Pređi na sadržaj

Kuta (drevni grad)

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Kuta
Kuta (drevni grad) na karti Iraka
Kuta (drevni grad)
Prikaz na mapi Iraka
Mesto Irak
Koordinate32° 27′ 13″ S; 44° 21′ 53″ I / 32.4536° S; 44.36463° I / 32.4536; 44.36463

Kuta, Kutah, Kut ili Suta (arapski: كوثا, sumerski: Gudua), savremeni Tel Ibrahim (arapski: تل براهيم), ranije poznat kao Kuta Raba (arapski: كوثى ربا), je arheološko nalazište u pokrajini Vavilon u savremenom Iraku. Arheološka istraživanja otkrila su ostatke iz novovavilonskog perioda a Kuta se često pojavljuje u istorijskim izvorima.[nb 1]

Istorija arheoloških istraživanja[uredi | uredi izvor]

Prvi arheolog koji je iskopavao ovo nalazište, Džordž Ravlinson, primetio je ciglu kralja Nabukodonosora II iz Novovavilonskog carstva koji pominje grad Kutu. Nalazište su takođe posetili Džordž Smit i Edgar Džejms Banks..[1] Tel Ibrahim je istraživao Hormuzd Rasam 1881, tokom četiri nedelje radova. Malo je otkriveno, uglavnom neki natpisi na činijama i nekoliko tabli.[2][3]

Kuta i njeno okruženje[uredi | uredi izvor]

Kuta se nalazi na desnoj obali istočnog ogranka Gornjeg Eufrata, severno od Nipura i oko 40 km (25 mi) severoistočno od Vavilona. Lokalitet se sastoji od dve grobnice ili naselja. Veći glavni nasip dug je 1,25 km i ima oblik polumesec. Na zapadu se nalazi manji nasip. Dva nasipa, kao što je tipično za region, razdvojena su suvim koritom drevnog kanala, Šat en Nil.

Kuta u tekstualnim izvorima[uredi | uredi izvor]

Prema Tanahu, Kuta je bio jedan od pet sirijskih i mesopotamijskih gradova iz kojih je Sargon II, kralj Asirije, doveo doseljenike da zauzmu mesta prognanih Izrailjaca (2. Kralj 17: 24−30). Kralj Sargon II kaže da su ove doseljenike napali lavovi, i tumačeći to kao znak da njihovo obožavanje nije prihvatljivo za božanstvo zemlje, oni su tražili od Sargona da pošalje izrailjskog sveštenika, prognanog u Asiriju, da ih poduči, što je i učinio.

Rezultat je bio mešavina religija i naroda, a poslednja poznata kao "Kuthim" na hebrejskom, i kao "Samarićani" kako su ih zvali Grci na grčkom jeziku.[4]

Kuta je takođe ime glavnog grada sumerskog podzemlja, Irkala.[5]

U asirskim natpisima „Kuta“ se pojavljuje na obelisku Šalmanesera, red 82, u vezi sa Vavilonom. Šulgi (ranije se čitao kao Dungi), kralj treće dinastje Ura, sagradio je hram Nergal u Kuti,[6] koji je propao i pretvorio se u ruševine, tako da je Nabukadonosor II morao da obnovi „hram bogova i postavi ih na sigurnom mestu u hramu".[7] This agrees with the Biblical statement that the men of Cuthah served Nergal.[8]Ovo se slaže sa biblijskom izjavom da su ljudi iz Kute služili Nergal.[8] Josif postavlja Kutu, što je za njega ime reke i okruga,[9] u Persiju, a Neubauer[10] kaže da je to ime zemlje u blizini Kurdistana.

Takozvana "Legenda o kralju Kute", fragmentarni natpis akadskog književnog žanra zvanog naru, napisan kao da je prepisan sa kraljevske stele, u stvari je deo "Kutske legende o Naram-Sinu", ne treba čitati kao istoriju, čija je kopija pronađena u kinografskoj biblioteci u Sultantepe, severno od Harana.[11]

Sumu la El, kralj 1. vavilonske dinastije, obnovio je gradske zidine Kute.[12] Grad je kasnije poražen od Hamurabija iz Vavilona u 39. godini njegove vladavine.[13]

Ibn Sad u svom Kitabu Tabakat El Kubra piše da je mati majke Abrahama, Karbana, ta koja je otkrila reku Kutu.[14]

U poslednjim paganima Iraka: Ibn Vahšija i njegova nabatejska poljoprivreda, Džako Hamin-Antila kaže:

"Moglo bi se takođe pomenuti i prilično iznenađujuća priča koja seže do 'Alije, prvog imama šiita, gde se postavlja da se identifikuje kao" jedan od Nabatejaca iz Lute "(vidi Jakut, Mu'džam IV: 488, sv Kuta). Ona se odvija bez priče o apokrifalu, ali pokazuje da je među šiitima bilo ljudi koji su bili spremni da se poistovete sa Nabatejcima. Stoga ne čudi da je naročito u takozvanim pokretima gulita (ekstremistički šiiti) puno materijalnih tragova koje se mogu dobiti iz mesopotamijskih izvora (usp. Hamin Antila 2001), a rana šiitska uporišta bila su u velikoj meri u područje naseljenom Nabatejcima.

Jakut takođe napominje, „identifikacija Kute kao izvornih domoćih šiitskih muslimana veruje da je Abrahamov koren islama. Ipak, identifikacija Kute, a potom i Abrahama, s Nabatejcima je vredan pažnje. "(Str. 35)

Vidi još[uredi | uredi izvor]

  • Gradovi drevnog Bliskog istoka
  • Kratka hronologija

Beleške[uredi | uredi izvor]

  1. ^ It should not be confused with the site Tell Ibrahim Awad in Egypt.

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Edgar James Banks, Cutha, The Biclical World, sol. 22, no. 1, pp. 61–64, 1903
  2. ^ [1] Hormuzd Rassam, Asshur and the Land of Nimrod: Being an Account of the Discoveries Made in the Ancient Ruins of Nineveh, Asshur, Sepharvaim, Calah, [etc]..., Curts & Jennings, 1897
  3. ^ J. E. Reade, Rassam's Excavations at Borsippa and Kutha 1879-82, Iraq, vol. 48, pp. 105–116, 1986
  4. ^ Josephus, Antiquities of the Jews ix. 14, § 3
  5. ^ [2] Alfred Jeremias, The Babylonian conception of heaven and hell, D. Nutt, 1902
  6. ^ Year Names of Shulgi at CDLI
  7. ^ ib. 51b
  8. ^ a b II Kings xvii. 30
  9. ^ Josephus, Antiquities of the Jews, ix. 14, § 1, 3
  10. ^ Adolf Neubauer, La Géographie du Talmud, p. 379, 1968
  11. ^ O. R. Gurney, The Sultantepe Tablets (Continued). IV. The Cuthaean Legend of Naram-Sin, Anatolian Studies, vol. 5, pp. 93–113, 1955
  12. ^ Year Names of Sumulael at CDLI
  13. ^ Year Names of Hammurabi at CDLI
  14. ^ Ibn Sa'd. „Abraham, the friend of God”. Kitab Tabaqat Al-Kubra الطبقات الكبرى [The Book of the Great Classes] (na jeziku: Arabic). 1. „قال نهر كوثي كراه كرنبا جد إبراهيم من قبل أمه وكان” 

Literatura[uredi | uredi izvor]

  • Julian Reade, Hormuzd Rassam and His Discoveries, Iraq, vol. 55, pp. 39–62, 1963

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Кута_(древни_град)&oldid=26912391”