Sicilije. Pri tome je Karlo I Anžujski obećao da neće nikad ujediniti to kraljevstvo sa Svetim Rimskim carstvom i da se neće mešati u poslove crkve. Karlo I Anžujski ubija Manfreda i zauzima južnu Italiju.

Rat protiv Anžujaca za oslobođenje Italije

[uredi | uredi izvor]

Gibelinski gradovi se zbog toga obraćaju Konradinu da im pomogne u oslobađanju Italije. Konradin dolazi u Veronu i polaže pravo da bude kralj Sicilije.

Konradin je dobio sledbenike po celoj Italiji. Rim, Pavija, Piza i Sijena ga srdačno dočekuju. Nedostatak novca, odustajanje njegovog ujaka Ludviga i pretnje od pape su time bile anulirane. Tokom 1267. započinje borbu protiv Anžujaca. Većina Sicilije se pobunila protiv vlasti Anžujaca. Samo su Palermo i Mesina ostali lojalni Anžujcima. Pobuna protiv Anžujaca se raširila i na Kalabriju i Apuliju. Crkva je na to ekskomunicirala Konradina novembra 1267. godine. Međutim Konradin pobeđuje Karla I Anžujskog, a jula 1268. ulazi u Rim.

Poraz i pogubljenje

[uredi | uredi izvor]

Konradin je sakupio višenacionalnu vojsku, u kojoj je bilo Španaca, Italijana, Rimljana, Arapa i Nemaca. Došlo je do odlučne bitke kod Taljakoca 23. avgusta 1268. godine. Tokom bitke izgledalo je da će Konradin pobediti. Međutim gramzivost njegovih vojnika i iznenadni napad protivnika donose pobedu Karlu I Anžujskom. Konradin je uspeo pobeći do Rima, ali blizu Rima je uhapšen i predan Karlu I Anžujskom, koji ga zatvara zajedno sa Fridrihom Badenskim u zamak del Ovo u Napulju. Osuđen je kao izdajnik, pa mu je 29. oktobra 1268. odrubljena glava.

Kraj dinastije Hoenštaufen

[uredi | uredi izvor]

Njegovom preranom smrću u 16. godini života okončava se zakonita Hoenštaufenovska linija. Kraljevstvo Sicilije prelazi u ruke Karla I Anžujskog, ali pobuna zvana Sicilijanska večernja 1282. dovodi Petra III Aragonskog na vlast na Siciliji. Anžujci su zadržali južni deo Italije, odnosno Napuljsko kraljevstvo.

Porodično stablo

[uredi | uredi izvor]
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
16. Fridrih I Barbarosa
 
 
 
 
 
 
 
8. Henrik VI, car Svetog rimskog carstva
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
17. Beatriče I od Burgundije
 
 
 
 
 
 
 
4. Fridrih II, car Svetog rimskog carstva
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
18. Ruđer II Sicilijanski
 
 
 
 
 
 
 
9. Konstanca od Sicilije
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
19. Beatrisa od Retela
 
 
 
 
 
 
 
2. Konrad IV
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
20. Érard II, Count of Brienne
 
 
 
 
 
 
 
10. Jovan Brijen
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
21. Agnès of Montfaucon
 
 
 
 
 
 
 
5. Jolanda Jerusalimska
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
22. Konrad od Monferata
 
 
 
 
 
 
 
11. Marija od Monferata
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
23. Izabela I Jerusalimska
 
 
 
 
 
 
 
1. Konradin
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
24. Oton I Bavarski
 
 
 
 
 
 
 
12. Ludvig I, vojvoda Bavarske
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
25. Agnes od Lona
 
 
 
 
 
 
 
6. Oton II Vitelsbah
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
26. Fridrih, vojvoda Češke
 
 
 
 
 
 
 
13. Ljudmila od Češke
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
27. Elizabeta od Ugarske
 
 
 
 
 
 
 
3. Elizabeta Bavarska
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
28. Henrik Lav
 
 
 
 
 
 
 
14. Hajnrih V, grof od Palatinata
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
29. Matilda od Engleske, vojvotkinja Saksonije
 
 
 
 
 
 
 
7. Agnes od Palatinata
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
30. Konrad, grof od Palatinata
 
 
 
 
 
 
 
15. Agnes Hoenštaufen
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
31. Irmengard of Henneberg
 
 
 
 
 
 

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ „Conradin duke of Swabia”. Britannica. Pristupljeno 21. 1. 2021. (jezik: engleski)
  2. ^ „Conradin”. Encyclopedia - Theodora. Pristupljeno 21. 1. 2021. (jezik: engleski)
  3. ^ „Conradin”. Encyclopedia. Pristupljeno 21. 1. 2021. (jezik: engleski)
  4. ^ „Conradin”. Oxford Reference (online izd.). Oxford University Press.  (Subscription or UK public library membership required.)(jezik: engleski)

Spoljašnje veze

[uredi | uredi izvor]
Konradin na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Конрадин&oldid=27860887”