Luiđi Serafini (umetnik)
Luiđi Serafini | |
|---|---|
| Datum rođenja | 4. avgust 1949. |
| Mesto rođenja | Rim, Italija |
Luiđi Serafini (ital. Luigi Serafini; Rim, 4. avgust 1949) italijanski je umetnik i dizajner. Najpozatiji je po stvaranju Kodeksa Serafinijanus, ilustrovane enciklopedije imaginarnih stvari u obliku onoga za šta se veruje da je planski jezik. Ovaj rad je objavio Franko Marija Riči iz Milana, 1981. godine, u cilju zainteresovanja i nadahnjivanja drugih.[1][2]
Karijera[uredi | uredi izvor]
Tokom 1980-ih, Serafini je radio kao arhitekta i dizajner u Milanu. Njegovi predmeti često su se definisali kao takvi da su skloni određenom metajeziku, kao što su stolice Santa (engl. Santa) i Suspajral (engl. Suspiral), ili lampe i stakla za Artemidu. Napravio je dekor, osvetljenje i kostime za Aštonov balet Džez-kalendar (engl. The Jazz Calendar) u La Skali i radio je takođe za Pikolo teatro di Milano. Radio je dizajne seta za RAI, televizijske akronime odnosno logoe u kompjuterskoj grafici. Sarađivao je sa Federikom Felinijem na komediji La voce della luna, za koju je razvio najranije dizajne.
Ima laboratoriju za keramiku u Umbriji i nastavlja da priređuje razne samostalne izložbe, posebno u Holandiji, te učestvuje u umetničkim kolektivima. 2003. godine završio je polihrom-bronzanu skulpturu Carpe Diem i druge bas-reljefe za jednu od Napuljskih metro stanica (Mater Dej).
Maja 2007. godine, Luiđi Serafini je održao „ontologijsku izložbu” Luna Pac u Milanu, u umetničkom prostoru Padiglione d'Arte Contemporanea (PAC) u Milanu.[3] Katkad daje intervjue za italijanske medije i umetničke publikacije.[4]
Serafini je kao umetnik-posetilac bio u „Banf centru” (Banf, Alberta, Kanada), a izlagao je i za Fondazione Mudima di Milano (Fondacija Mudima u Milanu), XIII Quadriennale (XIII kvadrenijale), Galleria Nazionale d'Arte Moderna (Nacionalna galerija moderne umetnosti), Futurarium (Futurarijum) te Didael gallery (Galerija Didael).[5]
Jula 2008. godine završio je polihromnu instalaciju Balançoires sans Frontières (Altalene senza Frontiere) u Kastasenji (Švajcarska).[6]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ (jezik: engleski) Stanley, Jeff (2010). „To Read Images Not Words: Computer-Aided Analysis of the Handwriting in the Codex Seraphinianus (MSc dissertation)” (PDF). North Carolina State University at Raleigh. str. 8—9. Pristupljeno 9. 4. 2012.
- ^ (jezik: engleski) Hurder, Jordan (2009). Confronting and Collecting the Works of Luigi Serafini. Chance Press.
- ^ Kompilacija biografije Brajana Dejvisa na:
- (jezik: engleski) Davis, Brian. „Luigi Serafini”. Pristupljeno 4. 2. 2016.
- ^ Primeri:
- (jezik: italijanski) „An amusing 2007 magazine interview”. Pristupljeno 4. 2. 2016.
- (jezik: italijanski) „Information, images, and interview about Le Storie Naturali” Arhivirano na sajtu Wayback Machine (2. mart 2012). Pristupljeno 4. 2. 2016.
- (jezik: italijanski) „Video from TV interview at his home studio about Le Storie Naturali” Arhivirano na sajtu Wayback Machine (22. februar 2012). Pristupljeno 4. 2. 2016.
- (jezik: engleski) „An interview with Maltese art and culture magazine” Arhivirano na sajtu Wayback Machine (14. april 2017). Pristupljeno 4. 2. 2016.
- ^ (jezik: italijanski) [pisalo na veb-sajtu didael.it]
- ^ (jezik: italijanski) „Balançoires sans Frontières”. Castasegna, Val Bregaglia (CH). Pristupljeno 4. 2. 2016.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- (jezik: italijanski) Metropolitana di Napoli, Stazione Mater dei, 2003
- (jezik: italijanski) LUNA-PAC SERAFINI-Milano, maggio 2007 na sajtu YouTube
- (jezik: italijanski) LUNA-PAC SERAFINI-Milano, maggio 2007 na sajtu YouTube
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Akademske | |
| Ostale | |
