Lazar Krdžalić
| Lazar Krdžalić | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | april 1853. |
| Mesto rođenja | Beograd, Kneževina Srbija |
| Datum smrti | 29. jul 1926. (73 god.) |
| Umetnički rad | |
| Polje | slikarstvo |
| Pravac | crkvena umetnost realizam |
Lazar Krdžalić (april 1853 — 29. jul 1926.), bio je srpski slikar i ikonopisac. Bio je pod uticajem ruske crkvene umetnosti sa vidnim primesama realizma.[1]
Lazar Krdžalić je svoje školovanje započeo na ikonopisnoj školi Moskovsko-sergijevske lavre. Zatim je prešao u Moskovsku Višu umetničko-zanatsku školu, a svoje studije je završio na Petrogradskoj akademiji. Školovao se u Rusiji u periodu od 1878. godine do 1884. godine. Krdžalić je slikao ikonostase u skladu sa srpskom bogoslovskom praksom, a u njegovom radu su prisutni elementi koje je usvojio tokom svog obrazovanja u Rusiji. Školovanje Lazara Krdžalića vezano je za delovanje mitropolita Mihaila Jovanovića, koji je tokom druge polovine XIX veka podržavao odlazak srpskih umetnika na školovanje u Rusiju.[2] U pismu mitropolita Mihaila Jovanovića Ministarstvu prosvete Kneževine Srbije, zahteva se da se „Lazaru Krdžaliću odredi izdržavanje od 3-5 dukata mesečno“.[2]
1891. godine Lazar se oženio Olgom (1874–1949) i od tada zajednički slikaju po crkvama u valjevskim selima Grabovac, Vrelo i Kamenica, u crkvi u Vrčinu kod Beograda, u crkvi u selu Tamniču kraj Negotina. Krdžalići su zajedno sa Stevom i Poleksijom Todorović, kao i Živkom Jugovićem, slikali ikonostas u selu Glogovcu, u podrinjskom okrugu.[3][2] Prilikom izrade ikonostasa crkve u Tamniču, Lazar Krdžalić je bio zaslužan i za stolarske, drvorezbarske i pozlatarske radove.[2]
Lazar Krdžalić je 1903. predavao slobodno crtanje i krasnopis u Valjevskoj gimnaziji.[4]
Delo[uredi | uredi izvor]
Crteži i portreti[uredi | uredi izvor]
- Portret žene
- Devojka
- Portret starca
Ikonostasi[uredi | uredi izvor]
- Crkva Svetog Makarija Velikog u Ubu[5]
- Manastir Tumane (1884-1885)
- Manastir Glogovac
- Manastir Pirkovac kod Svrljiga (1896)[6][7]
- Rašinački manastir Sv. Arhanđela kod Knjaževca (1887-1890)
- Crkva Svetog Nikole u Vrelu kod Valjeva (1898)
- Savinačka crkva u Mirijevu (1895)
- Crkva Svetih Apostola Petra i Pavla u Vrčinu (1895-1897)
- Crkva Svetih Apostola Petra i Pavla u Lešnici (1901)[8]
- Crkva Svetog Georgija u Beloj Crkvi kod Krupnja (1899)
- Crkva Svete Trojice u Tamniču kod Negotina (1899-1900)
- Manastir Bukovo kod Negotina[9]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Knežević, Vera (1987). Likovna enciklopedija Jugoslavije, 2 K-Ren. Zagreb: Jugoslavenski leksikografski zavod "Miroslav Krleža". str. 128. ISBN 8670530015.
- ^ a b v g Bradić, Teodora (2023). „Ikonostas Crkve svetih apostola Petra i Pavla u Vrčinu – rad Lazara i Olge Krdžalić”. BAŠTINA. 60: 401—415.
- ^ „Život i umetnost | Politikin Zabavnik”. politikin-zabavnik.co.rs. Pristupljeno 2024-04-14.
- ^ Nikolić, Ilija. „Graćani Valjeva u 1903. godini” (PDF). Glasnik: 14—30.
- ^ „Mitropolit Vikentije u poseti Ubu i Obrenovcu – Eparhija valjevska” (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2024-04-14.
- ^ „Turistički vodič Srbije”. www.turistickiklub.com. Pristupljeno 2024-04-14.
- ^ Stanković, Tila (2021-01-10). „Manastir koji je mnogo puta rušen i ponovo sagrađen, a o njegovom nastanku kruže dve legende”. Telegraf.rs (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2024-04-14.
- ^ „Crkva Sv. apostola Petra i Pavla u Lešnici”. nasledje.gov.rs. Pristupljeno 2024-04-14.
- ^ Urosevic, Ivana (2016-04-18). „Manastir Bukovo -” (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2024-04-14.
